มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1851

เป่ยบูฉีรู้สึกกังวลใจอย่างมาก เพราะเขาพบว่าปัญหาทางร่างกายของตนยังไม่ดีขึ้น และช่วงนี้น้ำมนต์ที่เขาดื่มก็เหมือนจะได้ผลน้อยลง

ที่น้ำมนต์ได้ผลน้อยลงนั้น แน่นอนว่าเป็นเพราะมีการเจือจางมากเกินไป เปรียบเสมือนน้ำมันที่ปั๊มน้ำมัน หากเผาไหม้ได้ไม่ดี ก็คงเป็นเพราะมีอะไรเจือปนอยู่…

แต่ฉีปู้อวี่ย่อมไม่บอกความจริงเรื่องนี้กับเขา เช่นเดียวกัน หัวหน้าใหญ่ก็ไม่มีวันพูดออกมา หรือที่จริงแล้ว ต่อให้เขาอยากพูดก็คงพูดไม่ได้

ดังนั้น จะโทษหัวหน้าใหญ่ว่ามีจิตใจไม่ดีคงไม่ได้ เขาเป็นคนจิตใจดี… แค่พูดไม่ได้เท่านั้นเอง!

เป่ยบูฉีสั่งให้ทุกคนในบ้านออกไปให้หมด เพราะแขกที่มาเยือนคือผู้นำศาสนาอาบา เรื่องนี้สำคัญเกินกว่าที่จะให้แพร่งพรายออกไป หากข่าวรั่วไหล ตระกูลเป่ยอาจถึงคราวล่มสลาย!

"ขอคารวะท่านผู้นำศาสนา ในที่สุดผมก็ได้พบท่านอีกครั้ง" เป่ยบูฉีเห็นเงาของผ้าคลุมสีดำที่คุ้นเคย ก็รีบก้มศีรษะทำความเคารพด้วยความนอบน้อม

"ไม่ต้องมากพิธี" นักฆ่าหั่นแขนขา ซึ่งทำหน้าที่เป็นล่ามกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา ดูยิ่งใหญ่และทรงอำนาจ ราวกับว่าเขากลับไปเป็นหัวหน้าลัทธิเทพอเวจี ผู้ยิ่งใหญ่แห่งอดีตอีกครั้ง

เป่ยบูฉีกล่าวด้วยความกระวนกระวายใจว่า "ท่านผู้นำศาสนา โปรดอภัยที่ผมพูดตรงๆ…ผมรู้สึกว่าน้ำมนต์ที่ผมดื่มเมื่อเร็วๆนี้เริ่มได้ผลน้อยลง นี่ทำให้ผมกังวลอย่างยิ่ง!"

นักฆ่าหั่นแขนขาหัวเราะลั่นในใจ แต่ใบหน้ายังคงเยือกเย็นไม่แสดงอารมณ์แม้แต่น้อย

ขณะที่ฉีปู้อวี่ยืนกอดอก มือข้างหนึ่งขยับเล็กน้อย

ทันใดนั้น นักฆ่าหั่นแขนขาก็หยิบรูปสลักของเทพเจ้าใบ้ผู้ชั่วร้ายออกมาทันที ก่อนจะกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า"คุณเป่ย จะต้องเป็นเพราะท่านมิได้ถวายบูชาแด่เทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ของพวกเรา นั่นจึงเป็นเหตุให้พระองค์มิทรงประทานพระเมตตาแก่ท่าน"

เป่ยบูฉีถึงกับตะลึง มองดูรูปสลักในมือของนักฆ่าหั่นแขนขาอย่างระมัดระวัง ก่อนจะถามขึ้นอย่างหวาดๆ"นี่หรือคือเทพเจ้าที่ศาสนาของท่านเคารพบูชา?"

เขามองดูรูปสลักเทพเจ้าใบ้ผู้ชั่วร้ายอย่างละเอียด พบว่ามันมีสไตล์คล้ายกับเทพปีศาจแห่งครูลูซู และที่สำคัญปากของรูปสลักถูกเย็บปิดสนิท ราวกับเป็นสัญลักษณ์แห่งความเงียบงัน

"ถูกต้อง นี่แหละคือเทพเจ้าผู้ที่พวกเราสักการะมาโดยตลอด!พระองค์คือเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก! ทรงปกครองโยวตูนรกนิรันดร์ และทรงบัญชากองทัพเทวทูตตกสวรรค์นับไม่ถ้วน! ภารกิจของพระองค์คือการต่อสู้กับพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ ผู้ที่พระองค์ทรงเป็นศัตรูโดยกำเนิด!"นักฆ่าหั่นแขนขา กล่าวด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

ฉีปู้อวี่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าเล็กน้อย สีหน้าดูพอใจ

เป่ยบูฉียังคงลังเลและกล่าวด้วยความไม่แน่ใจว่า"แค่ศรัทธาในพระองค์ ก็จะได้รับพระเมตตา? ผลของน้ำมนต์ก็จะดีขึ้นงั้นหรือ?"

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเชื่อเรื่องนี้ เพราะหลังจากที่เขาดื่มน้ำมนต์ไปแล้ว ก็รู้สึกได้ถึง ความเปลี่ยนแปลงที่ผิดธรรมชาติในร่างกายของตัวเองจริงๆ

"หึ!"

ในตอนนั้นเอง ฉีปู้อวี่ก็แค่นเสียงเย็นชา แสดงความไม่พอใจ

นักฆ่าหั่นแขนขาก็รีบหัวเราะ พร้อมกล่าวว่า "คุณเป่ย นี่คุณกำลังสงสัยในพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ของพวกเราอย่างนั้นหรือ?"

เป่ยบูฉีรีบส่ายหัวและกล่าวด้วยความเคารพว่า "ผมไม่กล้าสงสัยแม้แต่นิดเดียว เพียงแค่...อยากถามให้แน่ใจเท่านั้น"

นักฆ่าหั่นแขนขายื่นรูปสลักเทพเจ้าให้พร้อมกล่าวว่า"เอาไปบูชาเถอะ!"

เป่ยบูฉีถามด้วยความสงสัย "ผมควรบูชาอย่างไร?"

นักฆ่าหั่นแขนขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบว่า "ทุกวัน ให้คุณคุกเข่าต่อหน้ารูปสลัก แล้วเปล่งเสียงว่า อาบา อาบา อาบา! เช่นนี้ คุณก็จะได้รับพรจากเทพเจ้า"

เป่ยบูฉีฟังแล้วถึงกับหัวเราะไม่ออก นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันแน่? มันจะได้ผลจริงหรือ? แต่ในสถานการณ์ของเขาตอนนี้ ก็ทำได้แค่ลองดูเท่านั้น เพราะถึงแม้จะให้หมอมาตรวจอาการ พวกเขาก็ยังหาสาเหตุไม่ได้ ทำให้เขาปวดหัวสุดๆ!

ทันใดนั้นเอง ฉีปู้อวี่ตะโกนเสียงดัง "อาบา! อาบา! อาบา!" แล้วก็ซัดหมัดออกไปเต็มแรง!

ตูม!เสียงระเบิดดังสนั่น กำแพงหนาที่แข็งแกร่งถูกหมัดของเขาทะลวงจนเป็นรูขนาดใหญ่!