มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 389

ร่างของฉีเติ่งเสียนนั่งยองๆทันทีเหวินซือซุ่นกอดอกแล้วนั่งลง ช่องว่างระหว่างขาหน้าและขาหลังของเขาใหญ่มาก เขาจึงนอนราบลง

จากนั้น เห็นมือซ้ายของเขายกขึ้น เหมือนกับแส้ที่นุ่มๆเด้งขึ้น หลังมือก็พุ่งไปที่เป้าของเหวินซือซุ่น!

ศิลปะการต่อสู้แบบจีน เพื่อรักษาการต่อสู้ของชาติ อยากจะรักษาชาติอย่างนั้นก็ต้องฆ่าคน

อยากหาวิธีปราบศัตรูอย่างง่ายๆ อย่านั้นก็ต้องเจาะตา ล็อคคอ ทำตาเจ้าเล่ห์สามท่านี้ง่ายที่สุด

แม้จะเป็นคนธรรมดา ในเวลาที่ต่อสู้กันใช้สามท่านี้สำเร็จก็สามารถรอดชีวิตจากศัตรู แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะแกร่งแค่ไหน ก็จะล้มลงกับพื้นแล้วศูนย์เสียแรงในการต่อสู้

“คิดง่ายเกินไปไหม?!”เหวินซือซุ่นพูดอย่างเย็นชา ขาหน้าก้าวออก แล้วยกบนปลายแขนของฉีเติ่งเสียน หลังจากปิกกั้น“ฝ่ามือ”ของเขา เขาวิ่งไปที่ประตูด้วยเท้าใหญ่แล้วเหยียบมัน!

ทุกคนเห็นภาพนี้ต่างพยักหน้า

“คนที่นามสกุลฉีเป็นแค่สามาท่านี้หรอ แต่ว่ามันไม่มีผลกับนายหางเสือเหวินเส้า!”

“ฮ่าๆๆ นายหางเสือเหวินเส้ามีชื่อเสียงแต่เด็ก เคยสู้รบมานับหมื่นครั้ง คิดว่าใช้สามท่านี้ก็สามารถควบคลุมแล้วชนะได้หรอ?ล้อเล่นกันหรอ!”

“ฉันดูแล้วว่าคนที่นามาสกุลฉีเป็นเพียงแค่คนธรรมดา สามารถชนะคุณซ่งได้ก็แค่โชคดี”

ทุกคนต่างออกความเห็นกัน คิดว่าฝีมือเจ้าเล่ห์ของฉีเติ่งเสียนไม่เชิดหน้าชูคอได้ เขาจึงดูถูกเหยียดหยามมาก

แขนขวาของฉีเติ่งเสียนยื่นออกมาแซวช่องคลอด มือขวาเหวี่ยงอยู่ข้างหลังก้น แล้วก้ตบลงบนพื้นอย่างแรงๆ!

พรมและพื้นก็แตกออกในทันที มันแตกออกเป็นฝุ่นจำนวนหนึ่งและถูกกุมไว้ในอุ้งมือของเขา

นี่เป็นกลอุบายของหยางลู่ชานปรมาจารย์การต่อสู้ผู้อยู่ยงคงกระพันในเวลานั้น“กำทรายแล้วสาดหน้า”มือหน้าตั้งมือหลังหยิบทราย แล้วยกมือขึ้นหนึ่งมือจากนั้นก็สาดทรายลงทางหน้า

แม้ว่าไม่มีเวลาหยิบทราย ก็สามารถยืมพลังของผู้ช่วยแล้วถอยกลับอย่างสงบ

ฉีเติ่งเสียนลุกขึ้นจากพื้นแล้วโบกมือ แล้วกางมือออก ทรายจำนวนมากก็สาดไปที่หน้าของเหวินซือซุ่น!

แม้ว่าเหวินซือซุ่นเคยผ่านศึกมานับร้อย แต่ไม่เคยเจอกันต่อสู้แบบนี้มาก่อน?ทรายก็เข้าตาเป็นจำนวนมาก เจ็บจนน้ำตาไหลแล้วก็ไออย่างต่อเนื่อง

ฉีเติ่งเสียนยืนท่าม้า กระดูกสันหลังจะกระชาก หัวก็เริ่มเปิดออก กำลังของเขาถูกแทรกเข้าไปในหมัดขวาของเขา และเขาก็ยกมือขึ้นแล้วเหวี่ยงมันออกไปด้วยหมัดแนวนอน!

“พับ!”

เสียงโจมตีดังขึ้น!

หมัดนี้ ทำเอาเหวินซือซุ่นนั้นบินขึ้นไปบนฟ้า ที่แท้ในตอนที่เขาถูกทรายบังตา ก็รับรู้ได้แล้วว่ามีมือหนึ่งคู่อยู่กลางอก สกัดกั้นหมัดของฉีเติ่งเสียน!

หมัดทที่ถูกสกัดเอาไว้ ฉีเติ่งเสียนไม่แปลกใจเลย แล้วก้าวเท้าไปข้างหน้ายื่นมือขึ้นฟ้า กระแทกหมัดของเหวินซือซุ่นจนเปิดออก

เหวินซือซุ่นถอยหลังต่อเนื่อง พยายามลืมตาขึ้น แต่ในดวงตาเต็มไปด้วยทราย ลืมตาขึ้นก็เห็นเพียงภาพที่มัวๆ มันทรมานเหมือนคนสายตาสั้นพันองศา

“ไป!”

ฉีเติ่งเสียนร้องเบาๆ ร่างกายยึดอก มาถึงตรงหน้าของเหวินซือซุ่น มือเหมือนดั่งดอกบัวแล้วยกขึ้น!

“คาชะ”

มือของเขาก็ตกลงไปที่ค้างของเหวินซือซุ่น เสียงกระดูกแตกดังขึ้นมา

ร่างของเหวินซือซุ่นลุกยืนไม่ไหวขึ้นในทันที ไม่รู้ว่าฟันหล่นลงกี่ซี่ ท่านี้คือ“ลิงแขวนผนึกเก่า”ทำเอากระดูกสมองของเขานั้นแตกหักออก ทันใดนั้นสมองของเขาก็อยู่ในสภาพถูกกระทบกระเทือน

ต่อมา ร่างของฉีเติ่งเสียนกระโดดขึ้น แล้วทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าหมุนกลางอากาศ หลังจากการหมุนตัวกลางอากาศแล้วหล่นลงไปบนหัวของเหวินซือซุ่น!

“บูม!”

ร่างของเหวินซือซุ่น เหมือนกับถูกระเบิดยิงกระเด็ดออกไปอย่างรวดเร็ว บินไปไกลเจ็บแปดเมตร แล้วกระแทกไปที่กำแพง

หลังจากที่เขากระแทกบนกำแพงแล้วหล่นลงบนพื้น เหมือนกับภาพที่ถูกหอยไว้บนกำแพง