มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1981

ซุนซิงเฉินตกใจและโกรธ ไม่คิดว่าข้อเสนอของฉีเติ่งเสียนจะเกินเลยขนาดนี้ จะเอาเขาไปแขวนหน้าประตูใหญ่ของไจ้เย่กรุ๊ป!

สำหรับซุนซิงเฉิน นี่เป็นการดูถูกเหยียดหยามระดับไหนกัน?!

“ถ้าแกกล้าทำแบบนี้ แกตายแน่! ฉันรับประกันว่าแม้แต่กู่ฉงเฟิงก็ปกป้องแกไม่ได้!” ซุนซิงเฉินตะโกนด่าด้วยความโกรธ

“กู่ฉงเฟิงไม่กล้าพูดว่าปกป้องผมได้หรอก” ฉีเติ่งเสียนพูดเบาๆ

ลู่กั๋วเซวียนให้คนไปหาเชือกมาแล้ว แต่คนบางคนในบริษัทก็รู้สถานการณ์แล้ว เข้าใจว่าบริษัทเปลี่ยนเจ้าของ และซุนซิงเฉินเสียหายใหญ่ที่นี่

สิ่งนี้ทำให้คนที่กลัวตระกูลซุนหลายคนไม่สบายใจ บางคนเริ่มเขียนใบลาออกแล้ว เตรียมออกจากบริษัท เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกลากเข้าไปยุ่ง

หยางกวนกวนดูคนเหล่านี้ไม่ถูกตา พวกเขาจะไปก็ไปเถอะ คนขี้ขลาดกลัวเรื่องแบบนี้ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในบริษัทแล้ว

ฉีเติ่งเสียนเพิ่งจะมาจับซุนซิงเฉินไว้ แต่หยางกวนกวนกลับพูดว่า “ฉันจะทำเอง ฉันทำได้!”

พูดจบ เธอก็แย่งเชือกจากมือฉีเติ่งเสียน แล้วเริ่มมัดซุนซิงเฉินแบบห้าทบ

ซุนซิงเฉินดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง คำรามว่า “พวกแกตีฉัน ยังจะมาดูถูกฉันอีก ฉันจะไม่ปล่อยพวกแกไปแน่ ตระกูลซุนก็จะไม่ปล่อยพวกแกไปแน่!”

ฉีเติ่งเสียนดูหยางกวนกวนใช้วิธีการที่ชำนาญอย่างมากในการมัดซุนซิงเฉิน นี่คือวิธีมัดพิเศษของเรือนจำโยวตู เชือกจะมัดแน่นเป็นพิเศษ ไม่ให้ผู้ถูกมัดมีโอกาสหลุดออกมาได้

ทำให้เขากระดิกปาก คิดว่าเทคโนโลยีหลักของโยวตูรั่วไหลออกมาเยอะขึ้นเรื่อยๆ แบบนี้ไม่ได้

แต่คิดใหม่ หยางกวนกวนเป็นคนของเราเอง ให้เธอเรียนรู้เทคโนโลยีหลักของโยวตูก็คงไม่เป็นไรมากนัก

“เลิกเห่าแล้ว เห่าแรงแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ เมื่อแกกล้าทะเนอเนียนขึ้นมาขู่คน ก็ต้องเตรียมพร้อมที่จะถูกคนจัดการอย่างโหดร้าย” หยางกวนกวนพูดเบาๆ ไม่ใส่ใจเสียงเห่าของซุนซิงเฉินเลย

ฉีเติ่งเสียนลากเชือกปลายหนึ่ง ลากซุนซิงเฉินออกไป ลากไปที่ประตูใหญ่ของไจ้เย่กรุ๊ป แล้วหาที่ติดเชือก เอาไปแขวนไว้

ซุนซิงเฉินก็ถูกแขวนหัวลงเท้าขึ้น แกว่งไปมาในสายลม

คนเยอะแยะมายืนดูความคึกคักจากไกล นี่คือคุณชายสามของตระกูลซุน ถูกคนแขวนด้วยวิธีดูถูกแบบนี้ เอาออกไปเล่าคงไม่มีใครเชื่อ

ข่าวที่ซุนซิงเฉินเสียหายก็ถูกส่งออกไปในเวลาแรกๆ เนื่องจากในบริษัทมีผีของตระกูลซุนอยู่

ซุนซิงเฉินอยากตายเสียแล้ว ถูกคนเยอะแยะเห็นฉากน่าอายขนาดนี้ ทำให้ใจเขาเลือดออก!

กู่ฉงเฟิงก็ได้รับข่าวมา เห็นซุนซิงเฉินถูกฉีเติ่งเสียนแขวนกลับหัว เกือบจะหัวเราะเหมือนหมูร้อง ไอ้นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนยังคุยโม้อย่างบ้าคลั่งในงานเลี้ยง วันนี้ก็ถูกลงโทษอย่างยุติธรรมแล้ว!

“กู่ฉงเฟิง แกยังไม่ให้หม่าใจ๋ของแกปล่อยฉัน แกจะบังคับให้ฉันเปิดศึกกับสำนักหลงเหมินหรือไง?!” ซุนซิงเฉินคำราม

“คุณชายสามแห่งตระกูลซุน ใครบอกแกว่าท่านนี่เป็นหม่าใจ๋ของฉัน? ฉันไม่กล้าให้เขามาเป็นหม่าใจ๋ของฉัน” กู่ฉงเฟิงส่ายหน้า พูดอย่างหมดหนทาง

ซุนซิงเฉินนิ่งไปสักครู่ เขาถูกแขวนกลับหัว เลือดไปคั่งที่หัว ความคิดสับสนไปชั่วคราว

ฉีเติ่งเสียนกอดแขนพิงกำแพงข้างๆ พูดกับซุนซิงเฉินเบาๆ “แกเพิ่งบุกรุกบริษัทคนอื่นโดยผิดกฎหมาย ฉันจัดการแกเป็นเรื่องธรรมดาเท่านั้น แต่ฉันก็ไม่ใช่คนไร้เหตุผล แกเอาเงินมาชดใช้หน่อย ฉันก็ยินดีให้อภัยแก”

ซุนซิงเฉินหงุดหงิด “แกยังอยากได้เงินของฉันอีก? ฉันเกรงว่าแกเอาไปแล้วก็ไม่มีชีวิตใช้นะ ไอ้เวร!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน