มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1642

เซี่ยงตงชิงที่กำลังนอนหลับอยู่ หลังจากที่ได้ยินเสียงอึกทึกวุ่นวาย

“เฮ้ คุณไม่ต้องตามไปแล้ว ไม่ได้เจอกันนานขนาดนี้ เจอกันเมื่อไหร่ก็ตีเหมือนกับจะพูดอะไรล่ะ”

"คุณไม่พูดว่ามีเหตุผลอะไรดด้วยซ้ำก็ตีผมไป ไม่ทันจะได้อธิบายเหตุผลแล้วอะ"

“บ้าเอ๊ย...ผมจะกลับไปบอกแม่ของผมว่าผมโตขนาดนี้แล้ว คุณก็ยังมาตีผมอีก!”

เมื่อเธอได้ยินฉีเติ่งเสียนพูดและเสียงไก่เสียงสุนัขกระโดดไปมาก็อดไม่ได้ที่จะขยี้ตา แล้วเปิดผ้าม่านพร้อมกับมองออกไปข้างนอก

เพียงแค่มองไปยังตรงในลานบ้านของก็มีเสียงฉีเติ่งเสียนกระโดดขึ้นและลง หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยฉีปู้อวี่กำลังถือท่อนไม้ยู่ในมือและกําลังไล่ตีเขาอยู่

ฉีปู้อวี่นั้นที่รู้สึกว่ามีเป็นไฟชั่วร้ายมวนเต็มท้องไปหมด เมื่อวานนี้ถึงแม้ว่าจะตีแขนขาอย่างรุนแรง แต่ก็ไม่โล่งใจ ในท้ายที่สุดแล้ว ความดีที่ฉีเติ่งเสียนทํา เขาก็เข้าจะมาเช็ดทำความสะอาดก้นและเกรงว่าจะถูกผู้คนที่เดินผ่านไปมาเยาะเย้ย

นี้ต้องไม่ทุบตีเจ้าเด็กดื้อฉีเติ่งเสียนคนนี้อย่างเหี้ยมโหด ที่บริเวณก้นนี้สามารถส่งพลังชั่วร้ายออกไปได้ไหม?

"คุณหยุด! คุณจะหยุดไหม มาให้ฉันจับแล้วหักขาเลย!" ฉีปู้อวี่ช้ำปทางฉีเติ่งเสียนทำท่าทางเฉื่อย ๆ แล้วสั่งให้เขาหยุด

ฉีเติ่งเสียนยืนอยู่ห่างออกไปห้าเมตร ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มและพูดว่า "ผมบอกแล้วว่าพ่อไม่มีเหตุผลนะ ผมก็เป็นปรมาจารย์ผู้เชี่ยวชาญฝีมือระดับสูง ดูสิคุณเป็นพ่อของผม ดังนั้นให้พ่อมาตั้งท่าสู้ด้วยสามกระบวนท่าและมาต่อสู้กันจริง ๆ ..."

ฉีปู้อวี่ที่มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นเต็มบนใบหน้า นิ้วทั้งห้าของเขาถูกไม้หนาฟาดที่ข้อมือโดยตรง!

ฉีเติ่งเสียนมองดู แล้วถอยหลังไปอีกสองก้าว ชายแก่คนนี้ยิ่งอายุมากอารมณ์ก็ยิ่งมีดีมากเท่านั้น!

"เมืองหลวงอันยิ่งใหญ่ของผมที่เป็นอันดับหนึ่ง ทําไมคุณถึงมีลูกชายงี่เง่าอย่างนี้ล่ะ" ฉีปู้อวี่พูดด้วยความโกรธมากและต้องทุบตีเขาเพื่อระบายความโกรธ!”

"นี่ถูกต้องแล้ว คุณเป็นคนที่มีคนรักมากเป็นอันดับหนึ่งในเมืองหลวง เมืองจงไห่รักมากเป็นอันดับหนึ่ง นี่ไม่ถูกต้องเหรอ ถ้าไม่เชื่อ ก็ทําการตรวจดีเอ็นสิ" ฉีเติ่งเสียนพูดออย่างสบาย ๆ

จมูกของฉีปู้อวี่เกือบจะบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ นี่เป็นเรื่องที่เขาต้องการจะพูดเรื่องนี้ใช่ไหม?

ก่อนที่เขาจะตอบกลับฉีเติ่งเสียนและพูดว่า "โอเค ผมหันกลับไปบอกแม่ของผมว่า คุณสงสัยว่าคุณไม่ใช่ผู้ให้กําเนิดผม

คุณก็สำเร็จเรียบร้อยแล้ว ถ้าคุณไม่ให้เงินผมจำนวนของหนึ่งพันล้านกับผม แล้วผมจะปิดปากไม่ได้"

เซี่ยงตงชิงที่เฝ้ามองมาจากชั้นบน คำพูดนี้เกือบจะทําให้หัวเราะจนตาย พ่อลูกคู่นี้น่าสนใจมากนะ!

"ตู๊ม!"

ฉีปู้อวี่ก็โกรธแล้วก็กระทืบเท้าบนพื้น ในช่วงเวลานั้นพื้นก็สั่นสะเทือนแกว่งไปมาราวกับวัวบ้า

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้พูดอะไร เขาจึงก้าวขึ้นบันไดไปทีละก้าวคนละก้าวและเริ่มเคลื่อนไหวตัวเอง เพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีของเขา

"เมื่อคุณหันหลังกลับเข้าไปในคุกจะแขวนปีศาจกลางคืนไว้สักมื้อก็ไม่หมดลมหายใจแล้ว ทําไมต้องกังวลด้วยล่ะ" ฉีเติ่งเสียนยกมือกางออกอย่างจำใจต้องทำและพูดว่า "ทักษะกังฟูของผม คุณเป็นสอน คุณนับกระบวนท่าไหน ผมย่อมรู้ดีอย่างชัดเจน แจ่มแจ้ง"

ฉีปู้อวี่แสดงสีหน้าที่แข็งทื่อ หลังจากนั้นจึงลิ้มรสอย่างพิถีพิถันโดยรู้สึกว่าคําพูดนี้มีเหตุผล

ความจริงแล้วฉีเติ่งเสียนรู้ว่าทักษะกังฟูของเขาอย่างถ่องแท้และใช้ใจมุ่งมั่นที่จะวิ่งตามทางของเขา แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะจับคนและทุบตีอย่างรุนแรงหากต้องการหนี

มันคุ้มค่ากว่าที่จะแขวนปีศาจกลางคืนขึ้น แต่การต่อสู้นี้ชอบพูดดีและหาเหตุผลที่จะทําจัดการกับเขาได้ง่าย ...

อืม……

เมื่อหันกลับไปมองดูที่เรือนจำว่าเขาใส่หมวกหรือไม่ ถ้าเขาใส่หมวกก็จะแขวนคอและเฆี่ยนตี

แต่ถ้าไม่ได้สวมหมวกล่ะ?

ไม่ได้สวมหมวก อย่างงั้นก็แค่มัดมือแล้วเฆี่ยน!