มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1789

อิเลียน่าจินวาพยักหน้าให้แดนจิโลอย่างสุภาพ เธอแสดงท่าทางเป็นธรรมชาติมาก ไม่มีอาการเขินอาย ราวกับเพิ่งเห็นสัตว์เลี้ยงสองตัวเท่านั้น ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ

“คุณแดนจิโล คุณเชลบีอยู่ที่ไหนคะ ฉันอยากพบเขาค่ะ” อิเลียน่าจินวาพูด

แดนจิโลยิ้มและพูดว่า “พี่ชายของผมยุ่งมาก มีเรื่องอะไรบอกผมก็ได้เหมือนกัน”

แน่นอนว่าแดนจิโลก็มีตำแหน่งสูงในสมาคมพันธมิตรตะวันออกไม่ต่างกัน ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มาร่วมงานที่หนานหยางกับเชลบีได้

เค้กของหนานหยางเป็นสิ่งที่รัฐบาลประเทศมี่และองค์การเงินต่างก็ให้ความสำคัญอย่างมาก หากประเทศหัวกั๋วได้รับอนุญาตให้แต่เพียงผู้เดียว พวกเขาคงจะอยู่นิ่งๆ ไม่ได้

เขาเหลือบมองฉีเติ่งเสียน แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก คิดว่าอาจเป็นแค่บอดี้การ์ดของอิเลียน่าจินวา ไม่ควรค่าแก่การให้ความสำคัญ

แดนจิโลเชิญอิเลียน่าจินวานั่งลงง จากนั้นก็ให้คนยกกาแฟมาให้เธอ

“คุณอีวาน่าจะอยู่ที่ประเทศมี่ไม่ใช่เหรอครับ? ทำไมมาถึงหนานหยางได้ นี่ทำเอาผมเซอร์ไพร์มากเลย” แดนจิโลพูดแบบนั้น แต่ใบหน้ามีเลศนัยต์ ราวกับว่าเขาคาดการณ์ไว้อยู่แล้ว

“สถานการณ์ในหนานหยางตอนนี้ตึงเครียดมาก ฉันเลบมาจัดการอะไรบางอย่างที่หนานหยาง” อิเลียน่าจินวาพูดอย่างเปิดเผยตรงไปตรงมา

หลังจากได้ยินแบบนั้น แดนจิโลก็พยักหน้าและพูดว่า "งั้นเรามาคุยกันเถอะ คุณอีวาเองก็รู้ว่าสมาคมพันธมิตรตะวันออกของเราต้องการอะไรในหนานหยาง!"

อิเลียน่าจินวาหัวเราะและพูดว่า “ประเทศมี่ต้องการถือไพ่เหนือกว่าตระกูลเฉิน ต้องการครอบครองทรัพยากรของหนานหยางเพียงผู้เดียว ซึ่งมันแทบจะเป็นไปไม่ได้ค่ะ! ตระกูลเฉินหยั่งรากลึกในผืนดินแห่งนี้มาหลายปีแล้ว ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเสื่อมโทรมไปบ้างแล้วก็ตาม แต่ถ้าสร้างขวัญและกำลังใจจากทุกคนขึ้นมา ก็สามารถกลับมายิ่งใหญ่ได้อีกครั้ง ฉันคิดว่าพวกคุณคงไม่อยากเห็นหนานหยางกลายเป็นอิรักแห่งที่สองหรอกใช่ไหม? ถ้าแบบนั้น พวกสมาคมคงสามารถขายอาวุธได้ แต่รัฐบาลประเทศมี่ไม่สามารถทำเงินได้เลยอีกทั้งต้องลงทุนในกองกำลังทหารต่อไปอีก และนี่ก็ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาในระยะยาว"

ดินแดนของหนานหยางมีความพิเศษเฉพาะตัวมาก และเป็นเพียงเพราะตระกูลเฉินได้หยั่งรากที่นี่มานานหลายปี จึงมีโอกาสควบคุมชีวิตของหนานหยางทั้งหมด

หากชาวประเทศมี่บุกเข้าไป ไม่เพียงแต่พวกเขาจะสูญเสียกำลังคนและค่าใช้จ่ายทางการทหารไปเป็นจำนวนมากเท่านั้น แต่หนานหยางก็จะล่มสลายไปด้วย เมื่อถึงเวลานั้น คงไม่ต้องคิดเรื่องมาเอาทรัพยากร เพราะพวกเขาจะต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่เลวร้ายการโจมตีอยู่ตลอดแน่

นี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมเรือรบของประเทศมี่ถึงยังคงล่องอยู่ในน่านน้ำนอกหนานหยางและยังไม่บุกเข้ามา

แม้แต่คลาร์กก็รู้ดีว่าเขาไม่สามารถใช้กำลังอย่างเดียวได้ ซึ่งเป็นสาเหตุว่าทำไมงานของเขาในหนานหยางหน้าช้ามาก

“แต่ถ้าไม่อยากให้ประเทศมี่ไม่ได้อะไรเลยสักอย่าง ก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปอีก พวกเขายอมที่จะทำลายทั้งหนานหยางทิ้ง แทนที่จะปล่อยให้ประเทศหัวกั๋วได้รับทรัพยากรของหนานหยางเรื่อยๆ จากตระกูลเฉิน” อิเลียน่าจินวาพูด

“ดวงตาของคุณอีว่าเฉียบแหลมเสมอ พูดได้ตรงประเด็นมาก ผมยอมรับสิ่งที่คุณพูด แล้วคุณจะเจรจาหารือว่าอย่างไร?” แดนจิโลพูดด้วยรอยยิ้มขี้เล่น

“จะห้ามไม่ให้ประเทศมี่ลิ้มรสเค้กของที่นี่ไม่ได้ แต่ว่าถ้าเค้กมันก้อนใหญ่เกินไป ตระกูลเฉินก็คงไม่ให้” อิเลียน่าจินวาพูดเสียงเรียบ

แดนจิโลไม่ได้พูดอะไร ทำแค่หมุนถ้วยกาแฟในมือแล้วมองไปที่อิเลียน่าจินวาหญิงสาวที่ทุกคำพูดและการกระทำของเธอเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ที่สามารถยั่วยวนผู้ชายได้ ซึ่งทำให้เขาสนใจมาก

อิเลียน่าจินวาชูสองนิ้วขึ้นแล้วพูดว่า "ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ฉันรับรองได้เลยว่าสมาคมพันธมิตรตะวันออกจะได้กำไรยี่สิบเปอร์เซ็นต์!"

แดนจิโลหัวเราะเยาะ “ล้อเล่นอะไรอยู่หรือครับ?!”

อิเลียน่าจินวาส่ายหัวและพูดว่า "หนานหยางไม่ใช่ประเทศเล็กๆ อีกทั้งยังอุดมไปด้วยทรัพยากร คุณคิดว่ากำไร 20% ยังน้อยไปอีกเหรอ?"

แดนจิโลพูดอย่างเย่อหยิ่ง "ทำไมผมต้องตกลงตามคำขอไร้มารยาทของคุณด้วย ยี่สิบเปอร์เซ็นต์เหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า... ผมต้องการทั้งหมดเลยต่างหาก!"

คำพูดแฝงไปด้วยอารมณ์โกรธ แดนจิโลรู้ดีว่าการยึดครองผลประโยชน์ทั้งหมดของหนานหยางนั้นไม่ค่อนข้างจะเป็นไปได้ยาก แต่เขาก็ยังคงยืนกรานที่จะพูดแบบนี้

แดนจิโลพูดว่า "พลังของคนคนเดียวมีขีดจำกัด ทำไมผมถึงต้องร่วมมือกับคุณ? ทำไมถึงร่วมมือกับตระกูลจ้าวไม่ได้ ไม่นานตะกูลเฉินก็ร่วมมือกับตระกูลจ้าว แบบนี้พวกเราก็ได้ประโยชน์มากขึ้น”

"คุณไม่ได้ถูกกำหนดให้มีชีวิตอยู่เพื่อเห็นวันนั้น"

ฉีเติ่งเสียน ผู้ซึ่งอยู่ข้างหลังอิเลียน่าจินวาพูดแทรกขึ้น เขาหันไปมองที่แดนจิโล แล้วกระดูกใบหน้าของเขาก็เริ่มเคลื่อนไหวช้าๆ

แดนจิโลอึ้ง ทันทีที่เงยหน้าขึ้นมอง เขาก็เห็นกล้ามเนื้อใบหน้าและกระดูกของฉีเติ่งเสียน กำลังเคลื่อนไหวด้วยเสียงกรอบแกรบ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง รูปลักษณ์ที่แท้จริงของเขาก็ถูกเปิดเผย

เขาต้องตกตะลึงเมื่อพบว่าชายที่เขาเข้าใจผิดคิดว่าเป็นบอดี้การ์ดของอิเลียน่าจินวา กลับคือคนที่ฆ่าคลาร์ก!

“แก…” แดนจิโลตกตะลึงจนไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้

ฉีเติ่งเสียนยื่นมือออกไปและกดศีรษะของแดนจิโล พร้อมกับยิ้มและพูดว่า "ฉันทำไม?"

แดนจิโลรู้สึกเจ็บแปลบๆ ที่หัวจนพูดไม่ออกสักพัก ก่อนจะร้องออกมาเบาๆ

“การร่วมมือกับฉัน พวกนายสมาคมพันธมิตรตะวันออกกล้ำกลืนมากเลยหรือ” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยรอยยิ้ม และเพียงแค่แวบเดียวก็กระแทกหน้าแดนจิโลลงบนโต๊ะอย่างแรง

มีเสียงอู้อี้ และใบหน้าของแดนจิโลเปลี่ยนเป็นสีแดง และจมูกของเขาก็เอียง

อิเลียน่าจินวายิ้มอย่างช่วยไม่ได้ ตามที่คาดไว้ เขายังคงรุนแรงเหมือนเดิม เช่นเดียวกับความฉลาดทางอารมณ์ของเขาที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย