มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1425

ไพ่ในมือของสวีเอ้าเสวี่ยเป็นไพ่สเตรทฟลัช แม้จะเป็นสเตรทฟลัชที่ค่อนข้างต่ำ โพดำ 2 , 3 และ 4

แต่ดูเหมือนว่าไพ่เท่านี้จะเพียงพอให้เธอชนะในรอบนี้ได้

อาจเป็นเพราะวันนี้เธอโชคดีมาก เธอจึงทนไม่ไหวและหลุดยิ้มออกมา เพราะอย่างไรคนที่โชคดีมักจะชอบยิ้มอยู่แล้ว

หลังจากเซียนพนันที่หม่าตงพามาเหลือบมองสวีเอ้าเสวี่ย เขาก็ไม่ได้รีบร้อนเปิดไพ่และยังพูดอีกว่า “คุณหนู เปิดไพ่เลยไหม”

สวีเอ้าเสวี่ยพูดอย่างใจเย็นว่า “คุณก่อนดีกว่า”

อีกฝ่ายส่ายหน้าและพูดว่า “คุณก่อนดีกว่า เชิญสุภาพสตรีก่อน ผมกลัวว่าหลังจากผมเปิดไพ่แล้ว เกมรอบนี้จะหมดความน่าติดตาม”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหม่าตง เขาเชื่อใจเซียนพนันในคาสิโนของเขาและไม่คิดว่าสวีเอ้าเสวี่ยจะมีโอกาสชนะ

สวีเอ้าเสวี่ยหันกลับไปมองฉีเติ่งเสียน เธอเองก็รู้ว่าเรื่องนี้ต้องไม่ธรรมดาและไม่ง่ายขนาดนั้น

ทันทีที่เธอหันมา แอปเปิลชิ้นหนึ่งก็ถูกยัดเข้าปากเธอ สิ่งนี้ทำให้เธอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้านี้และเธอก็ถลึงตาอย่างจริงจัง

“เปิดไพ่เถอะ ไพ่เธอใหญ่ขนาดนี้ ไพ่อีกฝ่ายจะใหญ่กว่าเธอได้อีกเหรอ” ฉีเติ่งเสียนเดินไปข้างกายสวีเอ้าเสวี่ย ยื่นมือออกไปโอบรอบเอวเธอและพูดด้วยรอยยิ้ม

สวีเอ้าเสวี่ยเกลียดที่เขาทำเป็นสนิทสนม แต่เธอก็นึกได้ว่าหม่าตงคนนี้อันตราย หากเธอต้องการเอาเงินจากคาสิโน เธอน่าจะต้องพึ่งหัวขโมยคนนี้ ดังนั้นเธอจึงต้องอดทนไว้ชั่วคราว!

ทนเอาหน่อย เพื่อเงินห้าสิบล้าน ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยอดทนเพื่อเงินสักหน่อย

สวีเอ้าเสวี่ยเอื้อมมือไปหยิบไพ่ จากนั้นก็ค่อยๆ เปิดมันและวางลงบนโต๊ะ

“สเตรทฟลัช! ดวงดีจนน่าเหลือเชื่อจริงๆ”

“แจกไพ่รอบเดียวก็ได้สเตรทฟลัชเลย ดวงดีขนาดไหนเนี่ย...”

เมื่อลูกน้องของหม่าตงเห็น พวกเขาก็รู้สึกเวียนหัว พวกเขาไม่คิดว่ารอบนี้จะได้ตัดสินแพ้ชนะเลย ไพ่ที่สวีเอ้าเสวี่ยได้นั่นใหญ่มาก เป็นสเตรทฟลัช 2 3 4

ขนาดหม่าตงเองก็ยังเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าไพ่ของสวีเอ้าเสวี่ยจะใหญ่ขนาดนี้

สวีเอ้าเสวี่ยพูดอย่างใจเย็น “โปรดเปิดไพ่ด้วย”

เซียนพนันที่อยู่ฝั่งตรงข้ามยิ้มอย่างจนปัญญาให้สวีเอ้าเสวี่ยและพูดว่า “ยอมแพ้แล้วเสียเงินครึ่งหนึ่งดีไหม”

สวีเอ้าเสวี่ยพูดอย่างเย็นชา “ไม่!”

เซียนพนันจึงพูดว่า “งั้น...ถ้าคุณแพ้ คุณต้องอยู่กับผมหนึ่งคืน แล้วผมจะยอมให้คุณเสียครึ่งหนึ่ง ตกลงไหม”

สวีเอ้าเสวี่ยรู้สึกอย่างชัดเจนว่ามือที่จับเอวของเธอแข็งขืนขึ้น จากนั้นเธอก็พูดด้วยรอยยิ้มที่งดงามราวกับดอกไม้ว่า “ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ”

“งั้นคืนนี้ก็พักที่โรงแรมคาสิโนของเราดีไหม” เซียนพนันพูดอย่างกำกวมว่า “งานของฉันดีมากและใหญ่มาก”

“ได้เลย ได้เลย!” สวีเอ้าเสวี่ยตอบรับอย่างมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น “คุณเปิดไพ่สิ ถ้าคุณชนะฉัน ฉันก็รับปากคุณ”

“คนสวย คืนนี้คุณเป็นของผม!” เซียนพนันหัวเราะและเอื้อมมือออกไปหมายจะเปิดไพ่

แต่ในขณะที่มือของเขากำลังจะแตะไพ่ ฉีเติ่งเสียนก็โน้มตัวไปข้างหน้าอย่างกะทันหัน และมีดผลไม้ในมือของเขาก็ปักเข้าไปทันที!

“ฟึ่บ!”