มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1821

ฉีเติ่งเสียนได้มีโอกาสเห็นเสี่ยวเฉินในชุดบิกินีเป็นครั้งแรกในชีวิตแบบตัวเป็นๆ ทำให้กล้องมือถือความละเอียดสูงของเขาได้ใช้งานอย่างเต็มที่

จี้ข่ายที่เข้าร่วมปาร์ตี้ก็สนุกสนานไม่แพ้กัน ทุกคนต่างรู้ว่าเขาคือคุณชายใหญ่แห่งตระกูลจี้แห่งเซียงซาน จึงไม่มีใครกล้าทำให้เขาเสียหน้า แถมบรรดาสาวๆยังพยายามเอาใจเขาอีกด้วย

ดังนั้นจี้ข่ายจึงได้โอบสาวๆทั้งซ้ายขวา

ฉีเติ่งเสียนคิดว่านี่แหละคือ "ผู้ชายเจ้าชู้ตัวจริง" ต่างจากเขาที่เป็น "ผู้ชายอบอุ่น" ที่เอาแต่สนใจเฉินหยูคนเดียว แบบนี้จะมีใครที่มั่นคงไปมากกว่านี้อีกไหม?

“พรุ่งนี้ตระกูลของฉันจะจัดประชุมใหญ่ เธอช่วยไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ ตอนนี้เธอเป็นแฟนฉันแล้ว” เฉินหยูนั่งบนเก้าอี้ ปลายเท้าแตะผืนทรายเบาๆ พร้อมกับใช้ปลายเท้าลูบไล้ทรายละเอียด

“ให้ตายสิ ที่แท้เฉินเลี่ยจัดปาร์ตี้นี้ขึ้นมาก็เพราะเรื่องนี้นี่เอง!” ฉีเติ่งเสียน บ่นพลางกัดฟัน พี่น้องตระกูลเฉินพวกนี้นี่ช่างร้ายกาจจริงๆ ทำอะไรไม่ลงมือถ้าไม่ได้กำไร

เฉินหยูชะงักไปเล็กน้อย ก่อนพูดว่า “อะไรน่ะ? ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นนะ! ฉันก็แค่อยากมาพักผ่อน มาเที่ยวทะเลเฉยๆ”

ฉีเติ่งเสียนตอบกลับไปว่า “ฉันไม่เชื่อหรอก เธอต้องตั้งใจทำแบบนี้แน่ๆ เพื่อให้ฉันไปประชุมตระกูลกับเธอพรุ่งนี้”

เฉินหยูยิ้มกว้างพลางพูดว่า “ถึงจะไม่ใช่แบบนั้น แต่คุณก็ต้องไปอยู่ดีนะ คุณเป็นแฟนฉันนี่ หรือคุณไม่คิดจะดูแลฉัน?”

ฉีเติ่งเสียนเชิดหน้าอย่างหยิ่งๆ “ฉันมีแฟนแค่คนเดียว อย่ามาใส่ร้ายฉันแบบนี้!”

เฉินหยูกลอกตาพร้อมกับเอนตัวลงบนเก้าอี้อย่างเกียจคร้าน สวมแว่นกันแดดพลางพูดว่า “ยังไงคุณก็ต้องไป จะไปหรือไม่ไปไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณ”

ฉีเติ่งเสียนยืนยันเสียงแข็ง “ไม่ไป!”

เฉินหยูพูดขึ้นอย่างเรียบเฉย “เฮ้อ ฉันว่าฉันต้องหาคนมาทาครีมกันแดดให้หน่อยแล้วล่ะ”

ฉีเติ่งเสียนรีบตอบทันที “ฉันไปแน่นอน! แล้วฉันน่ะเชี่ยวชาญเรื่องทาครีมกันแดดมาก ทามา 20 ปีแล้ว ไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง!”

เขาเคยคิดว่าการทาครีมกันแดดเป็นเรื่องน่ารำคาญ แต่ตั้งแต่ได้ทาให้หลี่อวิ๋นหว่านครั้งหนึ่ง เขาก็เข้าใจเลยว่ามันมีเสน่ห์ขนาดไหน

พระอัครสังฆราชรู้สึกว่าเฉินหยูเหมือนมีพลังแม่เหล็กที่ดึงดูดสายตาเขา ทำให้เขาไม่อาจละสายตาไปได้ ทำไมแม่เหล็กถึงดึงดูดสายตาเขาได้ล่ะ?

แน่นอน ก็เพราะพระอัครสังฆราชเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่แข็งแกร่งเหมือนเหล็กไง! ถ้าต้องเดินผ่านเครื่องสแกนในสนามบิน เครื่องคงดังสนั่นแน่นอน

ในขณะเดียวกัน เขาก็ได้ค้นพบปัญหาเชิงปรัชญาข้อหนึ่ง นั่นคือ เมื่อผู้หญิงแต่งตัวมิดชิด ผู้ชายมักจะมองส่วนที่ไม่ได้ถูกปิดบัง แต่ถ้าแต่งตัวน้อยชิ้น ผู้ชายกลับมองส่วนที่ถูกปิดบังแทน

ผิวของคุณหนูเฉินนั้นเนียนนุ่มไร้ที่ติ และฉีเติ่งเสียนที่เชี่ยวชาญเรื่องทาครีมกันแดดก็ได้แสดงฝีมืออย่างเต็มที่

“สร้อยที่สะดือของเธอเนี่ย ไม่มีกลิ่นเหม็นบ้างเหรอ?” ฉีเติ่งเสียนถามขึ้นกะทันหัน ไม่รู้ว่าเพราะความสงสัยหรือเพราะพูดจาไม่รู้กาลเทศะ

สะดือของเฉินหยูมีสร้อยสะดือห้อยอยู่ เป็นไข่มุกสีขาว ดูแล้วเซ็กซี่และช่วยขับเน้นเส้นโค้งของหน้าท้องเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบ

เฉินหยูหัวเราะออกมาเบาๆ และตอบว่า “ฉันล้างด้วยแอลกอฮอล์ทุกวันเลยนะ! คุณนั่นแหละเหม็น ตั้งแต่โบราณก็มีคำพูดถึงพวกผู้ชายเหม็นอยู่แล้ว หมายถึงคุณนั่นแหละ!”

ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจและพูดว่า “เจียเป่าอวี้เคยพูดไว้ว่า ผู้ชายเกิดจากดิน ส่วนผู้หญิงเกิดจากน้ำ”

เฉินหยูหัวเราะ “แล้วคุณก็เป็นดินโคลนเละๆไงล่ะ”

ฉีเติ่งเสียนพูดกลับไปว่า “มีคำพูดอยู่ว่า ต่อให้ชีวิตถูกเหยียบจนกลายเป็นโคลนเละ ก็ต้องปั้นให้เป็นดอกหญ้าหางหมาให้ได้!”

เฉินหยูกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ช่างชาญฉลาด!”

ทั้งสองคนนอนอยู่บนเก้าอี้ข้างกัน ท่ามกลางสายลมทะเลที่พัดผ่านและเสียงคลื่นกระทบฝั่ง รู้สึกว่าสิ่งนี้ก็มอบความสุขในอีกรูปแบบหนึ่ง