มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1825

ภายในตระกูลเฉิน บางคนที่ไม่ชอบเฉินหยูอยู่แล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสะใจในใจ

เฉินหยูมักจะหยิ่งยโสตลอดเวลา แต่คราวนี้ไปมีเรื่องกับชาวมี่ ดูสิว่าเธอจะยังกล้าทำตัวโอหังได้อีกไหม!

อย่างไรก็ตาม เฉินหยูและฉีเติ่งเสียนกลับดูสงบนิ่ง ไม่ได้แสดงความหวาดกลัวต่อจอห์นนายทหารเรือยศนาวาเอกเลย

"ยังจะทำเป็นเก๊กท่ากันอีก ขอดูหน่อยเถอะว่าพวกมันจะตายยังไง ถ้ากองทัพมี่ เข้ามาที่นี่จริงๆ คราวนี้คงได้รู้สึกเสียใจแน่!" เฉินเย่หัวเราะเยาะ

"ก็ถือโอกาสนี้เตะเฉินหยูออกจากตระกูลเฉินไปซะ แล้วเอาอำนาจทั้งหมดกลับมาเป็นของตระกูล!" คุณย่าใหญ่เฉินมีใบหน้าดูดุดันคิดแผนการจัดการในใจ

แต่ขณะที่ทุกคนกำลังวางแผนในใจอยู่นั้น จอห์นก็เริ่มพูดขึ้น

"คุณเฉินที่เคารพ ครั้งก่อนผมวู่วามเกินไป ไม่คิดหน้าคิดหลัง พูดจาไม่ดีกับคุณ ผมต้องขอโทษจริงๆ หวังว่าคุณจะไม่ถือโทษผม" จอห์นพูดด้วยสีหน้าฝืนใจ เหตุการณ์ที่โดนซ้อมแต่ยังต้องมาขอโทษแบบนี้ เขาไม่เคยเจอมาก่อน

เป็นที่รู้กันว่าชาวมี่มักจะหยิ่งยโส โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาเองยังเป็นถึงนาวาเอกเรือรบ แต่เมื่อเขากลับไปยังกองเรือ เขากลับโดนเชสเตอร์ นายพลเรือด่าว่าอย่างรุนแรง

หลังจากนั้นจอห์นถึงได้รู้ว่า เชลบีได้เดินทางมากองเรือเพื่อพูดคุยเรื่องนี้กับเชสเตอร์แล้ว

เขาจึงเพิ่งเข้าใจว่า ที่ฉีเติ่งเสียนพูดไว้นั้นไม่ใช่เรื่องโกหก เขามีความสัมพันธ์ส่วนตัวที่แน่นแฟ้นกับสมาคมพันธมิตรตะวันออกจริง ๆ!

วิลเลียมเชสเตอร์ไม่เพียงไม่สนับสนุนให้เขาแก้แค้น แต่ยังบังคับให้เขามาตระกูลเฉินเพื่อขอโทษเฉินหยู

คำสั่งของนายพล เขาเป็นเพียงนาวาเอกตัวเล็กๆจะกล้าขัดได้อย่างไร? ครั้งนี้เสียหน้า ก็ต้องทำได้แค่เสียหน้า

เมื่อเฉินหยูได้ฟังคำพูดนี้ เธออดหัวเราะเบาๆไม่ได้ ก่อนตอบกลับไปว่า "ฉันไม่ได้เก็บเรื่องครั้งนั้นมาคิด ทุกคนต่างทำเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง การมีเรื่องกระทบกระทั่งกันบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดา จริงไหม?"

จอห์นพยักหน้าเห็นด้วย "คุณเฉินพูดถูกครับ ต่อไปนี้ผมจะควบคุมตัวเองและลูกน้องให้ดี เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก"

เฉินหยูจับมือกับจอห์นและพูดว่า

"เรื่องในอดีต ก็ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะค่ะ การสนับสนุนกองเรือของพวกคุณจากบริษัทเหมืองแร่หย่วนหาง จะไม่เปลี่ยนแปลง"

จอห์นยิ้มฝืนๆและพูดว่า "ถ้าอย่างนั้น ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อน วันหลังถ้ามีโอกาส จะจัดเลี้ยงเพื่อขอโทษอีกครั้ง"

"เชิญค่ะ" เฉินหยูยกมือขึ้นเล็กน้อย เป็นสัญญาณว่าเธอไม่คิดจะเดินออกไปส่ง

จอห์นหันหลังเดินออกไป ใบหน้าแฝงความผิดหวังเล็กน้อย ครั้งนี้สมาคมพันธมิตรตะวันออกลงมาคุยเอง เขาเป็นเพียงนาวาเอก ไม่มีทางสร้างคลื่นลมอะไรได้ ยิ่งไปกว่านั้น วิลเลียมเชสเตอร์เป็นนายพลสายอ่อนโยน... ถ้าเป็นนายพลคลาร์ก อยู่ที่นี่ บางทีทัพเรือคงเข้าเทียบท่า หรือแม้กระทั่งล้อมถึงหน้าประตูคฤหาสน์ตระกูลเฉินแล้ว!

จอห์นถอนหายใจในใจ "มี่ต้องการนายพลคลาร์กจริงๆ!" แต่โชคร้ายที่คลาร์กต้องมาจบชีวิตลงเพราะพระอัครสังฆราชคนนั้น

คนในตระกูลเฉินต่างตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น มองดูจอห์นเดินออกไปอย่างงุนงง

เฉินหยูมีอิทธิพลมากขนาดนี้เมื่อไหร่กัน ถึงขนาดทำให้จอห์นที่ถูกทำร้าย ต้องมาเข้าขอโทษถึงบ้านเอง!