มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1379

การต่อสู้ระหว่างมังกรและเสือสิ้นสุดลงแล้ว

ชนะปรมาจารย์ลัทธิเต๋าที่ยิ่งใหญ่เหมือนลา....ราชาสิงโตผู้โกรธแค้นแห่งพุทธศาสนา

จิ่วเฮิงไม่ใช่ลา ผมสีดำของเขายาวและแข็งแรง ดูเหมือนแผงคอสิงโต

อาจารย์จางเทียนค่อยๆลุกขึ้น จิ่วเฮิงนอนอยู่บนเตียงแล้ว ได้ยินแต่คำพูดที่ไม่พอใจของจิ่วเฮิง: “เชี้ย....พูดกันไว้แล้วว่าใช้กำลัง แต่คุณกลับใช้เวทมนต์!”

อาจารย์จางเทียนพูด: “ขี้โม้ ฉันทำร้ายคุณตอนไหน เห็นได้ชัดว่าหมัดนั้นแตก!”

จิ่วเฮิงกัดฟันแล้วมองบน แล้วสลบไป

หลังจากที่อาจารย์จางเทียนสลบไป สายลมอ่อนโยนนั้นไม่มีอีกต่อไป จากนั้นเขาก็โค้งเอวลง จับเอวของตัวเองแล้วด่าขึ้น: “นักบวชบ้านี่!”

ฉีเติ่งเสียนกำลังยกเม็ดทานตะวันออกมากินที่ข้างๆ เห็นผู้ชนะคืออาจารย์จางเทียน ก็อดไม่ได้ที่จะผิดหวัง

“บรรพจารย์ คุณก็ไม่พูดถึงกฎกติกาเลย!ฉันเพิ่งช่วยคุณจัดการเรื่องใหญ่โตไปเมื่อกี้ คุณก็ให้นักบวชบ้าคนนี้มาลงมือกับฉัน?”อาจารย์จางเทียนถามอย่างโกรธๆ

“อะไร ฉันเพียงแค่อยากให้คุณดูว่าวิชากังฟูของฉันเป็นยังไง จากนั้นก็จะได้แนะนำ”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างนิ่งๆ

อาจารย์จางเทียนหัวเราะแล้วพูดขึ้น: อย่างนั้นคุณช่วยแนะนำฉันหน่อยสิ ว่ากังฟูฉันเป็นยังไง?”

ฉีเติ่งเสียนพูด: “สู้ๆ พยายามทะลวงไปสู่ขอบเขตแห่งการมองเห็นพระเจ้าและเห็นโลกที่ไม่เลวร้าย!”

อาจารย์จางเทียนคิดในใจถ้าตัวเองมีวิชากังฟูนี้จะทำลายบรรพจารย์ให้ตายไปเลย!

ดีที่วันนี้อาจารย์จางเทียนกินน้ำมนต์ไปหนึ่งหลอดแล้ว ไม่อย่างนั้นตอนที่สู้กับจิ่วเฮิง อาจแพ้ไปแล้ว

ตอนแรกฉีเติ่งเสียนอยากจะให้จิ่วเฮิงจัดการอาจารย์จางเทียนให้สลบไปเลย จากนั้นค้นตัวเขาเอาน้ำมนต์หลอดนั้นออกมา แต่อาจารย์จางเทียนกลับชนะ อย่างนั้นก็ช่างมันเถอะ

การชนะครั้งนี้ ได้รับน้ำมนต์หนึ่งหลอด

อาจารย์จางเทียนรู้ว่าในใจฉีเติ่งเสียนแอบคิดอะไรอยู่ กำหนดให้ดูผ่านหนังสือโบราณ จัดมนต์“ลูกศรทั้งเจ็ด”ให้เขาชิมดู

แต่ว่าตามนิสัยของอาจารย์จางเทียนแล้ว เขาไม่เร็วร้ายขนาดนั้นหรอก แม้ว่าฉีเติ่งเสียนชอบขู่รีดเงินเขาไปบ้าง จัดมนต์“เสียเงิน”หรือเชิญคนดวงซวยมาให้เขานั้นโชคร้ายในเรื่องการเงิน มันก็เหมาะสมดีนะ

“บรรพจารย์ ฉันแสดงละครชุดใหญ่ขนาดนี้กับคุณแล้ว ว่ายังไง?”อาจารย์จางเทียนถูมือเข้าด้วยกัน แล้วหัวเราะขึ้น

“สบายใจได้ ผลประโยชน์ของคุณมีแน่ๆ ผงทองบนตัวของเต๋าจุนมอบให้ฉันก็พอแล้ว!”ฉีเติ่งเสียนตบตรงไหล่ของฉีเติ่งเสียนแล้วหัวเราะพูดขึ้น

อาจารย์จางเทียนรู้ว่าเขาไม่ใช่คนขี้เหมียวอะไร พยักหน้าอย่างสบายใจแล้วพูดขึ้น: “หลังจากที่ลัทธิเต๋าของเราผ่านเรื่องนี้แล้ว ครั้งนี้ฉันอยากจะสร้างชื่อให้ตัวเองอีกครั้ง จะสามารถหาเงินค่าธูปเทียนได้สักก้อนแล้ว!”

ลัทธิเต๋าตะวันออกและลัทธิศักดิ์สิทธิ์ตะวันตกร่วมมือกันเพื่อแก้ไขคดีที่น่าตกใจ ถ้าข่าวนี้ถูกปล่อยออกไป อย่างนั้นต้องดังแน่ๆ!

“อาจารย์จิ่วเฮิงละ?ไม่กินข้าว?”ถึงเวลามื้อค่ำแล้ว หยางกวนกวนถามอย่างสงสัย

“อ้อ...ภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงนี้เขาไม่ตื่นขึ้นมาแล้ว”อาจารย์จางเทียนพูดอย่างนิ่งๆแล้วโบกมือพูดขึ้น

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าคนอย่างจิ่วเฮิง ก็ต้องให้คนอย่างอาจารย์จางเทียนนั้นปราบหน่อย ให้เขานั้นถ่อมตนหน่อย ไม่อย่างนั้นวุ่นวายอยู่ทั้งวัน ทำให้รำคาญเสียจิตไปหมด

ฉีเติ่งเสียนพูดกับอาจารย์จางเทียน: “เรื่องตรงนี้จัดการได้พอสมควรแล้ว คุณพาลูกศิษย์ของคุณกลับไปที่เขาเสวียนหวู่เลย”

อาจารย์จางเทียนก็ไม่อยากอยู่ตรงจิงเต่าทั้งวัน เขารู้ว่ามันน่าเบื่อมาก แล้วพูดขึ้น: “ได้ แต่ว่าเหรินซวนอยู่ตรงนี้ต่อเลย หนึ่งสามารถปกป้องหลิวต้าฟู่ได้ สองสามารถฝึกฝนวิชากับบรรพจารย์”

หลังจากได้ยินแบบนี้ฉีเติ่งเสียนไม่อยากพูดอะไรเยอะ เหรินซวนอยู่ต่อก็ดีเหมือนกัน มีนักสู้ให้ใช้ฟรีๆ