มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1560

หลี่เหยาไม่ได้คาดหวังว่าจะแก้แค้นและฆ่าฉีเติ่งเสียนให้ตายแต่อย่างไร

เขาไม่สนใจ สิ่งที่เขาเรียกร้องคือผลประโยชน์เท่านั้น

สำหรับวิธีการทำงานของชาวเจียเผิง เรื่องราวสิ่งที่เกิดขึ้นล้วนไม่เกี่ยวข้องกับเขาเลย

"เรื่องนี้อย่าเปิดเผยออกไป ไม่อย่างนั้นคุณก็คงจะรู้ผลที่จะตามมาหลังจากนั้น" โทโจร็อคยิ้มให้หลี่เหยา น้ำเสียงของเขานุ่มนวล แต่สุภาพ

"แน่นอนว่านำเงินก้อนนี้ไปช่วยผู้คนเพื่อบรรเทาภัยพิบัติ พวกคุณให้รางวัลผมอย่างมากมายขนาดนี้ ผมจะทําตามวิธีของพวกคุณ" หลี่เหยายิ้มและลูบแก้มของเขา

โยสุเกะฉายแววตาที่เย็นชาและพูดว่า "คนแซ่ฉีทําลายเรื่องใหญ่ในประเทศของพวกเรา ทําให้บรรพบุรุษของเราที่ต่อสู้อย่างกล้าหาญถูกทําให้เสียชื่อเสียงและถูกประณาม เขาต้องจ่ายราคา!"

หลังจากหลี่เหยาได้ฟังแล้วก็เม้มริมฝีปากเบา ๆ เท่านั้น ทุกคนต่างรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นกับชาวเจียเผิง ซึ่งทุกคนรู้อย่างชัดเจน

แน่นอนว่าเขารู้ถึงความเกลียดชังของประเทศเหล่านั้น ไม่เพียงแต่สิ่งนี้มีเกี่ยวข้องกับเขาอย่างไร แต่ในสายตาของชาวเจียเผิง พวกเขาทั้งสองคนนำผลประโยชน์มาให้อย่างไม่สามารถปฏิเสธได้

โทโจร็อคพูดอย่างครุ่นคิด "ผมรู้ว่าเขาจะแก้แค้นคุณหลี่เหยาอย่างแน่นอน แต่คาดไม่ถึงว่าการแก้แค้นของเขาจะมาถึงอย่างรวดเร็วและบ้าบิ่นขนาดนี้"

"ไม่เพียงแต่ถูกต้อง มันยังช่วยประหยัดพละกำลังของพวกเราไปไม่น้อย"

"เขาหุนหันพลันแล่นและมุทะลุขนาดนี้ ซึ่งจริงๆแล้วกลับทําให้พวกเรารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น ไม่จำเป็นต้องไปสร้างสถานการณ์ซึ่งก็เพียงพอแล้ว นั่นทําให้เขาอยู่ในระดับแนวหน้าของพายุแล้ว"

หลี่เหยาถามว่า "ท่านทั้งสอง ผมจะต้องทําอะไรต่อไปนะ อยากจะให้ผมพูดบนโซเชียลมีเดียและขยายความเรื่องนี่อีกไหม?"

โยสุเกะกลับพูดว่า "คุณไม่จําเป็นต้องทําอะไรเลย แค่คุณต้องหายตัวไปสักพัก แล้วปล่อยให้ให้โลกภายนอกคาดเดาว่าคุณถูกเขาฆ่าตายหรือเปล่า! ด้วยวิธีแบบนี้ความคิดเห็นของประชาชนจะรุนแรงมากยิ่งขึ้น"

หลี่เหยาพยักหน้าเล็กน้อยและรู้สึกว่าสมองของคนเจียเผิงสองคนนี้ฉลาดมากและรู้จักใช้ความคิดเห็นของประชาชนเป็นอย่างดี

จริง ๆ แล้ว เขาเพิ่งถูกทุบตีอย่างรุนแรงในสถานที่จัดงานเทศกาลภาพยนตร์ ต่อมาก็หายตัวไปอย่างลึกลับ สิ่งนี้จะทําให้เกิดความเชื่อมโยงมากมายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และหลายคนจะต้องคิดว่าเขาถูกลอบสังหารหรือแก้แค้นอย่างแน่นอน

ยิ่งเขาไม่ทำอะไรเลย ฉีเติ่งเสียนก็ยิ่งนิ่งเฉยมากขึ้นเท่านั้น!

“โทโจร็อค ถ้าหากสิ่งนี้เกิดขึ้นผึ่งไหลและแผ่นดินใหญ่จะต้องขัดแย้งกันมากกว่านี้! การขึ้นดำรงตำแหน่งของจั่วเฉินคงจะยากลำบากมากขึ้นถึงสิบเท่า” โยสุเกะหัวเราะออกมาอย่างเสียงดัง

"สมควรที่จะเป็นคุณ และมีเพียงคุณเท่านั้นที่สามารถคิดไอเดียแบบนี้ได้"

"ผมยอมจํานน ผมชื่นชมคุณมากจริง! ๆ"

โทโจร็อคยิ้มและพูดว่า "ขั้นตอนต่อไปเพื่อให้แน่ใจว่าการประชุมศิลปะการต่อสู้ห้าชาตินั้นดําเนินไปอย่างราบรื่นและควบคุมปราบปรามชื่อเสียงของจั่วเฉินให้ลงไปที่จุดต่ำสุด ผมได้ด้บอกมหาปุโรหิตของศาลเจ้าแล้วว่าเขาจะรีบไปผึ่งไหลในไม่ช้า"

หลังจากที่ยินคำพูดเหล่านี้โยสุเกะอดไม่ได้ที่จะตกใจเละพูดว่า "มหาปุโรหิตของศาลเจ้า! โทโจร็อค คุณทําให้ผมประหลาดใจจริง ๆ แม้แต่มหาปุโรหิตของศาลเจ้ายังเชิญมาด้วยเหรอ"

โทโจร็อคพูดอย่างใจเย็นว่า "ครั้งที่แล้วคุณมิยาโมะพ่ายแพ้ให้กับฉีเติ่งเสียน ดังนั้นในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ครั้งนี้ จะต้องมีความแข็งแกร่งมากกว่าที่ผ่านมา คุณมิยาโมะได้ฝึกฝนวิชาดาบอย่างหนักในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เพื่อให้สามารถแข่งขันกับมหาปุโรหิตได้ ถ้ามีมหาปุโรหิตออกมา คนแซ่ฉีก็จะไม่สามารถสร้างปัญหาใดๆ ในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ในครั้งนี้ได้”

โยสุเกะพยักหน้าและรู้สึกว่ามีตัวละครอย่างมหาปุโรหิตออกมา สามารถทําให้หมื่นคนเกิดความมั่นใจขึ้นแล้ว!

มหาปุโรหิตท่านนี้ของของศาลเจ้าเกษียณอายุไปนานแล้ว แต่เนื่องจากวามบ้าคลั่งขี้โมโหและสังหารมหาปุโรหิตท่านปัจจุบันของศาลเจ้า มหาปุโรหิตที่เกษียณแล้วจึงต้องกลับมารับหน้าที่นี้ใหม่

แต่ท่านมหาปุโรหิตที่เกษียณแล้ว ในครั้งหนึ่งเป็นผู้มีอํานาจสูงสุดและเป็นปรมาจารย์ที่นับได้รับการเคารพบูชาอย่างนับไม่ถ้วน

"จะว่าไปแล้วสมาคมเสวียนหยางก็เพิ่งจะมาถึงผึ่งไหลด้วย แต่ดูเหมือนว่าจะอยากมีส่วนร่วมยุ่งย่ามเรื่องของพวกเรา" โยสุเกะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา