จ้าวซือชิงเห็นจ้าวหงซิ่วกับฉีเติ่งเสียนทะเลาะกันมากขึ้นเท่าไหร่ เธอกลับยิ่งรู้สึกพอใจมากขึ้นเท่านั้น
เพราะเธอรู้จักนิสัยของจ้าวหงซิ่วเป็นอย่างดี
ถ้าจ้าวหงซิ่วไม่ใส่ใจจริงๆไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็จะไม่แม้แต่จะชายตามองเลยด้วยซ้ำ
เมื่อจ้าวหงซิ่วไม่สามารถไล่ตามฉีเติ่งเสียนได้สำเร็จ เธอก็กลับมาด้วยความเขินอายและยอมปล่อยร่างกายให้จ้าวหงหนีเข้าควบคุมแทน
ส่วนฉีเติ่งเสียนที่หนีออกมาอย่างรวดเร็วก็ไม่คิดจะกลับไปในระยะเวลาอันสั้น อย่างน้อยเขาก็ต้องรอให้ความโกรธของจ้าวหงซิ่วสงบลงก่อน
“ไม่แปลกใจเลยที่ฉายาว่าเทียนฟานิสัยดุเดือดซะขนาดนี้!” ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวด้วยความรู้สึกหมดคำจะพูด
ฉีเติ่งเสียนจึงโทรหาเฉินหยูถามว่าเธออยู่ที่ไหน และบอกว่าจะไปเจอเธอ
เฉินหยูตอบว่า “มาหาฉันที่นี่สิ ฉันอยู่ที่คลับหรู มีแต่คนใหญ่คนโตมาที่นี่ทั้งนั้น”
ฉีเติ่งเสียนถามอย่างสงสัย “แล้วเธอไปทำอะไรที่นั่น?”
เฉินหยูตอบว่า “ภรรยาของมิฮาอิด เฟรนซีนี่เธออยู่ที่นี่ เธอมาที่นี่เพื่อสร้างความสัมพันธ์ให้กับมิฮาอิด ฉันเลยมาดูว่าเธอจะทำอะไร”
ฉีเติ่งเสียนพูดว่า “ดูเหมือนว่ามิฮาอิดจะกระตือรือร้นมากที่จะได้รับการสนับสนุน เพื่อจะได้เป็นเจ้าครองหนานหยาง!”
ตอนนี้รัฐบาลของหนานหยางอ่อนแอมาก กองทัพถูกควบคุมโดยตระกูลเฉินและโครงสร้างพื้นฐานต่างๆก็อยู่ในมือของตระกูลเฉิน
ทั่วทั้งหนานหยาง ขุนศึกต่างแย่งชิงกัน มีความทะเยอทะยานที่จะรวมแผ่นดินและแทนที่รัฐบาลกับตระกูลเฉิน
ฉีเติ่งเสียนเองก็อยากรู้ว่าภรรยาของมิฮาอิดต้องการจะทำอะไรกันแน่ เขาจึงขับรถไปที่นั่นทันที เมื่อไปถึงที่หมายเฉินหยูก็ออกมาต้อนรับเขา
วันนี้เฉินหยูแต่งตัวธรรมดามาก แถมยังแกล้งแต่งให้ดูไม่สวยด้วย ถ้าไม่มองอย่างละเอียดก็คงยากจะรู้ว่าเธอคือลูกสาวคนโตของตระกูลเฉินแห่งหนานหยาง
“นี่เธอแต่งตัวอะไรเนี่ย!?” ฉีเติ่งเสียนถามอย่างหมดความอดทน
“แบบนี้มันเรียบๆไม่โดดเด่นไง” เฉินหยูยิ้มและคว้าแขนฉีเติ่งเสียน “ไป เข้าไปข้างในกันเถอะ!”
เมื่อเข้าไปในห้องโถง พวกเขาเห็นคนมากมายทั้งชายและหญิงแต่งตัวหรูหรา หนึ่งในนั้นคือผู้หญิงผิวสีเข้มที่มีลักษณะเฉพาะของคนเขตร้อน สวมชุดราตรีสีแดงและกำลังถูกล้อมรอบด้วยผู้คน พูดคุยและหัวเราะอย่างสนุกสนาน
เฉินหยูชี้ไปที่ผู้หญิงคนนั้นแล้วพูดว่า "เธอคือเฟรนซีนี่ภรรยาของมิฮาอิด และเธอก็เป็นผู้หญิงที่มีความสามารถมากทีเดียว มิฮาอิดสามารถกลายเป็นขุนศึกที่ใหญ่ที่สุดในหนานหยางได้ เพราะเธอมีส่วนช่วยอยู่ไม่น้อย"
เฟรนซีนี่ยิ้มอย่างสดใสและเชิญชวนผู้คนในกลุ่มนักธุรกิจเหล่านั้นว่า “พวกท่านทุกคน ฉันยินดีต้อนรับพวกท่านมาลงทุนในหนานหยาง! ที่นี่มีทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์และบนดินแดนของเรา ฉันรับรองว่าจะไม่มีใครมาก่อกวนพวกท่าน”
“พวกท่านสามารถลงทุนในสวนยางพารา การค้าเรือ หรือแม้กระทั่งการค้าน้ำมัน... พูดง่าย ๆ ว่ามีแต่สิ่งที่พวกท่านยังไม่ได้คิด ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้!”
เฉินหยูพูดกับฉีเติ่งเสียนว่า “ธุรกิจที่ทำเงินมากที่สุดของมิฮาอิดคือการทำเหมือง ยาเสพติด และการค้ามนุษย์ อาวุธที่เขาใช้นั้นส่วนใหญ่มาจากอเมริกาและพ่อค้าอาวุธทั่วโลก คนพวกนั้นต้องการให้มิฮาอิดแข็งแกร่งขึ้นเพื่อถ่วงดุลอำนาจของตระกูลเฉิน และได้เปลี่ยนหมาป่าตัวหนึ่งให้กลายเป็นเสือ”
“ตอนนี้เธอไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับพวกเราแล้วเหรอ?” เฟรนซีนี่ยิ้มอย่างภูมิใจ
เฉินหยูแสดงสีหน้าเย็นชาและพูดว่า "ยัยผู้หญิงน่ารังเกียจ!"
เซี่ยเทียนลี่ได้ยินดังนั้นก็หัวเราะและพูดว่า “ใช่แล้ว ตระกูลเฉินไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะพูดคุยกับพวกคุณตรง ๆ ดูท่าหนานหยางจะต้องเปลี่ยนผู้ครอบครองเสียแล้ว”
บรรดาผู้คนรอบ ๆ ต่างก็หัวเราะขึ้นมา บรรยากาศในที่นั้นเต็มไปด้วยความสนุกสนาน
“อยากจะปรากฏตัวหน่อยไหม?” ฉีเติ่งเสียนหันไปถาม
“แน่นอน! ในเมื่อเธออยู่ที่นี่ ฉันจะไปกลัวอะไร?!” เฉินหยูตอบอย่างมั่นใจเต็มที่
ฉีเติ่งเสียนรู้สึกแปลกๆ เล็กน้อย เขารู้สึกว่าความมั่นใจนี้ดูเหมือนจะสร้างอยู่บนตัวเขาเสียมากกว่า
ขณะที่พูดคุยกันอยู่ เฉินหยูก็ดึงผมตัวเองออกแล้วฉีกหน้ากากปลอมที่ใบหน้าสองจุด ทิ้งความอำพรางเอาไว้ เธอเริ่มสยายผมไปในขณะเดินไปยังเฟรนซีนี่
“เจ้าลิงนี่ กำลังพูดอะไรกันอยู่?” เฉินหยูพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ร่างกายของเปล่งประกายด้วยความสง่างาม ความเย่อหยิ่ง และความเย้ายวนใจ เปรียบเสมือนราชินีที่เผชิญหน้ากับเฟรนซีนี่ สร้างความรู้สึกเหมือนกับการโจมตีที่แตกต่างชั้น
ในสายตาคนอื่นเฉินหยูมีรูปลักษณ์ที่ได้คะแนนเต็มร้อย ถ้าอยู่ในยุคโบราณ เธอจะเทียบเคียงกับซูต๋าจี่หรที่เป็นความงามอันตรายสำหรับประเทศ ในขณะที่เฟรนซีนี่เป็นคนท้องถิ่นหนานหยางผิวคล้ำ เมื่อเทียบกับเฉินหยูแล้ว เธอดูเหมือนคนละระดับกันเลย
ผู้คนในงานต่างตกใจ เพราะได้ยินมาว่าคุณหนูตระกูลเฉินมีความงามอันโดดเด่น แต่เมื่อได้พบจริง ๆ กลับพบว่าคำพูดนี้ยังไม่เพียงพอ เพราะมันไม่สามารถบรรยายความงามของเฉินหยูที่เป็นตัวตนที่ผิดปกติได้เลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...