มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1439

เมื่อเห็นสวีเค่อถอดรองเท้าข้างหนึ่ง ราวกับว่าเขาพร้อมที่จะเล่นจริง ทำเอาอู๋ฮุยรู้สึกตกใจ

ไม่ได้ทำให้กลัว แค่ตกใจ เพราะเขายังไม่เชื่อว่าสวีเค่อกล้าทำอะไรกับเขา เป็นไปได้ไหมว่าเขาไม่อยากอยู่ในวงการภาพยนตร์อีกต่อไปแล้ว?

แม้แต่ทีมสร้างสรรค์ของสวีเค่อก็อดไม่ได้ที่จะหน้าซีดและตัวสั่น หากผู้กำกับสวีฟาดใส่ผู้กำกับอู๋จริงๆ พวกเขาจะเดือดร้อนไปด้วยหรือไม่? ใครจะรู้!

“เหล่าสวี ไอ้**หากแกกล้าแตะต้องแม้แต่ปลายผมของฉัน ฉันรับประกันได้ว่าแกจะตายโดยไม่มีที่ฝัง! ไม่ต้องพูดเรื่องภาพยนตร์ แม่งเอ้ยแม้แต่คลิปสั้นก็ไม่อาจโพสต์ได้เลย!” อู๋ฮุยตะคอก

เพื่อนของเขาก็พร้อมที่จะช่วยเขาปกป้องเช่นกัน แต่หยางกวนกวนรีบพุ่งไปข้างหน้าในขณะนี้

ทันทีที่เธอเข้ามาใกล้ เธอก็ฟาดด้วยขาขวา เตะด้วยขาซ้าย และกระทุ้งซ้ายทันที... ทันใดนั้น ก็มีสามคนของฝั่งตรงข้ามล้มลงแล้ว

ในคนที่สี่ หยางกวนกวนวางหมัดบนจมูกโดยไม่ชกเขา ตามคะแนนกังฟูแบบดั้งเดิม เขาแพ้ไปแล้ว! เขายังยอมรับว่าหยางกวนกวนชกหน้าเขาก่อน เขายอมรับแล้ว! อย่างไรก็ตาม ครู่ต่อมา เขาก็กุมจมูกและร้องไห้ ตะโกนว่า "หยุด หยุด"...

คนที่อยู่ฝั่งอู๋ฮุยล้วนถูกหยางกวนกวนจัดการแล้ว

อู๋ฮุยก็ตกตะลึงเช่นกัน เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง จะเก่งเรื่องการต่อสู้ได้อย่างไร? ครั้งนี้โดนเข้ากับแผ่นเหล็กแล้วจริงๆ

สวีเค่อเดินไปหาอู๋ฮุยพร้อมรองเท้าของเขา และฟาดไปที่แก้มของเขา!

“ไอ้เวร ให้เกียรติแกบ้าง แกก็ทำตัวเจิดจรัส! จะทำลายงานของฉัน! วันนี้ ฉันคือจะลาออกจากการเป็นผู้กำกับแล้ว ฉันก็จะฆ่าแก” สวีเค่อพูดอย่างชั่วร้าย

อย่าบังคับคนซื่อสัตย์ให้โกรธ เมื่อคนซื่อสัตย์โกรธ ผลที่ตามมาจะเลวร้าย

ใบหน้าของอู๋ฮุยเต็มไปด้วยเลือดจากการถูกฟาดด้วยพื้นรองเท้า ทีมงานสร้างสรรค์ของสวีเค่อตกตะลึง พวกเขาไม่คิดว่าผู้กำกับสวีซึ่งค่อนข้างลุ่มลึกและสง่ามาโดยตลอดจะรุนแรงขนาดนี้

“สวีเค่อ แกตายแน่!” อู๋ฮุยร้องตะโกน

สวีเค่อคว้าคอเสื้อของอู๋ฮุย และฟาดหน้าเขาอย่างแรงด้วยพื้นรองเท้าของเขา ด่าออกมาว่า: "ตายแน่ใช่ไหม? มาดูกันว่าวันนี้จะเป็นฉันหรือแก ไอ้เวร!"

สวีเค่อฟาดอู๋ฮุยจนเกือบจะตาย เขาจึงหยุด ใบหน้านั้น เปลี่ยนไปจนคนแทบจะจำไม่ได้

เป็นเรื่องตลก เดิมทีสวีเค่อเองคือไปดื่มอวยพรอู๋ฮุยด้วยความเคารพ แต่สุดท้ายมันก็กลายเป็นแบบนี้

“ถุย แค่ถ่ายหนังขยะได้ ได้เกาะขาผู้มีอิทธิพล ก็ลืมนามสกุลตัวเองแล้ว!” สวีเค่อถ่มน้ำลายด้วยความหงุดหงิด จากนั้นเขาจึงนั่งบนเก้าอี้อย่างหอบเพื่อสวมรองเท้า

อู๋ฮุยขาอ่อนทรุดตัวลงบนพื้นเหมือนโคลน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง เขาสาบานว่าจะให้สวีเค่อชดใช้! แน่นอนว่าฉีเติ่งเสียนเป็นต้นเรื่อง และเขาต้องแก้แค้น!

โดยไม่คาดคิดฉีเติ่งเสียนยิ้มและยกนิ้วให้สวีเค่อในเวลานี้ โดยพูดว่า: "เหล่าสวีเอ้ย แบบนี้สิถึงจะเหมือนคนที่เคยอยู่สมาคมในยุทธภพ! ให้คนที่ประจบสอพลอมาเหยียบหัวรังแก ยอมได้ไงกัน?”

ขณะที่เขาพูด เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลขโทรศัพท์ของฉีหยุนเฟิง

“มีอะไรหรือ?” ฉีหยุนเฟิงถามโดยตรงหลังจากรับสาย เพราะเขารู้ว่าน้องชายของเขาถ้าไม่มีผลประโยชน์ จะไม่โทรมาหาเขาโดยไม่มีเหตุผล

"โอ้ คือว่านะ..." ฉีเติ่งเสียนไม่ได้อ้อมค้อม "ฉันได้ยินมาว่าเมืองหลวงกำลังจะจัดการประชุมภาพยนตร์ในเร็วๆ นี้ใช่ไหม พี่ช่วยฉันแนะนำที ให้สวีเค่อผู้กำกับในเซียงซานเป็นโฆษก"

ฉีหยุนเฟิงพูดอย่างไม่พอใจทันที: "แค่เรื่องเล็กๆ นี้ นายรู้ไหมว่าฉันสร้างรายได้เป็นล้านทุกนาที..."

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสบายๆ: "มันไม่ใช่เรื่องเล็กนะ อย่างน้อยก็ควรให้ผู้กำกับที่ได้เกณฑ์กล่าวบนเวที จะรักษาหนังบ้านเราไว้ได้นะ… วันๆ จะให้พวกชอบสดุดีคุณงามความดีขึ้นปพูด ต่อไปพี่จะยังดูหนังในโรงหนังได้หรือไม่? มันจะกลายเป็นพี่ไปเรียนบทเรียนด้านอุดมการณ์และศีลธรรมเหรอ?“