มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1913

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าบาดแผลของเขาหายดีแล้วเกือบหมด ด้วยความสามารถในการฟื้นตัวของเขา เขามั่นใจว่าจะไม่เกิดผลข้างเคียงใดๆ

การต่อสู้กับจ้าวซวนหมิงในครั้งนี้ทำให้เขาได้รับบทเรียนมากมาย และเขามั่นใจว่าในครั้งต่อไป เขาจะสามารถสังหารศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดคนนี้ได้อย่างแน่นอน!

หลังเหตุจลาจลครั้งใหญ่ในหนานหยาง ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังฟื้นตัว สิ่งเดียวที่ทำให้ฉีเติ่งเสียน รู้สึกดีใจคือ ผู้คนในหนานหยางหันมานับถือศาสนาศักดิ์สิทธิ์มากขึ้น

เพราะมหาวิหารอวตารได้แสดงบทบาทที่โดดเด่นในช่วงความวุ่นวาย ด้วยการปกป้องผู้บริสุทธิ์และผู้ลี้ภัยจำนวนมาก ทำให้ชื่อเสียงของศาสนาศักดิ์สิทธิ์พุ่งสูงขึ้น แม้แต่ผู้นับถือศาสนาอื่นก็เปลี่ยนมาสวามิภักดิ์ ทั้งหมดนี้เป็นผลงานของฉีเติ่งเสียน

ความดีความชอบครั้งใหญ่เช่นนี้ ทำให้ชื่อของเขาถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ของศาสนาศักดิ์สิทธิ์ อย่างโดดเด่น ยิ่งไปกว่านั้น การใช้ "เคล็ดลับศักดิ์สิทธิ์" ในการปราบศาสนาอาบา ทำให้เสียงสนับสนุนเขาภายในองค์กรสูงถึงขีดสุด

พระสันตะปาปารู้สึกอึดอัด เขาตระหนักดีว่าการที่ผู้คนสนับสนุนฉีเติ่งเสียน อย่างไม่ลืมหูลืมตาไม่ใช่เรื่องดี แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ นี่คือหลุมที่เขาขุดเอง แล้วก็ตกลงไปอยู่ข้างล่าง ยิ่งไปกว่านั้น การที่ฉีเติ่งเสียนใช้พลังลึกลับปราบผู้นำศาสนาอาบา ทำให้พระสันตะปาปา เริ่มสงสัยในตัวเอง

บางทีนี่อาจเป็นพระประสงค์ของพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ที่ประทานพลังให้เขา เพราะเห็นว่าเขาช่วยชีวิตผู้บริสุทธิ์ไว้มากมายในหนานหยาง

ในฐานะผู้นำสูงสุดของศาสนาศักดิ์สิทธิ์ พระสันตะปาปาไม่เคยสงสัยในการมีอยู่ของพระเจ้า เขาศรัทธาและบูชาพระองค์อย่างสุดหัวใจ

และแล้ว พระสันตะปาปาก็ส่งจดหมายถึงฉีเติ่งเสียนให้เขากลับไปที่นครรัฐวาติกัน เพื่อรายงานผลงานและเข้าร่วมพิธีสำคัญ

"เฮ้ยนี่เขาจะเลี้ยงดูฉันเป็นทายาทจริงๆ เหรอ? ฉันยังไม่อยากเชื่อเลย!" ฉีเติ่งเสียน รู้สึกงงไปพักใหญ่หลังจากได้รับจดหมายอย่างเป็นทางการ

เฉียวชิวเมิ่งรับจดหมายมาจากมือเขา อ่านอย่างละเอียดแล้วก็ยิ้ม"ดูเหมือนเขาจะตั้งใจเลี้ยงคุณเป็นทายาทจริงๆ นะ ไม่เช่นคงไม่สรรเสริญคุณขนาดนี้"

ฉีเติ่งเสียนสะท้อนใจ "ยิ่งสูงยิ่งหนาวฉันกลัวนะ!"

เฉียวชิวเมิ่งถามกลับ "กลัวอะไรล่ะ? บางทีพระสันตะปาปาอาจถูกบังคับให้ทำแบบนี้ก็ได้ เพราะชื่อเสียงของคุณในศาสนาศักดิ์สิทธิ์ตอนนี้สูงมาก"

ฉีเติ่งเสียน คิดแล้วตอบ "ก็ใช่ คริสเตียนตี้อานและร็อบเบนก็เคยบอกฉันแบบนี้ พวกเขาคิดว่าพระสันตะปาปาตั้งใจให้ฉันเป็นทายาท"

เฉียวชิวเมิ่งหัวเราะแล้วถาม "นี่เรียกว่า 'ขุดหลุมฝังตัวเอง' หรือเปล่า?"

ฉีเติ่งเสียน ยิ้มแห้ง "อาจจะ แต่ฉันคิดว่าเขาอาจจะจริงจังด้วย! เพราะเขารู้ว่าฉันสร้างรายได้ให้ศาสนาได้มาก แถมศาสนาศักดิ์สิทธิ์ก็เติบโตในภาคใต้ภายใต้การนำของฉัน"

ก่อนหน้านี้ ฉีเติ่งเสียน คิดว่าการถูกเรียกว่าทายาทพระสันตะปาปาเป็นเรื่องตลก แค่พระสันตะปาปา ขุดหลุมฝังตัวเอง แต่ตอนนี้เขารู้สึกกลัวแล้ว เพราะพระสันตะปาปาอาจจะจริงจัง!

พระสันตะปาปา ไม่ใช่จักรพรรดิที่สามารถมีสนมได้ ถ้าเป็นแบบนั้นเขาอาจจะคิดอีกแบบ แถมถ้าเขากลายเป็น พระสันตะปาปา จริงๆ เขาจะเป็นจุดสนใจของโลก การทำเรื่องแย่ๆ แค่เล็กน้อยอาจถูกขุดขึ้นมาด่าว่าได้

แม้ว่าเขาจะเป็นคนรักเดียวใจเดียว มีแค่ แฟนคนเดียว เลขาคนเดียว เจ้านายคนเดียยวและสายลับคนเดียว แต่ถ้าคนอื่นรู้เรื่องพวกนี้ เขาก็คงอายเหมือนกันนะ!

ทันใดนั้น ฉีเติ่งเสียนก็รู้สึกปวดฟัน

"ท่านอัครสังฆราช! มีเรื่องด่วน!" ผู้บัญชาการอัศวินราฟาเอลวิ่งมาหาเขาด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

"มีอะไรหรือท่านผู้บัญชาการ?" ฉีเติ่งเสียน เก็บจดหมายแล้วตอบ

ราฟาเอล กล่าวอย่างจริงจัง "มีกองทัพหนึ่งเคลื่อนตัวมาห่างจากโบสถ์ประมาณ 30 กิโลเมตร และกำลังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ"

เมื่อเขาเดินทางถึงค่ายทหารของสวีเอ้าเสวี่ย ทหารยามขวางเขาไว้

"ไปแจ้งคุณหนูมิลลิเซนต์หน่อย บอกว่า พระอัครสังฆราชประจำเขตทางตอนใต้ของศาสนาศักดิ์สิทธิ์ ฉีเติ่งเสียนต้องการพบเธอ!" ฉีเติ่งเสียนกล่าวเสียงดัง

สถานะของเขาทำให้เจ้าหน้าที่ในกองทัพไม่กล้าประมาท รีบส่งข่าวเข้าไปไม่นานก็กลับมาพร้อมกับพาเขาเข้าไป

ทหารที่แข็งแกร่งหลายคนเรียงแถวกัน ถือปืนและมองฉีเติ่งเสียนด้วยสายตาที่เฉียบคม

ถ้าถูกทหารหลายร้อยหลายพันนายจ้องมองแบบนี้ คงมีแต่คนที่กล้าหาญสุดๆ ถึงจะไม่สั่นขาสั่นเท้า

แต่ฉีเติ่งเสียนแค่ยิ้มเยาะในใจ คิดในแวบแรกว่า คนรักเก่าของเขานี่ นี่มันไม่เคยพลาดที่จะทำให้เขาเสียน้ำหน้าเลยจริงๆ

"ฮู้ฮา!!!"

เมื่อฉีเติ่งเสียนเดินมาถึงกลางแถว คนเหล่านั้นก็อุทานออกมาด้วยเสียงเดียวกันอย่างพร้อมเพรียง

เสียงของพวกเขาดังลั่นจนเหมือนภูเขาถล่มแผ่นดินแตกร้าว ทันทีที่เสียงดังขึ้น ทำให้จิตใจของคนฟังแทบหลุดออกไป

แต่ฉีเติ่งเสียนกลับไม่แสดงความเปลี่ยนแปลงใด ๆ ใบหน้าของเขายังคงไม่เปลี่ยนสีแม้แต่น้อย เขากลับเบิกตากว้าง ท้องฟูขึ้นไปถึงปอด เลือดลมเดือดพล่าน เสียงสายเสียงออกมาผ่านการเสียดสีจากกล่องเสียง แล้วตะโกนเสียงดังว่า: “บา！มี หึ่ง”