มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 166

กูซินสกี้เห็นด้วยอย่างสุดใจ โดยบอกว่าถ้าไม่ทำเรื่องดีๆ ในการหาเงินแบบนี้ มันก็ไร้ประโยชน์

หากกองกำลังอย่างหู่เหมินกรุ๊ปและสวีกรุ๊ปต้องการโจมตีเซี่ยงกรุ๊ป สิ่งแรกที่พวกเขาจะทำคือลงทุนในตลาดหลักทรัพย์เพื่อขายเอากำไรในตลาดหลักทรัพย์

เงินจำนวนมากที่ไหลเข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์จะทำให้เกิดความปั่นป่วน ซึ่งจะทำให้หลาย ๆ คนมีโอกาสใช้ประโยชน์จากมัน

แม้ว่ากูซินสกี้จะถูกจำคุก แต่เขาก็ยังคงออกคำสั่งให้คนดูสถานการณ์ไว้ได้

หากการทำกำไรครั้งนี้ได้มาก เขาสามารถติดต่อเพื่อนที่มีอำนาจในเสวี่ยกั๋ว เพื่อระดมทองคำรวมห้าสิบพันล้านได้

เมื่อใดที่สวีเอ้าเสวี่ยและคนอื่นๆ สามารถเพิ่มหุ้นของเซี่ยงกรุ๊ปได้ เซี่ยงกรุ๊ปก็จะใช้ประโยชน์จากมัน เมื่อถึงเวลา ขึ้นอยู่กับว่ากองทุนของใครที่จะไม่ได้รับสนับสนุนก่อน

ด้วยการรับประกันห้าสิบพันล้านนี้ ฉีเติ่งสียนรู้สึกว่าไม่มีทางที่เขาจะแพ้

“ตอนที่พบกับอวี้เสี่ยวหลง, สวี่เอ้าเสวี่ย และคนอื่น ๆ ก่อนหน้านี้ มันเป็นเพียงสงครามคำพูดเท่านั้น หากเป็นแบบนี้จริง ๆ มันจะเทียบเท่ากับการไม่ไว้หน้ากันอีกต่อไป”

“การสูญเสียครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แต่เป็นสูญเสียเงินหลายสิบหรือหลายหมื่นล้าน”

“แม้ว่าไม่ต้องการให้อวี้เสี่ยวหลงช่วย แต่เธอก็ยังช่วยเหลือมาแล้วสองสามครั้ง... หึ แม้ว่าไม่อยากจะยอมรับ แต่ฉันก็เป็นหนี้บุญคุณเธออยู่เหมือนกัน”

“ก็ดี ไว้คราวหลังจะเตือนเธอสักหน่อย ถ้าเธอไม่ฟัง ฉันจะไม่ถูกตำหนิเอาได้”

ฉีเติ่งเสียนเคาะคางของเขาและไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง เรื่องนี้จะไม่มีการหันหลังกลับ

แม้แต่สวีเอ้าเสวี่ย ที่ต้องการทำกำไรก็ยังทำทุกขั้นตอนอย่างระมัดระวังและไม่รีบร้อน นอกจากนี้ ยังรู้ดีว่าหากเธอเคลื่อนไหวภูเขาน้ำแข็งตรงหน้าก็อาจจะพังทลายลงได้

“กริ๊ง—”

เมื่อโทรศัพท์ฉีเติ่งเสียนดังขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นหมายเลขที่ไม่คุ้นเคยจึงรอให้ตัดสายไป

หลังจากรอสักพักก็มีสายเข้ามาอีกครั้ง

เมื่อเห็นว่าเป็นการโทรครั้งที่สองฉีเติ่งเสียนจึงกดรับสาย หลังจากรับสายแล้ว อีกฝ่ายก็พูดอย่างสุภาพ: “สวัสดีครับ คุณฉี ผมหยางหลิงกวงปลัดของเมืองตงไห่”

ฉีเติ่งเสียนตกตะลึงและถามว่า: “ปลัด? คุณมีเรื่องอะไรงั้นหรือครับ?”

หยางหลิงกวงกล่าวว่า: “คือแบบนี้ มีคนขอให้ผมตามหาคุณฉี ไม่ทราบว่าคุณฉี จะสามารถมาพบเขาได้เมื่อไหร่ครับ?”

“ไม่มีเวลาผมยุ่งมาก” หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนพูดจบ เขาก็วางสายโทรศัพท์ไป

หยางหลิงกวง จมอยู่กับความคิดอยู่พักหนึ่งขณะถือโทรศัพท์ นี่มันช่างอุกอาจเกินไปมาก มีคนกล้าวางสายใส่เขาแบบนี้เลยเหรอ? !

ฉีเติ่งเสียน รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นกับการจะมาของหยางหลิงกวงและอาจเป็นเพราะฉู่อู๋เต้า

เขาไม่รู้ว่าฉู่อู๋เต้าขอให้เขาช่วยแบบไหน แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะให้ “ราชาหย่งเยี่ย” เอ่ยปาก

ฉีเติ่งเสียนกลัวการยุ่งยาก ดังนั้นเขาจึงซ่อนตัวทำเป็นไม่สนใจ

“ท่านปลัด......นี่” เลขาอู๋ยิ้มอย่างขมขื่นเมื่อเห็นว่าหยางหลิงกวงก็รู้สึกอับอายเช่นกัน

“ฉันว่างเมื่อไหร่ ฉันจะไปที่บริษัทเพื่อตามตัวเขา!” ใบหน้าของหยางหลิงกวง มืดลงและเขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก

ฉีเติ่งเสียนถูกเรียกไปที่ตระกูลเฉียวโดยเฉียวกั๋วเทาในฐานะผู้อาวุโส เฉียวกั๋วเทาเป็นห่วงเขามากและถามเกี่ยวกับสถานะการทำงานล่าสุดของเขา

“ถึงแม้ว่านายและชิวเมิ่งจะมีสถานะเป็นสามีภรรยากัน แต่พวกเธอสองก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ใดๆกันเลย แบบนี้มันไม่ดี! พ่อของนายส่งข้อความถึงฉัน เพื่อขอให้ฉันกระตุ้นให้นายทำอะไรบ้าง” เฉียวกั๋วเทากล่าวอย่างจริงจัง เขาถอนหายใจแล้วพูด

“เอ่อ เอ่อ...อาเฉียว ผมจะพยายาม! อย่างที่ทราบกันดีว่าชิวเมิ่งนั้นหัวสูงและความสำเร็จในปัจจุบันของผมก็ไม่อยู่ในสายตาของเธอเลย” ฉีเติ่งเสียนออกความเห็น

เฉียวกั๋วเทาพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ อันที่จริง เขาซึ่งเป็นพ่อรู้ดีที่สุดว่าลูกสาวของหัวสูงแค่ไหน