มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1630

ฉีเติ่งเสียนมองกล่องโบราณวัตถุที่ถูกลากออกไป เขาพึงพอใจมาก

ล็อตนี้อีกกี่ร้อยล้านนะ……

หลัวฮั่นนี่ก็จริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะเอาสิ่งที่เก็บซ่อนไว้ให้เขาหมด คาดว่าหลังจากที่หลัวฮั่นเห็นอักษรนั่นก็คงตัดสินใจอยากจะศึกษา แต่ช่างเถอะ ถึงยังไงเขาก็แพ้แล้ว เพราะฉะนั้นก็ต้องยอมรับชะตากรรม

ฟู่เฟิงหยุนให้คำมั่นสัญญาว่ารอโบราณวัตถุล็อตนี้ส่งถึงเมืองหลวงเมื่อไหร่ เขาจะโอนเงินที่เหลือมาให้เขาทันที

แน่นอนว่าเขาไม่กลัวฟู่เฟิงหยุนเบี้ยวหรอก ถึงยังไงถ้าอยากจะรับมือกับคลาร์ก เขาก็ต้องพึ่งฟู่เฟิงหยุนอยู่ดี

หลังจากฉีเติ่งเสียนจัดการเรื่องนี้เสร็จ เขาก็รีบบึ่งไปที่เซี่ยงกรุ๊ป ตอนนี้เซี่ยงกรุ๊ปย้ายไปอยู่ที่โมตูแล้ว สำหรับคนภายนอกมอง คือเซี่ยงตงชิงกำลังหาวิธีทำลายหมากกระดานนี้อยู่

ถึงยังไงโมตูก็เป็นแหล่งการเงินที่เต็มไปด้วยเงินทุนของหลายประเทศ โอกาสก็ไกลออกไปเมื่อเทียบกับเศรษฐกิจที่ย่ำแย่ของจังหวัดตงไห่

ตอนนี้ภายในเซี่ยงกรุ๊ปไม่ได้เรื่องเรืองเหมือนตอนแรกแล้ว ทุกคนเงียบอึมครึมมากขึ้น เพราะความกดดันเพิ่มขึ้น

ถือเป็นปกติ ถึงยังไงตอนนี้เงินทุนของเซี่ยงกรุ๊ปก็ขาดแคลน โครงการแต่ละอย่างหยุดชะงัก ตกอยู่ในสภาวะล้มละลายแล้วตอนนี้

“น่าเสียดายที่พูดความลับนี้ออกไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ก็ฆ่าคนไม่ตายแล้ว”ฉีเติ่งเสียนมองหน้าพนักงานของเซี่ยงกรุ๊ป ภายในใจก็แอบคิดอยู่เงียบๆ

ครั้งก่อนเจอหวังเจี้ยนเฉิงที่โมตู ชัดเจนเลยว่าตระกูลหวังได้เข้ามาอยู่ในกมากกระดานนี้แล้ว พวกเขาจ้องเซี่ยงกรุ๊ปตาเป็นมัน พร้อมกับระดมเงินทุนเข้ามาและพร้อมจะลงมือ

คนที่อยากบีบเซี่ยงกรุ๊ปให้แดดิ้น ไม่ใช่แค่ตระกูลหวังฝ่ายเดียว มีตระกูลเซี่ยด้วยที่ไม่มีทางนั่งมองเฉยๆ ถึงยังไงตระกูลเซี่ยก็เสียเปรียบฉีเติ่งเสียนเยอะอยู่พอสมควร

โดยเฉพาะเซี่ยเทียนเฉียว แขนข้างหนึ่งของเขาถูกคนฆ่าสัตว์ใช้ak จัดการ แถมเอวของเขายังถูกหั่นเลือดสาดกระเซ็น ไม่ต่างอะไรกับคนพิการ สุดท้ายตระกูลเซี่ยได้ใช้เงินจำนวนมากไถ่เขากลับมา

ถึงแม้คนฆ่าสัตว์กับฉีเติ่งเสียนจะไม่ได้รู้จักกันแบบเปิดเผย แต่ทุกคนต่างรับรู้ เขาเป็นคนที่ฉีเติ่งเสียนประคองขึ้นมา

พอเลขานุการของเซี่ยงตงชิงเห็นฉีเติ่งเสียน เลยอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง พูดว่า “ ประธานฉี คุณมาทำไมคะ? !”

ฉีเติ่งเสียนพูดเสียงแข็งว่า “ ทำไม ฉันมาไม่ได้เหรอ?”

เลขานุการรีบพูดว่า “ ไม่ใช่ค่ะ ฉันแค่ไม่เห็นคุณนานมากแล้ว จู่ๆก็เจอ เลยตกตะลึงนิดหน่อยค่ะ”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มๆ และผลักประตูเข้าไป จากนั้นก็เห็นเซี่ยงตงชิงที่กำลังโทรศัพท์อยู่ เธอเหมือนกำลังจัดการอะไรบางอย่างอยู่

หลังจากเซี่ยงตงชิงเห็นฉีเติ่งเสียนเข้ามา เธอก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร ทั้งสองแยกจากกันไม่นาน ครั้งนี้เธอให้เงินสนับสนุนจัดงานแก่หลงเหมินกับสมาคมหง เธอเลยรู้ว่ายังไงฉีเติ่งเสียนก็ต้องมา

เซี่ยงตงชิงคุยโทรศัพท์อยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นก็วางสาย และพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ แฟนสาวขายาวของคุณล่ะ ทำไมไม่เอามาด้วย?”

ฉีเติ่งเสียนอยากโอบกอดเซี่ยงตงชิง เขารู้สึกได้ว่าเธอผ่ายผอมลงมาก แต่พอได้ยินคำพูดนี้ เขาถึงกับชะงักทันที

งานมอบรางวัลเทศกาลภาพยนตร์ในวันนั้นดูสดใสมาก แต่ชัดเจนว่าผลที่ตามมาหนักแน่นอน

ใบหน้าของเซี่ยงตงชิงเต็มไปด้วยความเย็นชาห่างเหิน เหมือนว่าเธอกำลังยืนเผชิญหน้ากับคนแปลกหน้าอยู่

“โอ๊ย แฟนเฟินอะไรกัน คุณคิดมากไปแล้ว อันนั้นผมแค่เป็นเดือดเป็นร้อนแทนคนอื่นเท่านั้นเอง! ถึงยังไงเจียงชิงเย่ว์ก็เป็นพรีเซนเตอร์ของกั่วเชี่ยวกรุ๊ป”ฉีเติ่งเสียนพูดฉะฉาน

“หืม? เหอะๆ…..”เซี่ยงตงชิงหัวเราะอย่างเยือกเย็น มือเรียวยาวเคาะลงบนโต๊ะเบาๆ มีจังหวะอย่างมาก

“เร็วสิ มากอดหน่อย ผมคิดถึงคุณจะแย่แล้ว!”ฉีเติ่งเสียนยื่นมือสองข้างออกไปอย่างไร้ยางอาย สีหน้าเต็มไปด้วยความโหยหา

“ไม่!”เซี่ยงตงชิงถอยไปข้างหลัง