มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1750

ฉีเติ่งเสียนและจิ่วเฮิงกลับไปยังเมืองหลวงของอวี้สือกั๋ว แล้วนั่งเครื่องบินกลับเผิงไหล

เมื่อนั่งอยู่ในห้องโดยสารชั้นเฟิร์สคลาส ฉีเติ่งเสียนก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า: “ตอนนี้คุณคิดว่าฉันกับคลาร์ก มีโอกาสในการชนะแล้วยัง?”

จิ่วเฮิงพูดอย่างครุ่นคิด: “คุณเอาชนะผู้คนมากมายขนาดนี้ ในการเดินทางครั้งนี้ เกรงว่าอาจไม่ใช่สังหารไปหลายร้อยชีวิต รัศมีของตัวเองก็สะสมจนถึงขีดสุด ยิ่งไปกว่านั้น ฉันรู้สึกว่ารัศมีของคุณ ดูเหมือนจะมีการเปลี่ยนไปยิ่งขึ้น!”

“ตอนนี้คุณถึงจุดสูงสุดแล้ว ถึงจะใช้น้ำมนต์ ก็คงไม่ได้ดีไปกว่านี้”

“แต่ฉันไม่เห็นคลาร์ก ไม่รู้สถานการณ์ของเขา สภาพคือมันยากที่จะบอกว่าจะโอกาสชนะได้แค่ไหน”

“ถ้าเป็นคลาร์กที่ชกกับฉันเมื่อครั้งที่แล้ว ฉันคิดว่าอัตราการชนะของคุณยังคงอยู่ที่ร้อยละเจ็ดสิบ”

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนี้แล้วพูดว่า “ถูกต้อง รัศมีของฉันเปลี่ยนไปบ้าง และสิ่งต่างๆ ในเขตเครือข่ายก็ทำให้ฉันเข้าใจบางอย่าง ยิ่งไปกว่านั้นภายในไม่กี่วัน ในใจฉัน การฆ่าคนมากมายในลมหายใจเดียวทำให้ฉันมีความสุข ไร้ที่ติ ฉันกลับไปคราวนี้ ฉันจะฆ่าคลาร์กศัตรูตัวฉกาจคนนี้”

เขาต่อสู้กับคลาร์กมานับครั้งไม่ถ้วน ทั้งในสถานการณ์ทั้งบู๊และบุ๋น ทั้งคู่ได้รับความเสียเปรียบและได้เปรียบกัน

แต่ครั้งนี้ไม่ใช่แค่การปะทะ แต่เป็นการยืนบนสังเวียน และการต่อสู้ที่เรียกได้ว่าแบกรับชะตากรรมของทั้งสองประเทศ

ผู้คนทั้งสองประเทศต่างให้ความสนใจกับผลลัพธ์ของผลแพ้ชนะนี้อย่างใกล้ชิด ผู้คนในประเทศมี่ก็จะให้ความสนใจกับผลลัพธ์อย่างใกล้ชิดเช่นกัน อาจถึงขั้นตัดสินการเลือกตั้งระหว่างจั่วเฉินและโหยวซิน

จิ่วเฮิงกล่าวว่า “อย่างไรก็ตาม คุณฆ่าคนเพื่อสะสมพลังในอวี้สือกั๋ว มันก็จะถูกเปิดเผย และจะมีคนมาจัดการกับคุณ รับประกันว่าคลาร์กจะชนะ”

ฉีเติ่งเสียนกล่าว : “พวกเขามีคน ฉันก็มีคนด้วย... ฮ่าฮ่า แม่ฉันจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย”

จิ่วเฮิงทำหน้าตกตะลึง “คุณเป็นผู้ชายติดแม่เหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนอยากตบป้องหูของภิกษุคนนี้สักสองที ช่างพูดเก่งไปมั้ย?

“คุณไม่มีแม่ ดังนั้นคุณจึงอิจฉาฉัน” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเย็นชา

“ให้ตายเถอะ แทงใจดำ!” หลังจากที่จิ่วเหิงได้ยินสิ่งนี้ ราวกับว่าถูกกระทบจิตใจอย่างแรง กุมหัวใจเอนตัวไปด้านหลัง

เผิงไหลไม่ร้อนเท่าก่าก่ง และอากาศทำให้ผู้คนรู้สึกสบายตัวมากขึ้น

อากาศร้อนเกินไปก็ไม่ดีนัก ท้ายที่สุดก็ไม่มีใครใส่ถุงน่องสีดำ…... ถุย มันร้อนเกินไปทำให้จิตใจคนยากที่จะหวั่นไหว ทำให้รู้สึกหงุดหงิด

หลังจากเครื่องลงแล้ว ฉีเติ่งเสียนเทียนก็โทรให้ต้วนเทียนหยาและหลิวปิงเว่ยเพื่อทำความเข้าใจกับข่าวสารล่าสุดแล้ว เมื่อเร็ว ๆ นี้ก็ไม่มีเรื่องใหญ่อะไรเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม งานชุมนุมการต่อสู้ถูกซ่งผูทำให้เป็นที่สนใจ

จากนั้น ฉีเติ่งเสียนก็ตรงไปหาซุนอิ่งซูที่วิลล่า แต่คุณนายไม่อยู่ เธอมีงานยุ่งมากมายที่เผิงไหล

มาถึงวิลล่าได้ไม่นาน ฉีเติ่งเสียนก็ได้รับสายจากต่างประเทศ เป็นหัวหน้ากลุ่มร็อบเบน

“พระอัครสังฆราช ฉันได้รับคำสั่งจากสมเด็จพระสันตะปาปาให้มาที่เผิ งไหลเพื่อสนับสนุนคุณ!” ร็อบเบนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม

“หัวหน้าเออร์วิน คุณมาแล้วเหรอ ให้ฉันไปรับหรือจะให้ส่งที่อยู่แล้วคุณมาเองเลย?” ฉีเติ่งเสียนถาม

“พระอัครสังฆราชอวตารแค่บอกที่อยู่ของคุณมาให้ฉันก็ได้ล่ะ” เสียงของร็อบเบนเริ่มไม่พอใจ

ฉีเติ่งเสียนยักไหล่ บอกที่อยู่ของเขา

จิ่วเฮิงมีหูที่ดีมาก ได้ยินการสนทนาระหว่างคนทั้งสองและพูดว่า: “หัวหน้ากลุ่มอัศวินศักดิ์สิทธิ์คนนั้นมาแล้วเหรอ? เยี่ยมเลย ฉันผู้เป็นหัวหน้าของอัศวินแห่งแสงอยากแลกเปลี่ยนฝีมือกับเขาพอดีเลย"

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเย็นชา: “ใครกันที่แต่งตั้งคุณเป็นอัศวินแห่งแสง เลิกหน้าด้านได้แล้วมั้ย?”