มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1602

คามิยามะ ยุยอดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่พอใจฉีเติ่งเสียน โดยคิดว่าเขาไม่จริงจังและไม่ปรารถนาที่จะมีส่วนร่วมในเรื่องนี้

หลังจากที่มิยาโมโตะ ไทด์มองไปยังฉีเติ่งเสียน การแสดงออกของเขาก็ดูเคร่งขรึมลงไป ครั้งสุดท้ายที่ฉีเติ่งเสียนให้บทเรียนเขาในแคว้นรุ่ย เพราะดาบที่ปักลงไปยังไม่สามารถดึงมันออกมาได้

คามิยามะ ยุยมองไปที่ฉีเติ่งเสียนแล้วพูดว่า “แซ่ฉี นายหมายถึงอะไร?”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า: “จะหมายถึงอะไรอีกล่ะ อาจารย์เหยียนสุ่ยแข็งแกร่งมาก ฉันคิดว่าเขาสามารถชนะได้”

หลิวจงเหยียนสุ่ยยังพูดกับคามิยามะ ยุยว่า: “คุณยุย ได้โปรดเชื่อฉันเถอะ!”

“ดี!”

คามิยามะ ยุยมองลึกๆ ไปที่ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า จึงไม่ได้พูดอะไรอีก

ยามาโมโตะ โยสุเกะพูดด้วยรอยยิ้มที่ดุร้าย: “คุณเลือกที่จะเชื่อคำโกหกของคนหัวกั๋วจริงๆ มันมีราคาที่ต้องจ่าย นังผู้หญิงโง่!”

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะถาม: “เฮ้ ฐานนินจาของคุณเป็นยังไงบ้าง? ลูกหลานของพวกที่เหลือไปนอนเล่นกับซาตานหมดแล้วยัง? เพราะฉันได้สื่อสารกับพระผู้เป็นเจ้าแล้ว และพระองค์ได้ตรัสว่าสัตว์เดรัจฉานไม่สามารถไปสวรรค์ได้”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา สีหน้าของโยสุเกะ ยามาโมโตะและโทโจร็อคก็เปลี่ยนไปมืดมนราวกับน้ำในทันที!

ฐานนินจาเป็นความตั้งใจของพวกเขา ผู้คนในนั้นก็ถือเป็นพี่น้อง เพราะพวกเขารู้ว่าบรรพบุรุษของพวกเขาต่อสู้อย่างนองเลือดมาด้วยกัน

“ให้ตายเถอะ ก็เห็นๆอยู่ว่าไอ้พวกมี่กั๋วมันเป็นคนทำ! ไม่เห็นอุปกรณ์ของพวกมี่กั๋วที่นั่นหรือไง?” ฉีเติ่งเสียนไม่พอใจ “ถ้ายังมาพูดเรื่องไร้สาระต่ออีก ฉันจะโทรหาทนายจางซาน เหอะ!”

โยสุเกะ ยามาโมโตะต้องการฆ่าฉีเติ่งเสียน แต่ในขณะนี้เขาไม่มีความสามารถมากพอ ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ต้องอดทนเท่านั้น

หลังจากฉีเติ่งเสียนยิ้มอย่างไม่สนใจ ก่อนจะก้าวถอยหลังเดินออกไป และเขาต้องให้หัวขโมยสองคนอย่าง ยามาโมโตะ โยสุเกะและโทโจร็อคได้ลิ้มรสพลังของเขา!

แต่ในสายตาของเขาสองคนเหมือนคนที่ตายไปแล้ว เมื่อถึงเวลาสบโอกาสจะให้จิ่วเฮิ่งตอกตะปูพวกเขาไว้บนกำแพงเอง

ท้ายที่สุด ใครที่ทำให้จิ่วเฮิ่งคิดว่าควรตรึงคนสองคนนี้บนไม้กางเขนนั้น มากกว่าฉีปู้อวี่ที่แสร้งทำตัวราวกับเป็นนักบวช?

หลิวจงเหลียนสุ่ยยกมือไปทางมิยาโมโตะไทด์เล็กน้อยแล้วพูดอย่างใจเย็น: “คุณมิยาโมโตะ เราต่างคนเป็นตัวแทนของนาย วันนี้ เรามาแลกเปลี่ยนกันเถอะ!”

มิยาโมโตะไทด์ กล่าวว่า: “แม่น้ำแยงซีเกียงที่มีพลังขับเคลื่อน! ผมได้ยินชื่อเสียงของปรมาจารย์เหยียนสุ่ยมานานแล้ว วันนี้ในที่สุดก็มีโอกาสที่จะต่อสู้ด้วยกัน ผมรอคอยมาตลอด”

ทุกคนที่เฝ้าชมการต่อสู้อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น พวกเขาไม่คาดคิดว่าหลังจากดูการต่อสู้ระหว่างคลาร์กกับจิ่วเหิง พวกเขาจะได้ดูการต่อสู้ระหว่างปรมาจารย์สองคนจากเจียเผิงได้!

“เชิญ!”

“เชิญ!”

ทั้งสองพูดกับตัวเอง ก่อนจะเดินตรงไปบริเวณกว้าง

หลิวจงเหยียนสุ่ยโค้งร่างของเขาลงครึ่งหนึ่งแล้วค่อยๆ ดึงดาบซามูไรที่เน็บเอวของเขาออกมาอย่างช้าๆ

เช่นเดียวกับมิยาโมโตะไทด์ที่ถือดาบไว้ในมือทั้งสองข้างแล้วชี้ปลายดาบมายัหลิวจงเหยียนสุ่ย

อากาศเย็นยะเยือกลอยขึ้นจากรอบตัวพวกเขาทั้งสอง!

“หากอาจารย์เหยียนสุ่ยเป็นอะไร ฉันจะไม่ปล่อยนายไปง่ายๆ จะให้หมาป่าโลภลงโทษนายให้สาสม!” คามิยามะ ยุยพูดกับฉีเติ่งเสียนอย่างดุดัน

มิยาโมโตะ ไทด์แลกเปลี่ยนเพียงห้ากระบวนท่ากับหลิวจงเอียน เขารู้สึกถึงอันตราย ดูเหมือนว่าเขาจะได้เปรียบ แต่ในความเป็นจริง ทุกการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้นั้นอันตรายมากเจตนาฆ่าก็ค่อยๆเผยออกมาอย่างเงียบ ๆ

“แน่นอนหลิวจงเหยียนสุ่ย ทำตามที่ฉันได้บอกไป ไปเรียนรู้ห้าองค์ประกอบหยินหยางแปดทิศและปรัชญาของแปดทิศปากัวให้เข้ากับศิลปะการต่อสู้ของเขาเอง ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่สามารถบรรลุถึงขั้นนี้ได้” ได้ฉีเติ่งเสียนแอบชื่นชมในใจ

ในสายตาของเขาหลิวจงเหยียนสุ่ยเป็นผู้ชายที่สามารถพ่ายแพ้และยอมก้มหน้าได้ เขาแสวงหาศิลปะการต่อสู้อย่างขยันขันแข็งและไม่เคยเกียจค้าน และเขาไม่พยายามที่จะหาทางลัดในการฝึกฝน

หลิวจงเหยียนสุ่ยสำเร็จถึงขั้นใช้หัวใจขยับดาบ ดาบเคลื่อนไปตามร่างกาย การเคลื่อนไปตามิศทางของดาบ ราวกับคนกับดาบเป็นหนึ่งเดียวกัน

ในสายตาของฉีเติ่งเสียนและจ้าวหงซิ่ว เขาเป็นเหมือนแม่น้ำที่ไหลไม่มีที่สิ้นสุด และทักษะการต่อสู้ก็เป็นที่น่าพึงพอใจ

“เหยียนสุ่ยนี่น่าทึ่งจริงๆ” จ้าวหงซิ่ว คนที่จิตใจอำมหิตอดไม่ได้ที่จะแสดงความคิดเห็น

“ฉันสอนเอง!” ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างภาคภูมิใจ

จ้าวหงซิ่ว เหลือบมองเขาแล้วหยุดพูด มุ่งความสนใจไปที่การดูการต่อสู้ระหว่าง หลิวจงเหยียนสุ่ยและมิยาโมโตะไทด์

ในเวลานี้แม้แต่โทโจร็อคและโยสุเกะ ยามาโมโตะก็สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ แม้ว่าการเคลื่อนไหวของมิยาโมโตะไทด์จะยอดเยี่ยม แต่เหยียนสุ่ยดูจะรับมือการโจมตีได้สบายๆ!

หลังจากผ่านไปสิบกระบวนท่า ร่างของหลิวจงเหยียนสุ่ยก็ยืดตัวขึ้น เขาก็ก้าวขึ้นไปด้วยวิชาเก้าวังแปดทิศด้วยเท้าทั้งสองข้าง และทันใดนั้นเขาก็พลิกตัวก่อนจะฟาดดาบโจมตี!

มิยาโมโตะไทด์สะดุ้งและกำลังจะตอบโต้ แต่จุดยืนของหลิวจงเอียนเปลี่ยนไป หลังจากการเคลื่อนไหว “พลิกกลับมังกรที่ซ่อน” ปลายดาบแทงเข้าที่ไหล่มิยาโมโตะไทด์ ทำให้เกิดเลือดจำนวนมากไหออกมา

มิยาโมโตะไทด์ได้รับบาดเจ็บที่ไหล่ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถถืออาวุธไว้ในมือได้ เมื่อมีเสียงอาวุธหล่นลงพื้น ทำได้แค่เพียงยืนรอความตายเท่านั้น