คําพูดนี้ทําให้ฉีเติ่งเสียนรู้สึกสับสนเช่นกันกับคนดีทุกคนที่ไปไหว้ทำความเคารพ
ผู้ชายคนนี้พูดอย่างจริงจังว่า "ข้าไม่เคยมีคนรักมาก่อนเลย ข้าอยากเรียนรู้มันไปกับท่าน"
ที่จริงเพื่อนคนนี้เห็น ฉีเติ่งเสียนเมื่อวานนี้พาเซี่ยงตงฉิงมาเล่นบันจี้ วันนี้ก็ยังพาหลี่อวิ๋นหว่านมาเล่นด้วยอีก ทะว่าหญิงสองคนนั้นมีลักษณะนิสัยที่งดงามมาก สิ่งนี้ไม่สามารถควบคุมได้เลยสินะ
"แค้ก แค้ก แค้ก …… ฉีเติ่งเสียน กระแอมออกมา
หลี่อวิ๋นหว่านพูดว่า "อ๊ะ, พี่ชายคนนี้รู้ไหมว่าท่านน่ะยอดเยี่ยมมาก"
เห็นได้ชัดว่านางไม่ได้ได้ยินประโยคหลังมิฉะนั้นนางจะไม่คิดเช่นนี้เป็นแน่
ฉีเติ่งเสียนพูดกับชายคนนี้ว่า "อืม เดี๋ยวเราค่อยพูดเรื่องนี้กันทีหลัง เร็วเข้า เรามาเล่นบันจี้กันก่อน!"
เนื่องด้วยฉีเติ่งเสียนนั้นมีประสบการณ์เล่นบันจี้แล้ว เพียงแต่แต่คราวนี้บันจี้ไม่ได้สงบและไม่กลัวเหมือนครั้งสุดท้าย ครั้งนี้มันทำให้รู้สึกตื่นตระหนกในใจตลอดเลย
หลี่อวิ๋นหว่านตะโกนด้วยความตื่นเต้นและรู้สึกสนุกมาก
เมื่อทั้งสองถูกดึงกลับไปที่แท่นกระโดดโดยเจ้าหน้าที่ ฉีเติ่งเสียน ไม่ได้รอให้พวกเพื่อนพูดและดึงหลี่อวิ๋นหว่านหนีไป
การไหว้เคารพ? ล้อเล่นหรือเปล่า เป็นไปไม่ได้ ในกรณีที่ชายคนนี้ทำความลับรั่วไหลออกไป ความพยายามของเจ้าพ่อก็เสียเปล่า
ลานซิวหลัวซ่อมอะไรกัน ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่ามันไม่สําคัญเพราะเขาไม่สามารถปล่อยให้ความพยายามของเจ้าพ่อนั้นสูญเปล่าแน่ เขาเป็นคนกตัญญูจริงๆ
“เมื่อวานนี้ยังอิจฉาว่ามีคู่รักมาเล่นบันจี้ด้วยกันอยู่เลย พอมาวันนี้กลับได้ทําความปรารถนานี้กับท่านด้วย รู้สึกดีจริงๆ!” หลี่อวิ๋นหว่ายังคงตื่นเต้นเล็กน้อยและกอดแขนฉีเติ่งเสียนแน่นมาก
"ฮ่า …… อย่างนั้นเหรอ? สิ่งที่ท่านต้องการข้าจะพยายามทำมันให้สำเร็จนะ! ฉีเติ่งเสียนแสดงใบหน้าที่จริงจังและเหมาะสมที่จะเป็นความรักอันลึกซึ้งที่สุดของจงไห่
หลังจากนั้นฉีเติ่งเสียนก็จับของขวัญที่เย่จีกั๋วเตรียมไว้ซึ่งก็คือสร้อยคอที่ทำจากเพชร เป็นรูปหัวใจด้วย
"ให้ท่าน นี่น่ะมันเรียกว่าดวงใจอันเป็นนิรันดร์ แต่ข้าทํามันโดยช่างฝีมือชั้นนําของอิตาลีและราคาแพงมาก" ฉีเติ่งเสียนเปิดกล่องสร้อยขึ้นมา
"ขอบคุณนะคะ" หลี่อวิ๋นหว่านยืดคอและยอมรับด้วยรอยยิ้ม
ฉีเติ่งเสียนอ้อมไปที่รอบคออย่างอ่อนโยนของนางและผูกมันไว้พร้อมพยักหน้าด้วยความชื่นชมต้องบอกว่าเย่จีกั๋วนี้เป็นผู้ที่มีรสนิยมในการทำของขวัญชินนี้ได้ดีทีเดียว เข้าใจความต้องการของผู้หญิง!
หลี่อวิ๋นหว่านมองกระจกด้วยความภาคภูมิใจและพูดว่า "สวยจัง นึกว่าท่านจะไม่ใส่ใจมันซะอีก ให้ของขวัญที่ล้ำค่าแบบนี้ให้กับข้าด้วยสินะ"
ฉีเติ่งเสียนพูดว่า "หลังจากที่ท่านทํางานอย่างหนักมามากในต่างประเทศ เราได้เจอกันน้อยลงและยังแยกกันอยู่มากขึ้นด้วย ข้าจะไม่ใส่ใจท่านได้ยังไงกันล่ะ"
หลี่อวิ๋นหว่านลูบสร้อยคอเบา ๆ ยิ้มและพูดว่า "ข้าชอบของขวัญชิ้นนี้มาก"”
“เราเป็นคู่รักที่ได้รับพระพรจากสมเด็จพระสันตะปาให้เป็นดวงใจดวงเดียวกันตลอดไป ใจอันเป็นนิรันดร์นี้ยังเป็นสัญลักษณ์แทนใจของข้าที่มีให้กับท่านนั้น ไม่เคยเปลี่ยนแปลง” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างจริงจัง
เขามั่นใจอย่างแน่ชัดว่าหลี่อวิ๋นหว่านนั้นมีความรู้สึกดีๆให้กับเขา ต่อให้นางนั้นจริงใจมากแค่ไหน ท้ายที่สุดนางก็ผู้หญิงคนแรกที่อยู่กับเขาอย่างจริงใจ อีกทั้งความเขินอายในตอนขับรถบนถนนเป็นครั้งแรกก็น่าประทับใจเช่นกัน
แน่นอนเขาพูดกับ หยางกวนกวน, เซี่ยงตงฉิง, อิเลียน่าจินวา, เจียงชิงเย่ว์และ คุณนายซุน…… อย่างจริงใจเช่นนี้เหมือนกัน
หลี่อวิ๋นหว่านพูดว่า "นั่นเป็นสิ่งที่โรแมนติกที่สุดในชีวิตของข้าเลย"
ฉีเติ่งเสียนพูดว่า "ถ้าหากท่านชอบพิธีกรรมแบบนี้ เดี๋ยวข้าจะพาท่านไปหาปรมาจารย์ลัทธิเต๋าให้เขาอวยพรเราด้วยดีไหม"
หลี่อวิ๋นหว่านยิ้มและพูด:" ไม่จําเป็นหรอกค่ะ ครั้งเดียวก็มากพอแล้ว ความจริงใจคือจิตวิญญาณ"นอกจากนี้ ท่านเป็นสมาชิกของศาสนาศักดิ์สิทธิ์ ไม่ดีแน่ถ้าคนอื่นมารู้เข้าน่ะ”
ฉีเติ่งเสียนยกย่องและพูด:" มันคู่ควรกับอวิ๋นหว่านที่คิดถึงข้าในทุกสถานการณ์เลยนี่"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...