มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1339

"คุณ-เป็น-ยังไงบ้าง?"

อาจราย์จางมองเบ้าตาทีจมอยู่ข้างหน้า ใบหน้าลึกซึ้ง อีกอย่างเป็นผู้ชายที่มีออร่ามืดมนและนองเลือด ถามเป็นภาษาต่างประเทศที่ดูงี่เง่า

"ไอ้แก่ คุณกำลังทำกรงเล็บหรือไง? ฉันรู้วิธีพูดภาษาจีนกลาง! "

แม้ว่าข้อแขนขาจะเป็นผีแก่ก็ตาม แต่เนื่องจากกังไว้ในเรือนจำโมวตูมาหลายปีแล้ว ภาษาจีนกลางคงพูดเป็นนานแล้ว

อาจารย์จางฟังสำเนียงท้องถิ่นที่ออกจากอีกฝ่าย แทบจะสำลักอย่างแรง กล่าว"แล้วทำไมไม่บอกเร็วกว่านี้! "

ข้อต่อแขนขากล่าว"คุณก้ไม่ได้ถามฉันนี่! "

อาจารย์จางลูบเคราตัวอง กล่าวถาม"คุณทำอะไร? ทำไมอาจารย์ลุงถึงส่งคุณมาให้ฉันเป็นพิเศษ?"

ข้อต่อแขนขากางมือออก กล่าว"ผีที่ไหนถึงจะรู้ว่าเขาอยากจะทำอะไร ฉันไม่รู้อะไรก้ถูกส่งออกมาแล้ว"

อาจารย์จางกล่าว"ฉันถามคุณสองคำถาม คุณตอบมาเพียงคำถามเดียว"

"โอ๋......ก่อนหน้านั้นฉันเคยเป็นสมาชิกลัทธิในต่างประเทศ คุณรู้จักลัทธิเทพนรกที่มีชื่อเสียงมั้ย? ตอนนั้น สำนักเทียนจู่กั๋วถูกฉันทำให้วิตกกังวลมาก! "แขนขาพูดอย่างได้ใจ

อาจารย์จางเครากระตุก แม้ว่าเขาจะเป็นอาจารย์ของเต้าเหมินตะวันออก แต่อาจารย์ลุงจัดให้ลุกศิษย์ที่นับถือลัทธิมาอาศัยที่เขา ไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่มั้ง? !

ข้อต่อแขนขากล่าว"ฉันจะบอกอะไรคุณนะ......ตอนนี้ฉันฆ่าแปดสอบคนภายในคราวเดียว อีกอย่างยังต่อแขนขาของพวกเขาสร้างเป็นประตูสู่นรก สรุปกำลังจะสำเร็จอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าคนใบ้โผล่มาจากไหน หมัดเดียวลงมา แทบจะระเบิดสมองเขาออกมา......"

"หลังจากนั้นฉันเพิ่งรู้ ที่แท้มีลูกน้องของฉันเห็นว่าเขาสู้เก่ง เตรียมดึงเขาเข้าลัทธิ สรุปพูดมากไป ถูกเขาฆ่าตายแ้ว"

"พวกโง่นั้นรู้สึกเจ็บใจ เลยส่งคนไปฆ่าเขา สรุปคือ ทั้งหมดส่งเป็นผักหมดเลย! ท้ายที่สุดเขาก็สังหารมาจนถึงสำนักงานใหญ่เพียงลำพัง แถมหมัดเดียวเกือบฆ่าฉันตาย"

"เอ......ฉันนี่โชคร้ายมาแปดดชั่วโคตร เพียงนิดเดียวก็สามารถสร้างผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกได้แล้ว......"

อาจารย์จางฟังแขนขาพูดเรื่องไร้สาระ อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวอย่าชั่วไม่ได้

ข้อต่อแขนขาก็กล่าว"ฉันคิดว่าคุณเป็นคนแก่ที่เป็นอมตะซะอีก อายุแก่ขนาดนี้ หนังยังเหี่ยวเลย อย่างกับเด็กน้อย ทำไมคุณไม่บริจาคมือให้ฉันล่ะ ไม่แน่ว่าสามารถเพิ่มพลังของฉันได้......"

"พูดแล้ว เป็นฉันที่ตอบอยู่ฝ่ายเดียว แล้วคุณทำอะไรล่ะ?"

อาจารย์จางสีหน้ามืดลง กล่าวเย็นๆ"จ้างเทียนซือคือปรามาจารย์แห่งลัทธิซวนหวู่ซาน"

รอยยิ้มของข้อต่อแขนขาแข็งทื่ออทันที รู้สึกว่าชีวิตนี้ช่างไร้สาระสิ้นดี ตัวเองเป็นถึงผู้นำลัทธิ กลับถูกจัดให้มาอยู่ข้างกายปรมาจารย์ลัทธิเต๋า!

ขณะที่อาจารย์จางพูดด้วยกลิ่นอายสังหาร กล่าวเย็นชา"คุณอยากใช้มือที่น่าสงสารมาสร้างผลงานอะไร ประตูสู่นรก? จะดีกว่ามั้ยถ้าจะให้ฉันบิดหัวปีศาจร้ายของคุณออกก่อน มาสักการะฮ่องเต้เจิงอู่ทัง! "

ขณะที่อาจารย์จางพูด ก็คว้าดาบทองแดงออกมา ดูสงบมั่นคง เตรียมจะปราบปีศาจร้ายกาจ

"เห้อ กระบวนท่าพวกนั้นของเขา นักโทษในเรือนจะเล่นเหลือไว้แล้ว แต่ว่า ทักษะพวกนี้อยู่ในมือของเขา ถึจะเป็นจุดสุดยอดอย่างเเทจริง! "ข้อต่อแขนขากล่าว

"ครั้งนี้ไม่รู้ว่าใครทำ ถึงกล้าสร้างการต่อสู้ครั้งใหญ่เช่นนี้ ไอ้หลานนั้นแย่แล้ว ไม่มีพันสองพันล้านดอลล่า คงจะหนังทะลอกบ้างแหล่ะ"ข้อต่อแขนขากล่าว

อาจารย์จางอดไม่ได้ทีจะรู้สึกผู้ชายคนนี้เสียงดังจริงๆ กล่าวอย่างเย็นชา"หุบ-ปาก-ซะ! "

ข้อต่อแขนขาได้ยินคำนี้ อดไม่ได้ที่จะตกใจ แล้วก็ดูเขาแปลกๆ ได้ยินอาจารย์จางพูดคำหยาบ มันน่าอึดอัดใจพอๆกับที่อาจารย์จางไดยินเขาพูดภาษาจีนเมื่อครู่นี้......

และฉีเติ่งเสียนเป็นผู้ยุยงที่ส่งผู้นับถือลัทธิไปทีบ้านของปรมาจารย์ลัทธิเต๋า จากนั้นกลับจากไป แล้วไปพบกับฉีหยุนเฟิงและหลิวต้าฟู่ก่อน

เขาได้คุยปฏิบัติการครั้งต่อไปกับทั้งสองคน

ต่อด้วย ไม่ลืมที่จะติดต่อสวี่เอ้าเสวี่ย เนื่องจาก สวี่เอ้าเสวี่ยเป็นคนพูด ต้องการฆ่าหลานอวี่เพื่อเป็นเกียรติ เขาเลือกโอกาสที่ยอดเยี่ยมให้สวี่เอ้าเสวี่ย ดังนั้น ถึงจะใช้วิธีนี้ขยายผลจากการฆ่าคนให้สูงสุดได้

ฉีหยุนเฟิงค่อยๆควบคุมอำนาจบางส่วนในห้องสามส่วนของรตระกูลเหอผ่านพลังของตระกูลฉี่ อีกอย่างยังถูกผลักเข้าไปข้างในได้อย่างสบายๆ สัญญาว่าจะสนับสนุนภาพวาดของเห่อเซี่ยวอย่างเต็มที่ ให้เห่อเซี่ยวได้กินอิ่ม

ส่วนหลิวต้าฟู่ กลับให้เงินอย่างเงียบๆ ช่วยฉีเติ่งเสียนซื้เรือจากท่าเรือตระกุลเหล่ย

ด้านฉีเติ่งเสียนรู้สึกทุกอย่างพร้อมที่นี่ ขาดเพียงตงเฟิงแล้ว เราจะสามารถคืนเงินผู้มีอำนาจรายใหญ่สองคนในเสวี่ยกั๋วในคราวเดียวได้มั้ย คงต้องดูกระบวนนี้แล้ว