มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1505

คุณนายซุนพิถีพิถันกับการรับประทานอาหารฝรั่งเป็นอย่างยิ่ง ตั้งแต่เครื่องดื่มก่อนอาหาร ไปจนถึงของหวานหลังอาหาร ทุกอย่างถูกดำเนินการอย่างชำนาญ

ตอนที่สั่งอาหาร ฉีเติ่งเสียนสั่งไส้กรอกเยอรมันย่างชินหนึ่งแล้วจึงกล่าวถามคุณนายซุนว่าต้องการไหม

สุดท้าย กลับทำให้เธอมองค้อนโดยตรง และพูดคำว่า"ไปไกลๆ เลย" นี่จึงทำให้พระอัครสังฆราชฉีทึ่มทื่อไป อุตส่าห์มีน้ำใจช่วยสั่งอาหารให้ ทำไมต้องด่ากันด้วยล่ะ?

"มารยาทบนโต๊ะอาหารเหล่านี้ คุณก็จะต้องเรียนรู้สักเล็กน้อย ต่อไปหากต้องไปรับประทานอาหารกับชาวต่างชาติจะได้ไม่ขายหน้า" ซุนอิ่งซูกล่าว

"ขายหน้าอะไรกัน ฉันเชิญพวกเขามากินหม้อไฟไม่ได้เหรอ?" ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างนิ่งๆ

ซุนอิ่งซูมองค้อน แล้วกล่าวว่า: "คุณไปเข้าร่วมงานเลี้ยงอันหรูหรา แต่ยืนกรานที่จะทำในทิศทางที่ตรงกันข้ามกับสไตล์ของงานเลี้ยงนั้น ก็จะถูกคนมองเป็นศัตรู นั่นไม่ใช่เรื่องที่ควรสมน้ำหน้าหรอกเหรอ?"

คุณนายนักธุรกิจสาวสวยมักจะหมกมุ่นอยู่กับการปลูกฝังรสนิยมและสุนทรียภาพของฉีเติ่งเสียนเสมอมา ตอนที่อยู่ด้วยกันกับเธอ ไม่ว่าฉีเติ่งเสียจะใส่เสื้อผ้าอะไร สวมนาฬิกาแบบไหน เห็นได้ชัดว่าจะถูกจัดเตรียมเอาไว้ให้

ฉีเติ่งเสียนกล่าวตอบกลับทันทีว่า: "เช่นนั้นฉันก็แค่พาคุณไปเข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ด้วย จากนั้นก็ให้คุณสอนฉันที่นั่นไม่ดีกว่าเหรอ? ไม่ว่าจะเข้าร่วมงานเลี้ยงแบบไหน ฉันก็อยากให้คุณอยู่ข้างๆ ฉันทั้งนั้น......"

ซุนอิ่งซูรู้สึกว่านี่เป็นคำพูดที่ดีมาก เธอจึงยิ้มเล็กน้อยแล้วพยักหน้า จากนั้นจึงกล่าวว่า: "โอเค แต่กลัวว่าถึงเวลานั้นแล้วคุณจะมีข้ออ้างอื่นๆ อีกนะสิ"

คนทั้งสองรับประทานอาหารไปพลางพูดคุยถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ไปพลาง ส่วนใหญ่ก็จะเป็นซุนอิ่งซูที่พูด

เนื่องจาก ฉีเติ่งเสียนก็ไม่มีนิทานอะไรที่จะเล่าให้ซุนอิ่งซูฟัง ถึงอย่างไร เขาก็กลัวว่าหากไม่ระมัดระวังและจะพลั้งปากพูดออกไป ถึงแม้ว่าคุณนายนักธุรกิจจะไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้เป็นพิเศษ แต่ถึงอย่างไรมันก็สามารถทำให้เสียความรู้สึกได้!

ในฐานะที่เป็นผู้ชายรักเดียวใจเดียว พระอัครสังฆราชฉีก็มีความเป็นมืออาชีพอย่างมาก

เป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่รักเดียวใจเดียว ถึงอย่างไร ตั้งแต่ต้นจนจบเขาก็รักแค่เพียงหญิงสาวเท่านั้น

"หมายความว่า สถานการณ์ในตอนนี้ของกลุ่มนายทุนซ่านซิงอันที่จริงแล้วก็เลวเลย เพียงแต่หลี่เสวียนเจินเป็นอริกับคุณมาโดยตลอด และคนเหล่านั้นของตระกูลชุยก็พยายามที่จะหลอกลวงคุณอยู่เสมอ" ฉีเติ่งเสียนกล่าว

"ใช่แล้ว เห็นฉันเป็นเพียงแค่คนนอกเสมอมา แน่นอนว่า ฉันก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนประเภทเดียวกันกับพวกเขาเลย" ซุนอิ่งซูยิ้มอย่างเหยียดหยาม

"ไม่เป็นไร ครั้งนี้พวกเราจะทำให้หลี่เสวียนเจินในผึ่งไหลกลับไปด้วยความพ่ายแพ้ และเสียหน้า! เมื่อถึงเวลา คุณกลับไปถึงโคกูรยอแล้วค่อยจัดการเธออีกที" ฉีเติ่งเสียนยิ้มแล้วกล่าว

ทันใดซุนอิ่งซูก็แสดงรอยยิ้มอันหวานชื่น ดวงตาอันอ่อนโยนเต็มไปด้วยความอบอุ่นอันน่าหลงใหล จากนั้นจึงกล่าวตอบกลับว่า: "ถ้าหากปกติแล้วมีคนมาพูดเช่นนี้ ฉันก็คงจะไม่เชื่อหรอก แต่นี่เป็นคำพูดของคุณ ฉันจึงเชื่ออย่างสนิทใจ!"

ทันใดฉีเติ่งเสียนก็รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างแทรกเข้าไปในกางเกงของเขา และถูไปตามน่องอันแข็งแรงทรงพลังของเขา

พอเขาเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นคุณนายนักธุรกิจใช้มือเท้าคาง และมีสีหน้าแดงระเรื่อ จากนั้นก็ใช้สายตาอันเย้ายวนเป็นที่สุดในการสื่อความหมาย

"ที่รักของฉันยอดเยี่ยมจริงๆ นักธุรกิจคนนี้ ทั้งรู้จักเล่น รู้จักหาความสุข ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงก็ตาม!" ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้า

ชัดเจนว่าฮูหยินซุนถอดรองเท้าส้นสูงของเธอออกตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ และเธอก็กำลังใช้เท้าเล็กๆ ของเธอยั่วยวนเขาอยู่

ฉีเติ่งเสียนกระแอมไอเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า: "คุณทำแบบนี้ มันทำให้ฉันยิ่งรู้สึกอันตรายมาก กลัวว่าหากไม่ระวังฉันจะโดนสวมเขาเอาได้"

ซุนอิ่งซูอดไม่ได้ที่จะกล่าวด้วยความโมโหว่า: "หมายความว่ายังไง? !"