มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1675

ฉีเติ่งเสียนก็รู้ดีว่าตัวเขาเองทำสิ่งเหล่านี้ จะมีคนลุกขึ้นมาหยุดเขาอย่างแน่นอน

ไม่ว่าอย่างไร เขายังเป็นวีรบุรุษมาโดยตลอด แม้ว่ามีคนตายไปหลายหมื่นคน แต่จะดูคนเหล่านั้นจัดการลู่จ้านหลงอย่างไม่แยแสได้อย่างไร?

ถ้าไปหลิงเซียวแล้วไม่กลับมา งั้นก็ไม่กลับมาอีก!

ลู่หลิงหลิงอดไม่ได้ที่จะกังวล เขาถามว่า "พี่กวนกวน ครูผู้ฝึกคนนี้สุดยอดมากงั้นหรือ?"

หยางกวนกวนสีหน้าเคร่งขรึมและพูดว่า: "ดูดวงตาของเขาก็รู้แล้ว ดวงตาของเขาสดใสมาก เขาคงฝึกฝนวิธีฝึกสายตาแบบพิเศษ แล้วเขายังหายใจอย่างสงบ เป็นกลิ่นไอที่ใจเย็น ดูก็รู้แล้วว่าทักษะการฝึกตนได้เข้าถึงระดับเข้าสู่พระราชวังแล้ว...บุคคลนี้เป็นผู้มีฝีมือระดับสูง”

เธอชี้ให้เห็นถึงลักษณะพิเศษทั้งหมดของตู้ยรื่อหลุนทีละจุด และบอกกับหลู่หลิงหลิง ฟังแล้วลู่หลิงหลิงก็เริ่มมีความกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ

ท่ามกลางผู้คนนั้นแน่นอนว่ามีผู้มีฝีมือสูงอยู่มากมาย ได้ยินหยางกวนกวนอธิบายตู้ยรื่อหลุนแล้ว ทุกคนอดไม่ได้ที่จะมองเธอด้วยความประหลาดใจ ยากที่จะจินตนาการได้ว่าเด็กผู้หญิงมีวิสัยทัศน์เช่นนี้

“นี่คือศิษย์ฉีเติ่งเสียนที่สอนลูกศิษย์ที่ชื่อว่าหยางกวนกวนคนนั้นใช่ไหม? ช่างเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่จริง ๆ ” บางคนอดไม่ได้ที่จะคิดกับตัวเอง

แม้ว่าศิลปะการต่อสู้ของหยางกวนกวนจะไม่ได้สูงส่งนัก แต่เธอยังคงมีชื่อเสียงในโลกศิลปะการต่อสู้ ท้ายที่สุดฉีเติ่งเสียนก็คืออาจารย์ของศิษย์ที่มีชื่อเสียงมาก เพราะเหตุนี้ ในฐานะลูกศิษย์ เธอก็ได้รับความสนใจเป็นอย่างมากเช่นกัน

อีกอย่าง เธอยังต่อสู้ได้ดีเป็นพิเศษในการต่อสู้ไม่กี่ครั้งตั้งแต่เธอเริ่มฝึกศิลปะการต่อสู้ ตอนนี้เธอเป็นเจ้าของเซียงซาน สำนักมวยหลงเหมิน ดังนั้นชื่อเสียงของเจ้าของก็ย่อมเป็นที่รู้จักของผู้คนมากขึ้นอยู่แล้ว

ตู้ยรื่อมู่หลงกล่าวอย่างใจเย็นว่า "ฉันได้ยินเรื่องชื่อเสียงของคุณมานานแล้ว แม้แต่เซี่ยขวางหลงและเหยียนมู่หลงก็ยังตายในมือคุณ”

“เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าศิลปะการต่อสู้ของคุณนั้นยอดเยี่ยมมาก และไม่ใช่แค่การคุยโวเท่านั้น”

“วันนี้ คุณต้องการวัดรระดับนี้ และก็มาลองระดับของฉันด้วย”

ฉีเติ่งเสียนก้าวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เขากระโดดขึ้นไปบนกำแพงอย่างง่ายดาย แล้วกล่าวอย่างใจเย็นว่า "เมื่อบั้นปลายชีวิต ฉันจะเห็นดอกบัวสีทองเช่นกงล้อพระอาทิตย์ อยู่ต่อหน้าผู้อื่น ปรารถนาว่าจะได้ไปเกิดใหม่ในโลกที่สงบสุข”

“ฉันไม่คิดว่าชื่อของคุณนั้นดีนัก หากคุณโดดเด่นต่อหน้าฉัน คุณอาจถูกส่งไปยังสรวงสวรรค์แล้วล่ะ”

"คุณคิดอย่างไร?"

ตู้ยรื่อหลุนหัวเราะแล้วพูดว่า "ชื่อของคุณไม่ได้ดีไปกว่านี้แล้ว คุณเป็นแค่คนธรรมดา"

ตู้ยรื่อหลุนอยู่ในกรมยุทธการ และทำหน้าที่เป็นครูผู้ฝึก และชื่อเสียงของเขาไม่ดีเท่าเซี่ยขวางหลง แต่พลังยุทธิ์ก็กลับไม่ได้ด้อยไปกว่าคนพวกนี้เลย

ในกรมยุทธการ ทุกคนต่างก็ให้ความสำคัญกับหน้าที่ของตนเอง ตู้ยรื่อหลุนทำหน้าที่เป็นครูผู้ฝึก และสอนศิลปะการต่อสู้ เป็นเรื่องยากที่จะยหลงหลง) เป็นเรื่องปกติที่คนเหล่านี้จะมีโอกาสได้เลื่อนตำแหน่งเหมือนกับเซี่ยขวางหลง

ทั้งสองยืนอยู่ตรงข้ามกันบนกำแพง มีความสูงจากภายนอกเกือบสามสิบเมตร

ฉีเติ่งเสียนยกมือขึ้นเล็กน้อย และเผชิญหน้ากับตู้ยรื่อหลุนบนอากาศ ทั้งสองสบตากัน และทั้งคู่ก็รู้สึกถึงการจ้องมองอันน่าทึ่งของอีกฝ่าย

"เอ่อฮะ!"

เอ็นร้อยหวายของตู้ยรื่อหลุนออกแรง และฝีเท้าของเขาก็สั่น และร่างกายของเขาก็ขยับอย่างรวดเร็วราวกับดาวตกพุ่งผ่านท้องฟ้า ทันใดนั้นเขาก็รีบไปอยู่ตรงหน้าฉีเติ่งเสียน

หยางกวนกวนอดไม่ได้ที่จะตกใจเมื่อเห็นฉากนี้ และพูดว่า "ผู้มีฝีมือสูงล้วนก็มารวมตัวกันที่กรมยุทธการล่ะ!”

ทันใดนั้น ตู้ยรื่อหลุนก็รู้สึกว่าฝ่ามือของอีกฝ่ายเป็นเหมือนถ้วยดูดบนปลาหมึกยักษ์ และมันติดอยู่กับผิวหนังของเขา พร้อมด้วยแรงยึดเกาะที่น่ากลัว และด้วยสิ่งนี้ ศูนย์กลางของเขา แรงโน้มถ่วงตกลงไปด้านนอกกำแพง!

“ทำไมรู้สึกว่าทักษะของเขาสูงขึ้น ในขอบเขตแห่งการทลายความว่างเปล่า เขายังสามารถหาทางก้าวหน้าได้หรือเปล่า” หยางกวนกวนเห็นฉีเติ่งเสียนก็รู้สึกตื่นเต้น ฉันแค่พบว่ามันน่าเหลือเชื่อจริง ๆ

ตู้ยรื่อหลุนรู้สึกได้ถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวของอีกฝ่าย ราวกับราชาปีศาจโลกที่ไม่มีใครเทียบได้ ต้องการทำลายทุกสิ่ง! จู่ ๆ หัวใจของเขาก็พลันหดตัวลง จากนั้นก็กระโดดเต้นอย่างแรง ระเบิดพลังยุทธิ์และเลือดในร่างกายของเขาออก เข่าของเขางอเล็กน้อย และพลังยุทธิ์และเลือดทั้งหมดก็ถูกรวบรวมเข้าสู่น้ำอมฤตภายในทันที เขาแตะนิ้วเท้าและดึงแขนของทันที ฝ่ามือของฉีเติ่งเสียนขยับกลับออกจากระยะการโจมตีของฉีเติ่งเสียน

แต่ฉีเติ่งเสียนก้าวยาวขึ้นอย่างรวดเร็วในตอนนี้ การก้าวยาวเช่นนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกสับสน ทำไมเขาถึงดึงดันให้ได้ มันต้องก้าวเท้ายาวขนาดนั้นเลยเหรอ?

ที่เกินจริงไปกว่านั้นคือความเร็วที่ฉีเติ่งเสียนพุ่งไปข้างหน้านั้นเหมือนกับนายพลในสมัยโบราณที่ชักธนูจนสุดและยิงธนูออกไป!

เขารีบวิ่งไปหาตู้ยรื่อหลุนทันที เขาเหยียดแขนทั้งสองข้างออกทันใดนั้นเขาก็เต็มไปด้วยพลังและเลือด ทำให้ผู้คนอ้าแขนรับอย่างท่วมท้น และจับเขาไว้

แม้ว่าตู้ยรื่อหลุนจะหวาดกลัวแต่ก็ไม่ตื่นตระหนก การโยกตัวไปมาทำให้ผู้คนรู้สึกเบาสบายราวกับน้ำไหลบนภูเขา นุ่มนวลแต่ไม่มีที่สิ้นสุด

คราวนี้มันเหมือนกับการไร้จุดสิ้นสุดในไทเก็กอยู่เล็กน้อย จู่ ๆ ก็กลับคืนสู่ความสับสนวุ่นวายของจักรวาลทำให้คาดเดาอะไรไม่ได้

ฉีเติ่งเสียนจับตู่ ริหลุนตู้ยรื่อหลุนไม่ได้ทันที และเทคนิคการชกของเขาก็เปลี่ยนไปแล้ว ระดับกังฟูของเขา มีเทคนิคการชกนับไม่ถ้วนจากนิกายต่าง ๆ สามารถเลือกรูปแบบการใช้วิชาทั้งหมดได้เพียงปลายนิ้วสัมผัส

แขนทั้งสองข้างของเขาก็เปลี่ยนไปในขณะนี้ ไม่หนักแน่นเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกนุ่มนวล อ่อนโยนอย่างยิ่ง

แขนของเขาสั่น ใช้ฝ่ามือแส้ แล้วล้มลงเพื่อโบย!

ในช่วงเวลาของการโบย กล้ามเนื้อของแขนทั้งสองข้างขยับ กระดูกก็ถู และทันใดนั้นพวกเขาก็แข็งตัวเหมือนกับแส้เหล็กยี่สิบเอ็ดชิ้นที่นักรบโบราณใช้ ปากและจมูกถูกลมพัดแรงจนหายใจไม่ออก