มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1834

เฉินหยูส่งที่อยู่ของเป่ยบูฉีให้กับฉีเติ่งเสียนโดยตรง ส่วนที่เขาจะทำอะไรต่อไป ก็ไม่ได้ถามอีก

เธอรู้ดีว่าฉีเติ่งเสียนในตอนนี้ได้รับการแต่งตั้งเป็นนักปราบมารศักดิ์สิทธิ์ และกำลังมองหาพวกนอกรีต และเป่ยบูฉีก็คือเป้าหมายใหญ่ที่สุด!

ทำไมเป่ยบูฉีถึงถือว่าเป็นพวกนอกรีต เพราะเขารวยไงล่ะ!

“บ้าเอ๊ย! จะไม่ทำคทาของอัครสังฆราชหายอีกครั้งใช่ไหม? เช่นนี้มันจะเด่นชัดเกินไป และเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งก่อนจะโดนเปิดโปง! ถ้าสมเด็จพระสันตะปาปาจะรู้ว่า อาจารย์จางเทียนเป็นสายของฉัน!” ฉีเติ่งเสียนคิดในใจ

เขาตัดสินใจที่จะไปสำรวจบ้านของเป่ยบูฉี เพื่อดูว่ามีช่องโหว่อะไรบ้าง แล้วค่อยหาวิธีใส่ร้ายป้ายสี

ฉีเติ่งเสียนเป็นคนประเภทที่คิดแล้วลงมือทันที หลังจากได้ที่อยู่เขาก็ออกเดินทางทันที ในช่วงบ่าย ก็แอบเข้าไปในบ้านพักของเป่ยบูฉีได้ในวันนั้น

ในบ้านของเป่ยบูฉีเต็มไปด้วยระบบป้องกันแน่นหนา แต่สำหรับฉีเติ่งเสียนแล้ว มันไม่นับว่าเป็นอะไรเลย ลอบเข้าไปได้อย่างง่ายดาย เพียงแค่ระวังตัวหน่อยแค่นั้นพอ

“เอ๋ ไอ้บ้านี่ มีผู้หญิงเคยมาเยอะแบบนี้เลยเหรอ?” ในขณะที่เขากำลังสำรวจ เขาเจอกล่องถุงยางที่ถูกเปิดใช้ไปแล้วจำนวนมากในห้องนอนแห่งหนึ่ง อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้น

จากจำนวนที่ใช้ คงใช้ชีวิตอย่างลุ่มหลงทุกคืน ไม่กลัวที่จะเอวเคล็ดบ้างหรือไง?

ฉีเติ่งเสียนตรวจสอบบ้านทั้งหลัง ค้นหาอย่างระวัง เขาก็ไม่พบหลักฐานหรือเบาะแสอะไรที่สามารถนำไปใช้ได้ ซึ่งทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด

“ในตู้เซฟนี้ใส่อะไรไว้เนี่ย?” เขารู้สึกสงสัย สังเกตเห็นว่ามีตู้เซฟขนาดใหญ่ในห้องนอน ไม่รู้ว่าข้างในนั้นมีอะไร

“ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ศาสนาอาบากำลังการเคลื่อนไหวในหนานหยาง หรือว่าใช้มนต์น้ำ ใส่เข้าไปในบ้านของเขาดูล่ะ?”

“ถึงตอนนั้นก็แค่โคลนติดกางเกง ไม่ใช่ขี้ก็เป็นขี้!”

เขาคิดวิธีนี้ขึ้นมา รู้สึกว่าไม่น่าจะเลวร้ายอะไร เพียงแค่เสียดายที่มันเปลืองมนต์น้ำศักดิ์สิทธิ์ไปหน่อย

ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงจากข้างนอก เป็นเสียงของเป่ยบูฉีกับผู้หญิงคนหนึ่งที่พูดคุยหัวเราะกัน ฉะนั้น เขาจึงรีบซ่อนตัวโดยตรง คลานเข้าไปใต้เตียง

เขารู้สึกแปลกๆ เหมือนตัวเองกลายเป็นตัวละครหลักในหนังแอคชั่นของเจียเผิงกั๋ว

เป่ยบูฉีเดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับผู้หญิง มือทั้งสองตีกันเล่นจนถึงห้องนอน เมื่อถึงห้องนอน ฉีเติ่งเสียนก็เห็นคนใส่รองเท้าหนังและใส่รองเท้าส้นสูง

แล้วเขาก็ได้ยินเสียงที่ไม่สามารถบรรยายได้ ซึ่งทำให้เขาต้องกรอกตาใส่

ในฐานะผู้ที่มีฝีมือสูง เขากำลังซ่อนตัวอยู่ใต้เตียงของคนอื่น ฉากแบบนี้มันทำให้รู้สึกผิดตาไม่น้อย

แต่พระอัครสังฆราชฉีในฐานะบุคคลที่ยอมสละทุกสิ่งเพื่อการพัฒนาในศาสนาศักดิ์สิทธิ์ ไม่รู้สึกว่าเป็นการเสียเปล่า เพราะการพัฒนาศาสนาศักดิ์สิทธิ์ต้องเจริญเติบโตเพื่อไม่ให้ผิดหวังต่อความไว้วางใจของพระสันตะปาปา เราต้องไม่ทำให้พระสันตะปาปาผิดหวัง!

เป่ยบูฉีตบก้นผู้หญิงแล้วพูดว่า “เธอไปอาบน้ำก่อน”

หลังจากผู้หญิงเดินเข้าไปในห้องน้ำ เป่ยบูฉีจึงเดินไปที่ตู้เซฟอย่างไม่รีบร้อน

จากนั้น เขาเปิดตู้เซฟ ฉีเติ่งเสียนเห็นรหัสผ่านที่เขากดชัดเจน

“ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด--”

น้ำมนต์ที่ดูเหมือนจะเป็นของจริงนี่แหละ ถือว่าเป็นหลักฐานชั้นดี เขาจำรหัสผ่านของเป่ยบูฉีได้แล้ว รอแค่เวลาเหมาะสมก็จะพาพระสันตะปาปาบุกเข้าจัดการให้ราบคาบ พร้อมหลักฐานจับได้คาหนังคาเขา!

เสียงบนเตียงยังคงเต็มไปด้วยความสนุกสนาน แต่ฉีเติ่งเสียนกลับคิดว่าเสียงพวกนี้ช่างน่ารำคาญ ความสุขทุกข์ระหว่างคนเราไม่เคยเหมือนกันเลยจริงๆ

ในใจของฉีเติ่งเสียนเริ่มคิดแผนการขึ้นมา และระหว่างที่เขากำลังคิด คนที่อยู่ข้างบนก็เสร็จกิจแล้วและพากันไปอาบน้ำ

ฉีเติ่งเสียนจึงคลานออกมาจากใต้เตียง หยิบหลอดแก้วที่ถูกทิ้งในถังขยะขึ้นมาดู แล้วตรวจสอบอย่างละเอียด เขารู้สึกตกใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่านี่จะเป็นน้ำมนต์จริงๆ แต่ก็ดูเหมือนจะถูกผสมกับอะไรบางอย่างที่แตกต่างออกไป!?

“ไอ้ศาสนาอาบานี่ไปเอาน้ำมนต์มาจากไหนกัน? ยังขายให้เป่ยบูฉีตั้งห้าสิบล้านต่อหลอดอีก! แถมยังขายเป็นจำนวนมากอีกด้วยช่วงนี้?” ฉีเติ่งเสียนรู้สึกตกตะลึง แล้วเขาก็นึกถึงฉีปู้อวี่ขึ้นมา

หรือว่า ฉีปู้อวี่แอบเอาน้ำมนต์พวกนั้นไปขายในตลาดมืด? หรือว่าเขาแอบเดินทางมาที่หนานหยาง และยกธงศาสนาอาบาขึ้นเพื่อทำเรื่องวุ่นวาย?

เขาคิดว่ามีความเป็นไปได้สูงมาก!

“หรือว่าพ่อของฉันเองก็มองเห็นโอกาสในหนานหยางเลยแอบมาร่วมมือกับฉันอย่างเงียบๆ? ฮ่าๆ ถ้าเป็นแบบนั้น งานนี้ก็แทบจะไม่ต้องเหนื่อยอะไรเลย!” ฉีเติ่งเสียนรู้สึกตื่นเต้นในใจ และรีบออกจากบ้านของเป่ยบูฉีทันที

เขาเข้าไปและออกมาโดยไม่มีใครสังเกตเห็น

เหมือนกับลูกค้าขาประจำที่เข้าหอนางโลมแล้วไม่มีวันถูกภรรยาจับได้

ฉีเติ่งเสียนรีบตรงไปบ้านของเฉินหยู เพื่อแบ่งปันข่าวนี้ให้เธอ