มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 168

หยางกวงกวงก็แอบๆเดินออกจากหน้าประตู ไม่กล้าดูต่อไปถ้าหากเกิดถูกพบ หลังจากนี้จะไม่สามารถเจอหน้ากันได้

“พระเจ้า นี่มันตื่นเต้นมากเลย....”

“อวิ๋นหว่านยั่วสามีของเมิ่งเมิ่ง?”

“เมิ่งเมิ่งไม่ใช่พูดว่าฉีเติ่งเสียนคนนี้ไร้ความสามารถหรอ ก็เหมือนกับหมามองเครื่องบิน โชคดีหน่อยได้เป็นผู้คุม?”

“ในของอวิ๋นหว่านนั้นต่ำกว่าผู้หญิงอื่นๆมากเลย ทำไมถึงได้ชอบคนแบบนี้?”

หยางกวงกวงรู้สึกว่าเหมือนจิตไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว ภาพที่เห็นเมื่อกี้เหมือนกับว่าตัวเองไม่ค่อยอยากจะเชื่อสายตาตัวเอง!

ถ้าเป็นตอนปกติ ของฉีเติ่งเสียนนั้นไม่มีทางได้ยินว่ามีคนกำลังแอบฟังแอบดู

แต่ช่วงเวลานั้นหัวใจไม่สามารถสงบได้เลยและหัวใจก็เต้นเร็วขึ้น จะสามารถแอบดูอย่างเงียบๆได้อย่างไร?

หยางกวงกวงรู้สึกว่าเรื่องนี้มันเหลือเชื่อมากเลย ก็ส่ายหัวแล้วตั้งสติใส่ใจแต่เรื่องงาน

“ถึงว่า ถึงว่าฉีเติ่งเสียนนั้นเอาที่หนึ่งร้อยไร่มามอบให้มู่จื่อกรุ๊ปมาพัฒนา ยังเอาตัวหลี่อวิ๋นหว่านนั้นมาเป็นผู้จัดการ...ที่แท้ ทั้งสองคนมีความสัมพันธ์แบบนี้เอง!”หยางกวงกวงทำงานได้แปปนึง สมองก็ทนไม่ไหวที่จะคิดเรื่องนี้อีก

รอถึงเวลาเลิกงาน หยางกวงกวงเห็นฉีเติ่งเสียนและหลี่อวิ๋นหว่านเดินด้วยกันพูดแล้วหัวเราะ ระหว่างทั้งสองคนเหมือนกับไม่มีอะไรกัน

แต่ ใจเขามีผี สมองของเขาก็คุมไม่ได้นึกถึงภาพที่เห็นอีกแล้ว แล้วหน้าก็แดงขึ้นเล็กน้อย

“กวงกวง ทำไมหน้าเธอแดงจัง?”หลี่อวิ๋นหว่านทนไม่ไหวที่จะถาม

“ใช่หรอ?อาจเป็นเพราะว่าเพิ่งกลับประเทศแล้วแพ้น้ำ”หยางกวงกวงพูดอย่างนิ่งๆ ในใจนั้นกำลังลังเลอยู่ว่าจะเอาเรื่องนี้บอกกับเฉียวชิวเมิ่งไหม

แต่ว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและหลี่อวิ๋นหว่านนั้นดีมากเลย ถ้าหากว่าพูดไปเกรงว่าจะทำให้ต่อจากนี้ไม่สามารถเจอหน้ากันได้

ตอนนี้หลี่อวิ๋นหว่านก็เป็นผู้จัดการของเทียนไล่แคปปิตอล เขาเป็นเลขาประธาน ทั้งสองคนเงยหน้าไม่เจอก้มหน้าก็ต้องเจอกัน

หลี่อวิ๋นหว่านพูดขึ้น: “ไปกันเถอะ ไปกินข้าวที่โรงแรมเทียนตี้ เมิ่งเมิ่งจัดงานครอบรอบงานแต่งสามสิบปีของพ่อแม่เขา ของขวัญเตรียมเสร็จหรือยัง?”

ระหว่างตอนที่ฉีเติ่งเสียนนั้นไปเอารถ หยางกวงกวงจับหลี่อวิ๋นหว่านแล้วถามขึ้น

“อิ๋นหว่าน ทำไมเธอกับฉีเติ่งเสียนนั้นสนิทกันจัง?ความสัมพันธ์ส่วนตัวของพวกเธอดีมากเลยหรอ?”หยางกวงกวงถามโง่ๆ

“ก็ถือว่าดีอยู่!”หลี่อวิ๋นหว่านพูดอย่างนิ่งๆ

หยางกวงกวงพูดขึ้น: “ฉันจำได้ว่าเธอนั้นเป็นคนเยาะหยิ่ง คนทั่วไปเธอไม่คุยด้วยเลยด้วยซ้ำ ทำไมถึงใกล้ชิดกับเขาละ?”

หลี่อวิ๋นหว่านหัวเราะแล้วพูด: “โบราณว่าไว้:การตัดสินคนจากรูปลักษณ์ภายนอกจะนำไปสู่ความสูญเสีย กวงกวงเธออย่ามีอคติเมื่อมองดูผู้คน แต่ว่าต้องสังเกตตัวเอง!”

“คนแบบคุณฉี ไม่ได้ง่ายอย่างที่เธอคิด”

“เขาเก่งมาก ตอนนี้เธอก็ทำงานที่เทียนไล่แคปปิตอล เดี๋ยวค่อยๆก็รู้เอง”

หยางกวงกวงพูดอย่างขมวดคิ้ว:“ใช่หรอ?แต่เมิ่งเมิ่งไม่ถูกกับเขาเลยนะ....”

หลี่อวิ๋นหว่านพูด: “อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าความแตกหักของระหว่างพวกเขานั้นลึกขนาดไหน แต่ว่าฉันนั้นมองเขาแล้วไม่ขัดหูขัดตา!”

หยางกวงกวงพูด: “เธอไม่กลัวว่าเมิ่งเมิ่งนั้นคัดค้านหรอ?”

“ฮ่าๆๆ...ไม่กลัว เมิ่งเมิ่งพูดแล้วถ้าฉันชอบก็เอาเขาให้ฉันเลยก็ได้!”หลี่อวิ๋นหว่านพูดแล้วหัวเราะ

หยางกวงกวงได้ยินถึงกับตกใจ ไม่คิดเลยว่าเฉียวชิวเมิ่งนั้นจะพูดแบบนี้กับหลี่อวิ๋นหว่าน ตอนนี้ดีเลย หลี่อวิ๋นหว่านก็สามารถอยู่กับฉีเติ่งเสียนได้อย่างไม่ต้องปกปิดเลย

“ชอบนะ ผู้ชายที่เก่งขนาดนี้ทำไมถึงไม่ชอบ ให้ฉันแต่งงานกับเขายังไม่มีปัญหาเลย”หลี่อวิ๋นหว่านพูดอย่างไม่อายฟ้าดิน