มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 252

จริงอย่างที่อิเลียน่า จินวาพูด——

หากเชคอฟรู้ว่าเธอบังเอิญได้ยินบทสนทนาของเขากับโซสคอฟ ไม่ว่าเธอจะหนีไปไหน เธอก็ต้องตายอยู่ดี

เพราะเพื่อป้องกันไม่ให้แผนถูกเปิดเผย พวกเขาจะต้องฆ่าเธอด้วยทุกวิถีทาง

เธอไม่มีโอกาสออกจากดินแดนแห่งประเทศเสวี่ยด้วยซ้ำ

ในเอกสารอาจมีความสำคัญจริงแต่ยังไม่ถึงขนาดต้องฆ่าปิดปาก

ยิ่งไปกว่านั้น เพื่อไม่ให้ดึงดูดความสนใจของคนอื่นเชคอฟทำได้เพียงอดทนและใช้วิธีการที่ค่อนข้างลึกลับเพื่อจัดการกับอิเลียน่า จินวา

“ฉันได้บอกคุณทุกอย่างที่ฉันรู้แล้ว” อิเลียน่า จินวา ยิ้มเศร้า เธอฝากชะตากรรมไว้ในมือของฉีเติ่งเสียนและกำลังรอคำตัดสิน

“อีวาผู้น่าสงสาร คุณไม่ต้องกังวลว่าฉันจะกลับคำพูดหรอกนะ หรือแม้คุณจะเงียบไว้ก็ตาม” ฉีเติ่งเสียนเอื้อมมือออกไปและตบศีรษะเธอเบาๆแล้วยิ้ม “ถ้าคุณดื่มกับฉันสักสองหรือสามแก้ว ฉันไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น!”

อิเลียน่า จินวาก็ปีนขึ้นไป วางหัวลงบนฝ่ามือของเขา แล้วถูไถมันเหมือนลูกแมว

ผู้หญิงที่ค่ายหยานจืออิงคัดสรรมานั้นมีทั้งช่างน่าสงสารและน่าสมเพช บางคนก็มีประสบการณ์ชีวิตที่น่าสังเวชราวกับนิยาย

สำหรับพวกเขา อิสรภาพ สองคำนี้เป็นเพียงความปรารถนาอันหรูหราที่มีอยู่ในความฝันเท่านั้น

ฉีเติ่งเสียนถามว่า: “คุณเคยบอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้างไหม? ใครก็ได้ยกเว้นฉัน”

อิเลียน่า จินวาส่ายหัวอย่างจริงจังและพูดว่า: “ฉันไม่เคยพูดแบบนั้นเลย... ฉันไม่ได้นอนห้องเดียวกันกับคนอื่นด้วยซ้ำ เพื่อที่จะได้ไม่ละเมอพูดตอนหลับ”

ฉีเติ่งเสียน พูดอย่างสบายๆ: “คุณมาหัวกั๋วได้ยังไง?"

อิเลียน่า จินวากล่าวว่า: “ในประเทศเสวี่ย มีเด็กผู้หญิงที่ทำอะไรไม่ได้เหมือนเรามาก และยังมีคนกลางจากประเทศหัวกั๋วของคุณอยู่ในประเทศนี้ด้วย”

“เราใช้คนกลางเหล่านี้เข้าประเทศหัวกั๋วเพื่อหาเลี้ยงชีพ”

“ตอนนั้นฉันได้พบกับเวอร์จิน่า และคุณหม่าซื้อเรามาพร้อมกัน”

ฉีเติ่งเสียน พยักหน้า สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์จำนวนมาก มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาเลย และเขาก็อยู่นอกเหนือการเข้าถึงในเรื่องนี้

“ฉันไม่จำเป็นต้องบอกอะไรคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณก็รู้ว่าคุณแข็งแกร่งแค่ไหน” ฉีเติ่งเสียนกล่าว “สิ่งที่ฉันต้องการจะถามคือ คุณจะทำยังไงต่อไป คุณให้ข้อมูลที่สำคัญกับฉัน ฉันสามารถให้ทุกสิ่งที่คุณต้องการ นั่นรวมถึงอิสรภาพที่คุณต้องการด้วย”

อิเลียน่า จินวา ตกตะลึงอยู่พักหนึ่ง และหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็พูดว่า: “ฉันอยากไปสหรัฐอเมริกาหลังจากหาเงินได้มากพอ ถ้าคน KGB ไม่ปล่อยฉันไป อย่างน้อยฉันก็สามารถเข้าร่วม CIA ในสหรัฐได้”

ฉีเติ่งเสียน รู้สึกว่านี่เกือบจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของเธอก่อนจะพูดว่า: “เอาล่ะ ฉันสามารถจัดเตรียมวีซ่า พาสปอร์ต ฯลฯ ให้คุณได้ทันที ส่งคุณไปสหรัฐอเมริกา และมอบเงินก้อนหนึ่งให้กับคุณเพื่อใช้ชีวิตที่ดีกว่า”

อิเลียน่า จินวาส่ายหัวแล้วพูดว่า: “แต่ฉันคิดว่าแบบนั้นไม่ปลอดภัย ฉันคิดว่าฉันมีประโยชน์อื่นนอกเหนือจากข้อมูลที่ให้ไป”

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกพอใจ ไม่ใช่ว่าเขาดูถูกอิเลียน่า จินวา จึงถามออกไปว่า “คุณมีประโยชน์อะไรอีกงั้นเหรอ?”

อิเลียน่า จินวาเม้มริมฝีปากและนิ่งเงียบอยู่นาน เธอเขินอายเกินกว่าจะเล่าเกี่ยวกับการรับใช้ผู้ชายเถือกนั้น

“ฉัน... ฉันรู้เรื่องการเมือง ฉันทำธุรกิจได้ ฉันสื่อสารได้ ทำงานอะไรก็ได้ และฉันก็เล่นหมากรุกได้ด้วย ระดับหมากรุกเข้าขั้นดีมาก” อิเลียน่า จินวาเก็บมันไว้ก่อนจะโพล่งออกมา

เมื่อเห็นว่าฉีเติ่งเสียน ยังคงมียิ้มอยู่บน ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย และในที่สุดเธอก็อดทนต่อความอับอายก่อนจะกัดฟันและพูดว่า: “สุดท้าย... แถมฉันยังสวยมาก ขาของฉันก็ยาวเรียวสวย”

ฉีเติ่งเสียน ยิ้มแหบแห้ง ดีดนิ้วแล้วพูดว่า: “ประโยคสุดท้ายดีมาก แต่คงจะสมบูรณ์แบบถ้ามั่นใจมากกว่านี้”

อิเลียน่า จินวาเชิดหน้าขึ้นทันทีแล้วพูดว่า: “ฉันสวยมาก ขาของฉันก็ยาวเรียวสวยมาก!”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ เขาไม่คาดคิดจริงๆ ว่าเธอจะพูดซ้ำอีกรอบ จากนั้นเขาก็โบกมือแล้วพูดว่า “เอาล่ะ ตกลง ฉันเข้าใจ ผู้หญิงที่ออกมาจากค่ายหยานจืออิงนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญรอบด้านจริงๆ”

“การให้คุณอยู่ที่นี่ก็อาจจะมีประโยชน์มากกว่า”