มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1523

คำพูดของต้วนเทียนชง ทำให้หลิวปิงเว่ยมีสีหน้าที่ไม่สบายใจ แต่ฉีเติ่งเสียนกลับหัวเราะเสียงดังขึ้นมาโดยตรง

ต้วนเทียนชงจึงกล่าวถามว่า: "อาจารย์ฉีขำอะไร มีเรื่องอะไรน่าขำเหรอ?"

ฉีเติ่งเสียนจึงกล่าวว่า: "ความหมายของคุณคือ คุณสามารถนำเงินทั้งหมดไปโดยไม่จัดการเรื่องราวอย่างนั้นเหรอ?"

ต้วนเทียนชงกล่าวอย่างนิ่งๆ ว่า: "ถ้าหากคุณให้เงิน ฉันก็จะต้องไปจัดการอย่างแน่นอน เพียงแต่จะทำสำเร็จหรือไม่นั้น ฉันไม่รู้หรอก!"

สายตาของฉีเติ่งเสียนค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเยือกเย็นขึ้นมา ต้วนเทียนชงไม่มีความบริสุทธิ์ใจโดยสิ้นเชิง ในฐานะที่เขาเป็นตัวแทนมีอำนาจเป็นหัวหน้าของเทียนเต้าเหมิง ถ้าหากพูดโน้มน้าวต้วนเทียนหยาละก็ เช่นนั้น ต้วนเทียนหยาจะต้องไม่เข้าร่วมเป็นแน่!

แต่ทว่าตอนนี้ เขากลับใช้ท่าทีชุ่ยๆ มาจัดการแก้ไขเรื่องนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่อยากจะเข้ามายุ่งเกี่ยว หรือว่ามีเจตนาที่ไม่ดีบางอย่าง

ถ้าหากการประชุมศิลปะการต่อสู้ห้าชาติสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี เช่นนั้นสำหรับจั่วเฉินแล้ว ก็คือการโจมตีอย่างหนึ่ง และสำหรับหัวกั๋ว ก็เป็นเรื่องที่ไม่น่ายินดีเช่นเดียวกัน

"ทำไม อาจารย์ฉีถึงใช้สายตาเช่นนี้มองฉันล่ะ ไม่พอใจกับข้อแก้ต่างของฉันเหรอ?" ต้วนเทียนชงยิ้มเล็กน้อย และทำท่าทีเหมือนไม่ได้ใส่ใจแต่อย่างใด

"ฉันกลัวว่าคุณจะไม่ห้ามเขา และเมื่อถึงเวลานั้นฉันก็จะพลั้งมือฆ่าคนตายน่ะสิ นี่สำหรับความสัมพันธ์ระหว่างเทียนเต้าเหมิงและพรรคไผ่เขียวแล้ว ก็คงจะไม่ใช่เรื่องที่ดีแต่อย่างใด!" ฉีเติ่งเสียนกล่าวด้วยน้ำเสียงอันเยือกเย็น

ในเมื่อต้วนเทียนชงมีท่าทีเช่นนี้ ฉีเติ่งเสียนจึงหักหน้าเขาอย่างไม่เกรงใจ โดยใช้วิธีการใช้อำนาจคุกคามมาจัดการแก้ไขปัญหาโดยตรง

และคำพูดนี้ของฉีเติ่งเสียน ทำให้ต้วนเทียนชงที่ค่อนข้างคดในข้องอในกระดูกค่อนข้างโมโหอย่างเห็นได้ชัด

"เมื่อได้ฟังคำพูดนี้ของอาจารย์ฉีแล้ว คือคิดว่าตัวเองปีกกล้าขาแข็งมาก ฝีมือสูงส่งกว่าพี่ใหญ่ของฉันอย่างนั้นเหรอ?" ต้วนเทียนชงโมโหจนหัวเราะออกมา และไม่ได้เห็นฉีเติ่งเสียนอยู่ในสายตาโดยสิ้นเชิง

"เจ้าหนุ่มคนนี้ ช่างไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเสียจริงๆ เรียนวิชามวยมาสองสามปี ก็กล้ามายั่วยุพี่ใหญ่ของฉันที่เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของผึ่งไหลเสียแล้ว!"

"ในตอนนั้นที่พวกเราเรียนวิชามวย ก็ไม่เคยอวดดีและบ้าบิ่นเหมือนกับคุณเลยด้วยซ้ำไป!"

ฉีเติ่งเสียนกล่าวด้วยสายตาที่เย็นชาว่า: "หากไม่มีพลังที่แข็งแกร่งจะเรียกว่าชายหนุ่มเหรอ? ฉันคิดว่าคนอย่างคุณ เวลาพูดคุยกับฉัน ล้วนไม่มีความจริงใจแม้แต่น้อย"

หลิวปิงเว่ยรีบลุกขึ้นยืน และกล่าวว่า: "ทั้งสองท่านอย่าเพิ่งโกรธเคืองกันเลย เรื่องเหล่านี้สามารถนั่งพูดคุยเจรจากันได้ ไม่เห็นจะต้องฟาดฟันกันเช่นนี้เลย"

ต้วนเทียนชงกล่าวอย่างเหยียดหยามว่า: "หัวหน้าหลิว วันนี้ฉันเห็นแก่หน้าคุณนะ จึงรีบมาร่วมงานเลี้ยง! แต่ว่า คุณกลับพาเจ้าหนุ่มที่ไม่รู้จักประมาณตนมาพูดจากับฉันเช่นนี้ ช่างไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาเลยจริงๆ! หรือว่า ฉันไม่ใช่หัวหน้า คุณก็เลยดูถูกเหยียดหยามฉัน?"

หลิวปิงเว่ยส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า: "คุณต้วน ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ ที่ฉันมาที่นี่ก็เพื่อที่จะอยู่ร่วมกันอย่างสันติก็เท่านั้น"

ต้วนเทียนชงหัวเราะเยาะแล้วกล่าวว่า: "คุณเป็นหัวหน้าของพรรคไผ่เขียว ซึ่งฉันก็เคารพคุณเป็นอย่างมาก แต่ตอนนี้คุณกำลังชดใช้ความผิดพลาดของตัวเอง ซึ่งตำแหน่งหัวหน้านี้ก็คงจะเป็นได้อีกไม่นานหรอก! ถึงเวลานั้น ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นศพนอนอยู่บนถนนก็เป็นได้ อีกทั้งยังมีกะจิตกะใจมาช่วยไอ้เด็กหนุ่มจากแผ่นดินใหญ่มาก้าวก่ายเรื่องของพวกเราอีก!"

สีหน้าของหลิวปิงเว่ยเปลี่ยนเป็นไม่น่าดูขึ้นมาทันที จากนั้นจึงคำรามด้วยเสียงอันเคร่งขรึมว่า: "ต้วนเทียนชง คุณพูดเช่นนี้หมายความว่ายังไง? นี่คือกำลังยั่วยุฉันอย่างนั้นเหรอ? ต้องการที่จะเปิดสงครามกับพรรคไผ่เขียวของพวกเราหรือยังไง? !"