มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1448

พิษของไซยาไนด์ได้แทรกซึมและแพร่กระจายเข้าไปในร่างการของเย่จีสงอย่างรวดเร็ว จังหวะนี้ไม่ว่าจะเป็นเทพองค์ไหนก็คงไม่สามารถช่วยเขาได้

เขายังคงมองไปที่ฉีเติ่งเสียน ใบหน้าก็ยังคงมีรอยยิ้มอยู่

ฉีเติ่งเสียนนิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพยักหน้าและกล่าวขึ้น “ใช่ คุณชนะแล้ว！”

หลังจากที่พูดจบ เย่จีสงจึงค่อยๆหลับตาลง มุมปากยังคงยกยิ้ม

ในที่สุดเขาก็ชนะแล้ว！

แม้ว่าราคาที่ต้องจ่ายนี้จะมากมายมหาศาลนัก

แต่เขาก็ยังกลับมาชนะจนได้

ในเมื่อชนะแล้ว ก็ต้องยิ้มออกมาสิ

ไม่มีใครที่ร้องไห้หลังจากที่ชนะหรอก

รอยยิ้มที่ไปนั้น มันก็ดูเก๋ดีไม่ใช่เหรอ？

ตัวเขานั้นชนะมาตลอดทั้งชีวิต แต่มาแพ้ให้กับฉีเติ่งเสียนคนเดียวถึงสามครั้ง

ครั้งแรกที่จงไห่

ครั้งต่อไปที่โมตู

และครั้งสุดท้ายคือเมื่อวาน

วันนี้เขาได้รับชัยชนะกลับคืนมาแล้ว และไม่รู้ว่าการชนะนี้จะไม่สามารถทวงคืนสมญานามเทพพนันของตัวเขาได้หรือไม่

จ้านเฟยก็จำใจต้องปล่อยเย่จีสงไปอย่างไร้ทางเลือก และกล่าวขึ้น “เขายอมใช้ชีวิตของตัวเองแลกกับการชนะคุณ ก็สมกับฉายาเทพพนันแล้วแหละ”

ทุกคนโดยรอบต่างก็นิ่งไป ความตกใจค่อยๆแทรกซึมเข้ามาในใจ ไม่รู้ว่าเย่จีสงเป็นบ้าอะไรขึ้นมา

การชนะนั้นสำคัญที่สุดเหนือกว่าสิ่งอื่นใดแล้วสำหรับเหล่านักพนันทั้งหลาย

แต่ก็ไม่มีใครที่เห็นการชนะสำคัญกว่าชีวิตหรอก！

ถ้าเกิดไม่มีชีวิตแล้ว การชนะนั้นมันจะไปมีประโยชน์อะไรล่ะ？

แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม การที่เย่จีสงใช้ชีวิตของตัวเองเพื่อชนะฉีเติ่งเสียนในครั้งนี้ ถึงจะดูไร้สาระอย่างเหลือเชื่อ แต่มันก็ถือว่าสุดยอดไปมาก

เจียงชิงเย่ว์ที่เห็นเช่นนั้นก็อดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนกตกใจ เธอกับเย่จีสงไม่ได้มีความรู้สึกอะไรต่อกันก็จริง แต่ถึงอย่างนั้นคู่ที่ไม่ได้แต่งงานนั้นก็ไม่ถือว่าสถานะใดๆ แต่ก็ถือว่าฉีเติ่งเสียนเข้ามาแย่งไปอยู่ดี

แต่เมื่อเห็นเย่จีสงชนะฉีเติ่งเสียนเช่นนี้แล้ว ในใจขอเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทราบซึ้ง

สำหรับผู้ชายนั้น เมื่อได้คลั่งไคล้และหลงใหลในสิ่งใดแล้วจะคลั่งไคล้ยิ่งกว่าผู้หญิงเสียอีก

ผู้คนที่อยู่ในสถานการณ์ ไม่มีใครที่ไม่ตื่นตกใจต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น！

แม้กระทั่งฉีเติ่งเสียนเองก็ยังตกใจ เขาทั้งตกใจและงุนงง แต่สุดท้ายเขาก็นับถือมากๆ

เย่จีสงนั้นชนะมาทั้งชีวิต จนถึงกับได้รับสมญานามว่าเป็นเทพพนัน แต่ก็เขาแพ้ให้กับตัวเองแล้ว ดังนั้นจึงต้องคิดหาทางกลับมาชนะมาโดยตลอด！แต่ในครั้งนี้เขาชนะแล้ว ชนะด้วยการยอมสละชีวิตของตัวเอง ฉีเติ่งเสียนไม่มีทางที่จะกลับมาชนะอีก

จ้านเฟยนำร่างของเย่จีสงมาวางไว้ที่ดาดฟ้าเรือ และหันไปถามฉีเติ่งเสียน “จะจัดการยังไง？”

ฉีเติ่งเสียนเดินไปที่หน้าร่างของเย่จีสงพร้อมกับยกมือขึ้นมาทำความเคารพ “ฉายาเทพพนันนั้นเป็นของคุณ”

เขาหันกลับไปพูดกับจ้านเฟยอีกครั้ง “รบกวนท่านอาจารย์ทั้งสองช่วยนำร่างของเทพพนันเย่ลงไป ส่งกลับไปให้ตระกูลเย่”

จ้านเฟยพยักหน้า จากนั้นจึงเรียกให้คนมาจัดการเรื่องนี้เสีย

“ช่างกล้าหาญจริงๆ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเย่จีสงจะกล้าหาญขนาดนี้” เฮ่อตั่วเหลียนกัดลิ้นของตัวเองไปทีนึงกว่าจะดึงสติกลับมาได้ แล้วพูดอย่างใจเย็น

เย่จีสงในความคิดของเธอนั้น เป็นคนที่มีความมั่นใจ และเก่งกาจ แต่ก็ถือเป็นเด็กหนุ่มที่มีหยิงผยองมากเช่นกัน

เธอเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่า เย่จีสงจะใช้วิธีนี้ในการจบชีวิตของตัวเองทั้งๆที่ถือว่าเป็นชีวิตที่งดงามมากๆ

“ทุกคนถ้าไม่เคยมีวันที่ใช้ชีวิตอย่างโลดโผน ก็ถือว่าใช้ชีวิตไม่คุ้ม” หยางกวนกวนกล่าวในขณะที่ใบหน้าแสดงรอยยิ้มออกมา