มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1480

เอกอัครราชทูตต่างประเทศเซียวและโอวหยางฉื่อและคนอื่น ๆ ตระหนักได้ว่าคราวนี้พวกเขาได้พบกับตัวละครที่ทรงพลังจริง ๆ และคนเจียเผิงก็บ้ามากพอที่จะไม่กลัวการรุกรานสถานทูตของพวกเขาเลย!

แม้กระทั่งเพื่อที่จะได้อัลบั้มรูปนี้มา พวกเขายังสามารถสละชีวิตของเขาได้โดยตรง

ฉีตังเซียนรอรับคุณเหลียงจากมิยาโมะโตะไทด์ ทั้งสองคนไม่ได้มองโลกในแง่ดีเลย โดยคิดว่าในไม่ช้าเขาจะถูกสังหารโดยเจียเผิงผู้ทรงพลังคนนี้อีกในไม่ช้านี้

ก่อนหน้านี้เอกอัครราชทูตต่างประเทศเซียวก็อาจจะพยายามโน้มน้าวอีกฝ่าย แต่ถ้าเขารู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่ฟัง เขาก็คงกำลังรนหาที่ตาย......

เขาได้แต่หวังว่าฉีตังเซียนจะมาล่าช้าออกไปอีกหน่อย เพื่อที่พวกเขาจะได้สามารถหลบหนีไปได้พร้อมกับอัลบั้มภาพถ่ายได้ทันที ในขณะที่ความสนใจของมิยาโมะโตะไทด์ได้ถูกเบี่ยงเบนไป

ซึ่งมิยาโมะโตะไทด์ ไม่ได้ตั้งใจที่เลื่อนออกไปอีกต่อไป เขาแค่ต้องการการตัดสินใจต่อสู้อย่างรวดเร็ว และเมื่อได้รับอัลบั้มรูปภาพแล้วก็จะจากไปทันที

ในขณะที่มือขวาของเขาจับที่จับมีด ฉีตังเซียนก็เริ่มเคลื่อนไหวในขณะนี้ ทำให้ผู้คนมีความรู้สึกว่าทำไมไม่มีการเตือนล่วงหน้า!

ทันทีที่นิ้วของมิยาโมะโตะไทด์สัมผัสด้ามมีด เขาก็ถูกปกคลุมด้วยลมแรงและเงาไว้ ปรากฎว่าฉีตังเซียนได้มาถึงตรงหน้าเขาอย่างเงียบ ๆ

สิ่งนี้ทําให้มิยาโมะโตะไทด์ตกใจและในขณะเดียวกันและในขณะเดียวกันเขาก็มีแรงบันดาลใจที่น่าเกรงขามขึ้นมาว่า ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าฉันคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นนํา ประมาทเขาไม่ได้เด็ดขาด!

ฉีตังเซียนทุบหน้าอกตัวเอง และมืออีกข้างหนึ่งก็กลายเป็นกรงเล็บของนกอินทรีและคว้าดาบซามูไรที่ถืออยู่ในมือของมิยาโมะโตะไทด์

เพียงแค่ชั่วพริบตาเท่านั้น มิยาโมะโตะไทด์ก็รู้ว่าถ้าหากว่าเขาไม่ใช้อาวุธ เขาคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เท่าเทียมกับฉีตังเซียนอย่างแน่นอน

ในความเป็นจริงก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ปรมาจารย์หลายคนมักจะไม่ให้ความสําคัญกับการขัดเกลากล้ามเนื้อและกระดูกของตัวเองมากนัก หากพวกเขาต่อสู้กับปรมาจารย์คนอื่น ๆ ด้วยมือเปล่า พวกเขาจะอ่อนกว่าอย่างเห็นได้ชัด

มิยาโมะโตะไทด์เผชิญหน้ากับการโจมตีกับฉีตังเซียนเช่นนี้ เขาไม่ได้โต้ตอบกลับไปอย่างแรงเลย แต่กลับถอยกลับตามสถานการณ์ ด้วยฝีเท้าทั้งมั่นคงและรวดเร็วที่เผยให้เห็นความคล่อฃแคล่วของเขาอีกด้วย

ฉีตังเซียนไม่ให้โอกาสเขาชักดาบเลย กรงเล็บของนกอินทรีปกคลุมมือขวาของมิยาโมะโตะไทด์และเขาก็ชกคอด้วยมืออีกข้าง!

แต่ท้ายที่สุดแล้วมิยาโมะโตะไทด์ก็เป็นปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงในอาณาจักรเจียเผิง ภายใต้สถานการณ์ที่บีบบัฃคับของฉีตังเซียนเช่นนี้ เมื่อเขากำลังจะก้าวเท้าซ้ายไปด้านข้าง ส้นเท้าขวา และหมุนร่างกายของเขา หมุนในขณะที่ลดจุดศูนย์กลางของแรงโน้มถ่วง

แสงเย็นกระพริบวูบวาบออกมาจากดาบเล่มนั้น และมิยาโมะโตะไทด์ได้ชักดาบซามูไรออกมาได้มากกว่าหนึ่งนิ้วแล้วในตอนนั้น!

อย่างไรก็ตามเมื่อฉีตังเซียนหลีกเลี่ยงการโจมตีของมิยาโมะโตะไทด์และได้ชักดาบออกมา และรีบไล่ตามล่าอย่างรวดเร็ว

ในขณะที่มิยาโมะโตะไทด์กําลังจะถือโอกาสชักดาบเปิดตัวออกมาภายในครั้งเดียวและวาดลวดลายดาบออกมาอย่างเร็วที่เรียกว่า “Quick Draw” เขากลับรับรู้ได้ถึงแรงลมที่น่ากลัวจากหลังมือ กล้ามเนื้อข้างหนึ่งแข็งแรงและมือใหญ่ที่ถูกครอบงําโดยเอ็นสีเขียวจับตัวเองเหมือนกรงเล็บมังกร

สายตาของมิยาโมะโตะไทด์ที่เคร่งขรึมและรีบถอนตัวและถอยกลับ แต่ในชั่วขณะหนึ่งที่ถอยกลับ นิ้วห้านิ้วของฉีตังเซียนก็กําแน่นและกลายเป็นกําหมัดใหญ่ๆ

หมัดแตะที่ปลายด้ามจับเบา ๆ และด้วยเสียงดังปัง คาทาน่าที่เพิ่งถูกดึงออกมานานกว่าหนึ่งนิ้วก็ถูกกระแทกกลับเข้าไปในฝักในทันที!

มิยาโมะโตะไทด์ก็อยากชักมีดออกมาเมื่อถอนตัวและถอยกลับ เขาก็อยากจะชักดาบออกมาเช่นกัน อย่างไรก็ตาม การกระแทกครั้งนี้ทำลายแรงผลักดันของเขาในการชักดาบโดยตรง

โอวหยางฉื่อที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ตกตะลึงและตัวสั่นเกือบแทบจะไม่เชื่อสายตาของตัวเอง!

ปรมาจารย์เคนโด้เจียเผิงเอย่างมิยาโมะโตะไทด์ไม่สามารถแม้แต่จะปลดอาวุธของเขาต่อหน้าฉีตังเซียน ได้

แม้ว่าการต่อสู้ของทั้งสองเพิ่งเริ่มต้น แต่ก็สามารถทําให้อาจารย์ที่ฝึกอาวุธตั้งแต่อายุยังน้อยไม่สามารถออกจากฝักได้ แม้ว่าจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ก็เพียงพอที่จะทําให้ผู้คนรู้สึกตกใจแล้ว