มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1967

อวี๋เฟิงเริ่มมองว่าฉีเติ่งเสียนเป็นเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายเข้าให้แล้ว เขาแค่ขอสิบล้าน แต่ฉีเติ่งเสียนลับยื่นมาให้เป็นสิบล้านดอลลาร์แบบไม่ลังเล

ฉีเติ่งเสียนมีเงินอย่างแท้จริง！

นี่คือการรับรู้ของอวี๋เฟิง และจากนั้นก็รู้สึกเขาเป็นคนร่ำรวยและโง่เขลา ตัวเองจึงน่าจะคิดหาวิธีขูดรีดห่เงินจากเขาได้

หวงฮุ่ยฮุ่ยคิดเพียงว่าคำพูดของตัวเองได้ผลแล้ว ฉีเติ่งเสียนคงมองสถานการณ์ในจังหวัดซีเทียนออกแล้วว่ามันร้ายแรงแค่ไหน จึงเริ่มรู้สึกกลัวและเลือกที่จะประจบเอาใจอวี๋เฟิง

ส่วนซ่งเจียอวี่เองก็ไม่รู้ว่า “พระอัครสังฆราชถังแตก” คนนี้กำลังวางยาอะไรไว้ในหม้อสมุนไพรของเขา แต่เธอก็มั่นใจว่ายานั่นคงไม่ใช่ยาดีแน่ๆ คงเป็นยาพิษที่ถึงตายได้เลยด้วยซ้ำ！

หลังจากนั่งรวมโต๊ะกันแล้วอวี๋เฟิงก็ยิ่งแสดงความเป็นมิตรกับฉีเติ่งเสียนมากขึ้น เรียกเขาว่าน้องฉีอย่างสนิทสนม พร้อมกับพูดว่าถ้ามีปัญหาอะไรในจังหวัดซีเทียนก็ให้มาหาเขาได้เลย รับรองช่วยจัดการและคุ้มครองฉีเติ่งเสียนให้ได้อย่างแน่นอน

แต่ฉีเติ่งเสียนก็ยังแสดงออกเหมือนกับว่ารู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากที่ได้รับความเมตตาจากอวี๋เฟิง ถึงกับพูดว่า “ขอบคุณเฟิงเส้า” ไม่ขาดปากทำตัวเหมือนคนต่ำต้อยที่พึ่งบารมีผู้อื่นยังไงยังงั้น

หวงฮุ่ยฮุ่ยเหลือบมองซ่งเจียอวี่ด้วยความภาคภูมิใจ และกระซิบที่ข้างหูของเธอเบา ๆ ว่า“ดูสิ นี้แหละคือความเก่งของเฟิงเส้ายอดเยี่ยมมาก ฉันแนะนำเขามาช่วยจัดการเรื่องให้เธอ รับรองว่าไม่มีปัญหาแน่นอน”

ซ่งเจียอวี่พยักหน้าเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไร

หลังจากทานอาหารมื้อนั้นเสร็จ เฟิงเส้าก็สามารถล้วงข้อมูลเพิ่มเติมจากฉีเติ่งเสียนได้ว่าเป็นเหยื่อกระเป๋าหนัก คนนี้ยังมีเงินเก็บอยู่อีกหลายสิบล้านดอลลาร์ในบัญชี ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

เขาคิดว่าจะต้องหาทางเอาเงินหลายสิบล้านดอลลาร์ของฉีเติ่งเสียนมาให้ได้ สร้างสถานการณ์ทั้งหมดขึ้นมาสักอย่าง หลอกให้กลัว แล้วบีบให้ยอมควักเงินออกมาเอง

แต่ฉีเติ่งเสียนจะไม่รู้เลยหรือว่าอวี๋เฟิงคิดอะไรอยู่ เขาเองก็คือฝู้มีฝีมือขั้นสูงที่เชี่ยวชาญเรื่องขูดรีดเงินโดยเฉพาะ แถมยังแกล้งทำเป็นติดกับอย่างแนบเนียน แสดงท่าทีสำนึกบุญคุณต่ออวี๋เฟิงอีกด้วย

“น้องฉี โปรดวางใจหะ ต่อให้กู่ฉงเฟิงคนต่ำจะอยุ่ที่นี่แล้ว ข้าก็รับรองว่านายจะปลอดภัยออกไปจากจังหวัดซีเทียนได้แน่นอน! ข้ามีเส้นสายในพระราชวังปู้หลุน เขาไม่กล้าปฏิเสธหน้าข้า”อวี๋เฟิงตบไหล่ฉีเติ่งเสียนเหมือนพี่ใหญ่

“โอ้ โอ้ โอ้ ขอบคุณพี่ฟง！” ฉีเติ่งเสียนยิ้มกว้างและพูดว่า “อย่างนั้นผมขอฝากชีวิตน้อยๆไว้กับพี่แล้วละ ถึงยังไงก็ทิ้งกู่เส้าไม่ลง”

อวี๋เฟิงพยักหน้าและพูดว่า “อืม มันเป็นเรื่องเล็กน้อย ไม่เพียงแต่คุณรู้ทุกอย่าง ทุกอย่างทุกวันนี้จะทำอะไรก็ต้องใช้เงินทั้งนั้น อย่าโทษว่าพี่ฟงใจดำก็แล้วกันนะ ค่าใช้จ่ายอะไรยังไงก็ต้องว่ากันตามจริง”

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า “พี่ฟงไม่ต้องกังวล เรื่องที่เงินสามารถแก้ไขได้ไม่ใช่เรื่องใหญ่！”

อวี๋เฟิงมีความสุขมาก หลังจากทานอาหารเสร็จ เขาเชิญคนหลายคนมานั่งในร้านน้ำชาใกล้ๆ จิบชาและพูดคุยกัน

“คุณเล่นอะไรอยู่？！” ซ่งเจียอวี่เดินไปหาฉีเติ่งเสียนกระซิบและจิ้มเขาด้วยข้อศอก

“เฮ้อ คุณไม่ต้องสนใจเรื่องงนี้” ฉีเติ่งเสียนยิ้มอย่างจนใจไม่อธิบายอะไรให้เธอฟัง

เทคโนโลยีล้ำหน้าของเรือนจำโยวตูแบบนี้ จะเอาไปเปิดเผยง่าย ๆ ได้ยังไงกัน？

ซ่งเจียอวี่ก็พึมพำอะไรบางอย่างในปาก ซึ่งดูแล้วไม่น่าจะใช่คำชมเท่าไหร่ แต่ฉีเติ่งเสียนกลับไม่แยแสเลยแม้แต่นิดเดียว

ระหว่างดื่มชา ทุกคนก็คุยเล่นสัพเพเหระกันไปเรื่อย ๆอวี๋เฟิงก็ยังคงวางท่าคนชั้นสูง พูดถึงสถานการณ์ในจังหวัดซีเทียน

และยังเล่าเรื่องบางอย่างภายในตำหนักปู้หลุนอีกด้วย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน