มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1520

เซฟเฮาส์แห่งนี้ตั้งอยู่ในเขตชานเมืองไทเป และมีเจ้าหน้าที่ข่าวกรองจำนวนมากที่ทำงานให้กับประเทศจีนอยู่ข้างใน

อวี้เสี่ยวหลงให้นชงชาร้อนมาเสิร์ฟให้กับทั้งสามคน

“ยัยผู้หญิงจากนิกายพุทธศาสนาเทียนจู๋คนนี้ เข้าไปเกี่ยวข้องกับคลาร์กได้ยังไงกันเนี่ย?” เฉินเลี่ยถาม

“จะต้องมีการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ โจรูริต้องการขยายอิทธิพลของนิกายพุทธศาสนาเทียนจู๋ และคลาร์กเป็นบุคคลที่ทรงพลัง” อวี้เสี่ยวหลงกล่าว

เฉินเลี่ยทำเสียงจุ๊ๆ รู้สึกกังวลเล็กน้อยเพียงเพราะว่า... ถุย ในใจยังคงหวาดผวาอยู่!

อวี้เสี่ยวหลงมองไปที่ฉีเติ่งเสียนและพูดว่า: "อันที่จริง เราก็ดึงโจรูริคนนี้เข้าพวกด้วย แต่หลังจากที่เธอคิดพิจารณาแล้ว เธอก็ปฏิเสธเรา"

ฉีเติ่งเสียนถามว่า: "ทำไม? เมื่อเทียบกับคลาร์ก พลังอำนาจของคุณก็ไม่น้อยเกินไป ผู้คนในประเทศจีนดูเหมือนจะเปิดกว้างต่อความเชื่อทางพุทธศาสนามากกว่าด้วย”

อวี้เสี่ยวหลงส่ายหัวและพูดว่า "เป็นเพราะคุณ คุณเป็นอัครสังฆราชแห่งศาสนาศักดิ์สิทธิ์ เราสนิทสนมกับคุณ นี่น่าจะทำให้เธอรู้สึกกังวล ยิ่งกว่านั้น คุณสร้างมหาวิหารในหนานหยาง ศาสนาศักดิ์สิทธิ์จะลงทุนกำลังคนและทรัพยากรมากขึ้นเพื่อพัฒนาความศรัทธาที่นั่น และมีความช่วยเหลือจากหนานหยางเฉินกรุ๊ป ถึงเวลานั้นคงจะผลักความศรัทธาของนิกายพุทธออกอย่างแน่นอน"

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยและพูดว่า: "ง้นฉันจะติดต่อสมเด็จพระสันตะปาปาในภายหลัง นี่เป็นความขัดแย้งที่เกิดจากความศรัทธา ดังนั้นเขาจึงต้องทำอะไรบางอย่างบ้าง"

อวี้เสี่ยวหลงกล่าว : "นี่คือเรื่องของคุณ ฉันไม่อาจยุ่งได้"

ฉีเติ่งเสียนกล่าว: "อะไรมันคือเรื่องของฉัน! ดูสิ คุณไม่มีสติเพียงพอ... ฟู่เฟิงหยุนพูดคำเดียว ฉันก็มาที่เผิงไหล ตอนนี้ฉันเจออุปสรรค คุณกลับมาบอกว่าเป็นเรื่องของฉัน”

อวี้เสี่ยวหลงกล่าว “คุณแน่ใจหรือว่า ไม่ได้มาที่เผิงไหลเพราะซุนอิ่งซู?”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น “ความรักที่ลึกซึ้งระหว่างชายหนุ่มและหญิงสาวอะไรนั่น ฉันมักจะเอามันไว้ข้างหลัง ในสายตาของฉัน มีแต่เรื่องระดับชาติเท่านั้น! คุณต้องรู้ว่าฉันเป็นฮีโร่ ฮีโร่ผู้ยิ่งใหญ่ รับใช้ชาติและประชาชน ฉันจะได้รับผลกระทบจากความรักของหนุ่มสาวได้อย่างไร?”

อวี้เสี่ยวหลงพยักหน้าและพูดว่า "ถูกต้อง กลับไปฉันจะเขียนบันทึกคำพูดที่กล้าหาญของคุณ จากนั้นจะให้หนังสือพิมพ์ในประเทศตีพิมพ์เพื่อประชาสัมพันธ์ให้กับคุณ ท้ายที่สุด คุณคือฮีโร่จีนของเรา!”

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะหน้าซีด! ไม่กล้าพูดอะไร

เฉินลี่ดูแล้วยิ้ม คิดว่านอกจากพี่สาวแล้ว ยังมีคนที่สามารถจัดการหมาเฒ่าฉีได้! การดูนายพลอวี้ต่อต้านเขา ทำให้คนรู้สึกน่าตื่นเต้นมาก!

“วันนี้ ปรมาจารย์โยคะสามคนจากนิกายพุทธศาสนาเทียนจู๋เสียชีวิตด้วยเงื้อมมือของคุณ ความแค้นระหว่างคุณกับพระโพธิสัตว์โจจูรินั้นไม่สามารถแก้ไขได้อย่างสิ้นเชิง” อวี้เสี่ยวหลงกล่าว

“อะไรคือสามคนตายด้วยเงื้อมมือของฉัน มีเพียงสองคนเท่านั้นที่ และคนสุดท้ายถูกนักแม่นปืนมังกรของที่ระลึกของคุณยิงตาย!” ฉีเติ่งเสียนตกใจแล้วพูดพร้อมกับเยาะเย้ย

“อย่างไรก็ตาม คุณจะถูกเหมารวม คุณจะพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์” อวี้เสี่ยวหลงกล่าวโดยไม่สนใจคำพูดล้อเลียน "นักแม่นปืนมังกร" ของฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนฟังอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็ท้อแท้ เป็นเช่นน้นจริง ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม บัญชีนี้ก็จะคิดไปที่เขาอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม ตัวข้าฉีทุบทำร้ายคนเหมือนเดิน ฆ่าคนเหมือนตัดหญ้า จะใส่ใจไม่กี่ชีวิตนี้หรือ?

“นั่นไม่สำคัญ เพราะสุดท้ายแล้ว ก็ต้องรับโทษบาปในการฆ่าคน สำหรับคุณ เสี่ยวหลง ถ้าฉันแบกอีกชีวิตแทนคุณจะเป็นไรเชียว? ถ้าฉันไม่ตกนรก แล้วใครจะไปล่ะ อาเมน!” ฉีเติ่งเสียนยกมือขวาขึ้นแล้วแตะหน้าผาก บนหน้าอก ไหล่ซ้ายและขวา

ริมฝีปากของอวี้เสี่ยวหลงกระตุกเมื่อได้ยินสิ่งนี้ รู้สึกอยากจะตบเขาสักสองครั้ง