มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1648

คําพูดนี้ทําให้ฉีเติ่งเสียนรู้สึกสับสนเช่นกันกับคนดีทุกคนที่ไปไหว้ทำความเคารพ

ผู้ชายคนนี้พูดอย่างจริงจังว่า "ข้าไม่เคยมีคนรักมาก่อนเลย ข้าอยากเรียนรู้มันไปกับท่าน"

ที่จริงเพื่อนคนนี้เห็น ฉีเติ่งเสียนเมื่อวานนี้พาเซี่ยงตงฉิงมาเล่นบันจี้ วันนี้ก็ยังพาหลี่อวิ๋นหว่านมาเล่นด้วยอีก ทะว่าหญิงสองคนนั้นมีลักษณะนิสัยที่งดงามมาก สิ่งนี้ไม่สามารถควบคุมได้เลยสินะ

"แค้ก แค้ก แค้ก …… ฉีเติ่งเสียน กระแอมออกมา

หลี่อวิ๋นหว่านพูดว่า "อ๊ะ, พี่ชายคนนี้รู้ไหมว่าท่านน่ะยอดเยี่ยมมาก"

เห็นได้ชัดว่านางไม่ได้ได้ยินประโยคหลังมิฉะนั้นนางจะไม่คิดเช่นนี้เป็นแน่

ฉีเติ่งเสียนพูดกับชายคนนี้ว่า "อืม เดี๋ยวเราค่อยพูดเรื่องนี้กันทีหลัง เร็วเข้า เรามาเล่นบันจี้กันก่อน!"

เนื่องด้วยฉีเติ่งเสียนนั้นมีประสบการณ์เล่นบันจี้แล้ว เพียงแต่แต่คราวนี้บันจี้ไม่ได้สงบและไม่กลัวเหมือนครั้งสุดท้าย ครั้งนี้มันทำให้รู้สึกตื่นตระหนกในใจตลอดเลย

หลี่อวิ๋นหว่านตะโกนด้วยความตื่นเต้นและรู้สึกสนุกมาก

เมื่อทั้งสองถูกดึงกลับไปที่แท่นกระโดดโดยเจ้าหน้าที่ ฉีเติ่งเสียน ไม่ได้รอให้พวกเพื่อนพูดและดึงหลี่อวิ๋นหว่านหนีไป

การไหว้เคารพ? ล้อเล่นหรือเปล่า เป็นไปไม่ได้ ในกรณีที่ชายคนนี้ทำความลับรั่วไหลออกไป ความพยายามของเจ้าพ่อก็เสียเปล่า

ลานซิวหลัวซ่อมอะไรกัน ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่ามันไม่สําคัญเพราะเขาไม่สามารถปล่อยให้ความพยายามของเจ้าพ่อนั้นสูญเปล่าแน่ เขาเป็นคนกตัญญูจริงๆ

“เมื่อวานนี้ยังอิจฉาว่ามีคู่รักมาเล่นบันจี้ด้วยกันอยู่เลย พอมาวันนี้กลับได้ทําความปรารถนานี้กับท่านด้วย รู้สึกดีจริงๆ!” หลี่อวิ๋นหว่ายังคงตื่นเต้นเล็กน้อยและกอดแขนฉีเติ่งเสียนแน่นมาก

"ฮ่า …… อย่างนั้นเหรอ? สิ่งที่ท่านต้องการข้าจะพยายามทำมันให้สำเร็จนะ! ฉีเติ่งเสียนแสดงใบหน้าที่จริงจังและเหมาะสมที่จะเป็นความรักอันลึกซึ้งที่สุดของจงไห่

หลังจากนั้นฉีเติ่งเสียนก็จับของขวัญที่เย่จีกั๋วเตรียมไว้ซึ่งก็คือสร้อยคอที่ทำจากเพชร เป็นรูปหัวใจด้วย

"ให้ท่าน นี่น่ะมันเรียกว่าดวงใจอันเป็นนิรันดร์ แต่ข้าทํามันโดยช่างฝีมือชั้นนําของอิตาลีและราคาแพงมาก" ฉีเติ่งเสียนเปิดกล่องสร้อยขึ้นมา

"ขอบคุณนะคะ" หลี่อวิ๋นหว่านยืดคอและยอมรับด้วยรอยยิ้ม

ฉีเติ่งเสียนอ้อมไปที่รอบคออย่างอ่อนโยนของนางและผูกมันไว้พร้อมพยักหน้าด้วยความชื่นชมต้องบอกว่าเย่จีกั๋วนี้เป็นผู้ที่มีรสนิยมในการทำของขวัญชินนี้ได้ดีทีเดียว เข้าใจความต้องการของผู้หญิง!

หลี่อวิ๋นหว่านมองกระจกด้วยความภาคภูมิใจและพูดว่า "สวยจัง นึกว่าท่านจะไม่ใส่ใจมันซะอีก ให้ของขวัญที่ล้ำค่าแบบนี้ให้กับข้าด้วยสินะ"

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า "หลังจากที่ท่านทํางานอย่างหนักมามากในต่างประเทศ เราได้เจอกันน้อยลงและยังแยกกันอยู่มากขึ้นด้วย ข้าจะไม่ใส่ใจท่านได้ยังไงกันล่ะ"

หลี่อวิ๋นหว่านลูบสร้อยคอเบา ๆ ยิ้มและพูดว่า "ข้าชอบของขวัญชิ้นนี้มาก"”

“เราเป็นคู่รักที่ได้รับพระพรจากสมเด็จพระสันตะปาให้เป็นดวงใจดวงเดียวกันตลอดไป ใจอันเป็นนิรันดร์นี้ยังเป็นสัญลักษณ์แทนใจของข้าที่มีให้กับท่านนั้น ไม่เคยเปลี่ยนแปลง” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างจริงจัง

เขามั่นใจอย่างแน่ชัดว่าหลี่อวิ๋นหว่านนั้นมีความรู้สึกดีๆให้กับเขา ต่อให้นางนั้นจริงใจมากแค่ไหน ท้ายที่สุดนางก็ผู้หญิงคนแรกที่อยู่กับเขาอย่างจริงใจ อีกทั้งความเขินอายในตอนขับรถบนถนนเป็นครั้งแรกก็น่าประทับใจเช่นกัน

แน่นอนเขาพูดกับ หยางกวนกวน, เซี่ยงตงฉิง, อิเลียน่าจินวา, เจียงชิงเย่ว์และ คุณนายซุน…… อย่างจริงใจเช่นนี้เหมือนกัน

หลี่อวิ๋นหว่านพูดว่า "นั่นเป็นสิ่งที่โรแมนติกที่สุดในชีวิตของข้าเลย"

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า "ถ้าหากท่านชอบพิธีกรรมแบบนี้ เดี๋ยวข้าจะพาท่านไปหาปรมาจารย์ลัทธิเต๋าให้เขาอวยพรเราด้วยดีไหม"

หลี่อวิ๋นหว่านยิ้มและพูด:" ไม่จําเป็นหรอกค่ะ ครั้งเดียวก็มากพอแล้ว ความจริงใจคือจิตวิญญาณ"นอกจากนี้ ท่านเป็นสมาชิกของศาสนาศักดิ์สิทธิ์ ไม่ดีแน่ถ้าคนอื่นมารู้เข้าน่ะ”

ฉีเติ่งเสียนยกย่องและพูด:" มันคู่ควรกับอวิ๋นหว่านที่คิดถึงข้าในทุกสถานการณ์เลยนี่"

หลี่อวิ๋นหว่าน พาฉีเติ่งเสียน กลับบ้านเพื่อทานอาหารเย็น และซื้อของขวัญสําหรับไปเยี่ยมผู้อาวุโสระหว่างทาง

ฉีเติ่งเสียน นำโบราณวัตถุที่ได้มาจากเผิงไหลและส่งไปยังเมืองหลวง ขณะที่เขากําลังทานอาหาร เขาก็ได้รับข้อความจากฟู่เฟิงหยุน

"เฮ้ นักบวชสวนเห่อ ถ้าอย่างนั้นอีก 400 ล้านที่เหลือจะถูกมอบให้กับท่าน อย่ามีอะไรเกี่ยวข้องกับข้าอีก!" ฟู่เฟิงหยุน ส่งข้อความเสียง และหลังจากที่การพักผ่อนของ ฉีเติ่งเสียน เปิดมัน เสียงก็ดังมาก และทุกคนที่โต๊ะอาหารก็ได้ยิน

ฉีเติ่งเสียน ตรวจสอบข้อความ และแน่นอนว่าฟู่เฟิงหยุน รักษาสัญญาและให้เงินนั้นมา

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเขาพบว่าคนที่โต๊ะอาหารกําลังมองเขาด้วยความประหลาดใจและมุมปากของเขากระตุกและพูด "ท่านกำลังทำอะไรกันแน่？ข้าไม่สามารถแบ่งปันเงินที่หามาอย่างยากลําบากให้กับท่านได้หรอก! ”

ซ่งจือเหมย ไอและพูดว่า "ข้าแค่ประหลาดใจเล็กน้อยที่ท่านใช้วิธีการหาเงิน หลายร้อยล้านดอลลาร์ในทุก ๆ ปีนั้นได้อย่างไรกัน ท่านสอนข้าบ้างสิ"

ฉีปู้อวี่ ส่ายหัว และนักฆ่าหั่นแขนขารีบแปลว่า: "เรื่องแบบนี้มันสอนกันง่ายๆไม่ได้หรอก ”

"พูดก็พูดเถอะ นักบวชสวนเห่อน่ะ มันหมายถึงอะไร" ซ่งจือเหมยถามว่า "ทําไมท่านถึงถูกเรียกอย่างนั้นจากผู้อาวุโสกันล่ะ“？

ฉีเติ่งเสียน พูด:" เพราะข้ามีความรู้สึกลึกซึ้งต่ออวิ๋นหว่านมาก ทำให้เกิดความหึงหวงของนางอยู่ตลอด นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าถูกเรียกเช่นนี้"

"แล้วนักบวชล่ะ?" ซ่งจือเหมยถาม

"อวิ๋นหว่าน อยู่ต่างประเทศ ข้าอยู่ที่เดิมมาตลอดไม่ใช่เหรอ？" ฉีเติ่งเสียนพูด

ฉีปู้อวี่ กลอกตาอย่างโกรธกริ้ว อยากที่จะเย็บปากของผู้ชายคนนี้

หลี่อวิ๋นหว่าน ยังทําหน้าแดงใหญ่ อีกทั้งแอบสูดดมไร้อารยธรรมจริงๆ! อย่าคิดว่านางไม่รู้ว่าทําไมขนาดชุดชั้นในของหยางกวนกวนถึงใหญ่ขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุกัน