มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1832

กลุ่มคนที่หลินลี่พามา ฉีเติ่งเสียนรับไว้ทั้งหมดแบบไม่มีข้อแม้ และยังตกลงเรื่องค่าตอบแทนและเงื่อนไขให้เรียบร้อย

จากนั้น เขามอบหมายให้เฉียวชิวเมิ่งจัดการดูแล แต่ยังไม่ได้รวมพวกเขาเข้าเป็นสมาชิกของอัศวินแห่งแสง เพราะไม่เพียงแต่รายชื่อในกองอัศวินมีค่าแพง แต่หากพวกเขาเข้าร่วมแล้ว การทำงานก็จะถูกจำกัดและต้องระวัง ทำอะไรไม่สะดวก

“ชีวิตนี้ฉันเหนื่อยมาเยอะแล้ว คงสู้ต่อไปไม่ไหว ฉันขอทำงานเอกสารอยู่ที่นี่ดีกว่า ฉันพอรู้เรื่องพระคัมภีร์ของศาสนาศักดิ์สิทธิ์บ้าง อาจทำหน้าที่เป็นบาทหลวงได้” หลินลี่พูดกับฉีเติ่งเสียน

เขาเป็นคนที่ติดตามหงเทียนตูมาตั้งแต่แรก และตอนนี้อายุมากแล้ว ผ่านอะไรมามากมายจนจิตใจสงบลง อยากใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าและกล่าวว่า “อยากทำอะไร ก็เป็นอิสระของคุณ ฉันไม่ขัดคุณ”

หลินลี่ยิ้มและคารวะ “ขอบคุณมาก”

“องค์กรโครงกระดูกเลือดของพวกเราในช่วงหลายปีที่ผ่านมา โชกโชนในโลกใต้ดิน เคยสร้างศัตรูไว้ไม่น้อย”

“หากมีศัตรูมาหาเรื่อง ฉันหวังว่าคุณจะช่วยพวกเรา”

ฉีเติ่งเสียนตอบว่า “ในเมื่อฉันเห็นพวกคุณเป็นเพื่อน ฉันย่อมช่วยเหลือ”

เฉียวชิวเมิ่งจัดการทุกอย่างให้กับทุกคนอย่างตั้งใจ จนเมื่อเสร็จสิ้นงานกับคนสุดท้าย เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาวด้วยความเหนื่อยล้า

“ยังไหวไหม?” ฉีเติ่งเสียนเอื้อมมือไปนวดไหล่ให้เธออย่างเอาใจใส่ พร้อมกับถามด้วยรอยยิ้ม

“ยังได้อยู่ค่ะ งานยุ่งๆ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน” เฉียวชิวเมิ่งพยักหน้าเบาๆ ขณะที่หางม้าของเธอพลิ้วไหวไปมา ดูน่ามองนัก

ทั้งสองเดินออกไปด้านนอก แล้วเห็นอันซิงหลิว ครูผู้ฝึกของที่นี่ กำลังพูดคุยอยู่กับชายต่างชาติที่หน้าประตูโบสถ์ ทั้งสองดูสนิทสนมราวกับมีมิตรภาพที่ลึกซึ้ง

“ซิงหลิว คุณทำงานอยู่ที่โบสถ์นี้แล้วหรือ? ดีเลยนะ หลังจากต่อสู้ฆ่าฟันมามากมาย ได้ยินเสียงแห่งศรัทธาเพื่อชำระล้างจิตใจก็คงดีไม่น้อย” ชายต่างชาติยิ้มอย่างมีนัยยะ

“แคนท์ คุณจะทำแบบนี้อีกนานแค่ไหน? เงินที่คุณได้มาตลอดหลายปีมานี้ ใช้ทั้งชีวิตก็คงไม่หมดแล้ว” อันซิงหลิวถาม

“ฉันเองก็ไม่รู้ ฉันเคยลองออกจากชีวิตแบบนี้ แต่ฉันกลับพบว่ามันกลายเป็นส่วนหนึ่งของฉันไปแล้ว บางที สักวันฉันอาจตายในสนามรบ” แคนท์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ

อันซิงหลิวส่ายหน้าและกล่าวว่า “คุณควรลองทำให้ตัวเองสงบ และสัมผัสอีกด้านหนึ่งของโลกบ้าง การใช้ชีวิตอยู่กับเลือดและไฟมันเหนื่อยเกินไป”

แคนท์หัวเราะและตอบว่า “บางทีคุณพูดถูก! โอ้...มีสาวสวยมา เธอเป็นคนของโบสถ์หรือ? หรือว่าเป็นแม่ชี? นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นแม่ชีที่สวยขนาดนี้”

อันซิงหลิวรีบพูดว่า “นี่คือบอสใหญ่ของฉัน คุณเฉียว!”

แคนท์ชะงักไป เขาไม่คิดว่านักบริหารของโบสถ์แห่งนี้จะเป็นหญิงสาวที่อายุน้อยและสวยเช่นนี้ จึงรีบกล่าวว่า “ขออภัย คุณเฉียว เสียมารยาทแล้ว!”

“คุณเฉียว ท่านนี้คือแคนท์ อดีตเพื่อนร่วมรบของฉัน และเป็นรองหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างซุส” อันซิงหลิวแนะนำ

เฉียวชิวเมิ่งกล่าว “สวัสดีค่ะคุณแคนท์ ยินดีต้อนรับที่มาพบเพื่อนเก่า”

แคนท์โค้งตัวเล็กน้อย แสดงถึงความสุภาพ