มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 418

คนที่มานั้นเป็นคนจากสำนักงานความมั่นคงท้องถิ่น และส่วนใหญ่เป็นเจ้าหน้าที่พิเศษภาคสนาม

คนที่นำกำลังมาคือจ้าวเจิ้งหวา รองผู้อํานวยการสํานักงานความมั่นคงท้องถิ่นของจงไห่

ทันทีที่เขาลงจากรถ เขาก็เดินเข้ามาหาเฉินหยูด้วยใบหน้าที่จริงจังและขอโทษอย่างเคร่งขรึม: “คุณหนูเฉิน ผมต้องขอโทษอย่างมากที่ทําให้คุณตกใจ ต่อไปนี้สำนักงานความมั่นคงท้องถิ่นของเราจะรับผิดชอบอย่างเต็มที่ต่อความปลอดภัยของคุณ!”

เฉินหยูอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง แววตามองไปยังพวกเขาอย่างไม่พอใจ ตอนนี้มาพูดอย่างสวยหรู แต่ก่อนหน้านี้มัวทำอะไรกันอยู่ล่ะ?

เมื่อกี้ตอนที่เธอโดนมือมีดถูกไล่ล่าบนถนน เธอไม่เห็นเจ้าหน้าที่พวกนี้โผล่มาสักคน พอเรื่องทุกอย่างจบแล้ว พวกเขาถึงค่อยมาปรากฏตัวมา!

“บังเอิญจริงๆที่รองผู้อํานวยการมาถึงเรื่องทุกอย่างก็สงบและบ้านผมถูกระเบิดจนเละหมดแล้ว คนเพิ่งจะมาถึง!” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยรอยยิ้ม

ตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดีอย่างมาก แม้ว่าเสียงสองพันล้านจะทําให้เขารู้สึกน่าหัวเราะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะมีความสุขเพราะเสียงหัวเราะนี้

แววตาของจ้าวเจิ้งหวาเย็นชาและกล่าวว่า: “สำนักงานของเรารู้สึกขอบคุณคุณฉีเป็นอย่างมาก สำหรับการดูแลคุณหนูเฉินต่อไปนี้พวกเราจะรับช่วงต่อเอง คุณฉีวางใจได้”

เฉินหยูกล่าวว่า : “ขอโทษที ฉันไม่ไว้ใจพวกคุณ ฉันเชื่อใจคุณฉีเท่านั้น! ฉันเลือกที่จะอยู่กับคุณฉีต่อไป เขาสามารถรับประกันความปลอดภัยของฉันได้”

คําพูดของฉินหยูทําให้คนของสำนักงานความมั่นคงท้องถิ่นรู้สึกไม่พอใจ

กล้าดียังไงถึงไม่เชื่อใจพวกเขา แต่กลับไปเชื่อใจฉีเติ่งเสียนเพียงคนเดียว?

เธอคิดว่าฉีเติ่งเสียนคนเดียวจะสามารถปกป้องเธอได้ดีกว่าเหรอ?

จ้าวเจิ้งหวาพูดด้วยเสียงต่ำ : “คุณหนูเฉิน พวกเราเป็นคนของทางการมีอํานาจสูงสุด ถ้าคุณไม่เชื่อพวกเรา คุณจะยังไว้ใจใครได้อีก?”

เฉินหยูส่ายหัวอย่างเฉยเมยและไม่พอใจกับจ้าวเจิ้งหวาเป็นอย่างมาก

ตอนที่เธอถูกตามล่าไม่มีใครโผล่หัวมาสักคน แต่ตอนนี้เรื่องทุกอย่างจบลงแล้วค่อยเสนอหน้ามา

ถ้าเป็นอย่างนั้นเกรงว่าเครดิตในการปกป้องเฉินหยูจะตกอยู่กับพวกเขาด้วย!

“เมื่อกี้ตอนที่ฉันถูกตามล่า ไม่ทราบว่าผู้อํานวยการจ้าวอยู่ที่ไหนเหรอ?”เฉินหยูมัดผมของเธอและถามอย่างแผ่วเบา

“ผมกําลังเตรียมการและกำลังจัดกำลังคนอยู่!” จ้าวเจิ้งหวาพูดอย่างหน้าตาเฉยโดยที่เขาไม่รู้สึกละอายใจเลย

เฉินหยูกล่าวว่า : “อย่างนั้นผู้อํานวยการจ้าวก็จัดการกำลังคนต่อไป คุณฉีจะปกป้องความปลอดภัยของฉันเอง คุณไม่ต้องกังวลเรื่องนี้”

จ้าวเจิ้งหวากล่าวว่า: “นี่เป็นคําสั่งจากผู้บังคับบัญชาให้คุณหนูเฉินหยูอยู่ภายใต้การคุ้มครองจากพวกเรา!”

“ขออภัย ฉันเป็นพลเมืองของหนานหยางไม่ใช่พลเมืองของจีน จึงไม่จําเป็นต้องฟังคำสั่งของรัฐบาลจีน” เฉินหยูพูดด้วยความเยาะเย้ย

ฉีเติ่งเสียนยืนขึ้นในเวลานี้ พร้อมกับหาวและพูดว่า: “ถ้าพวกนายไม่มีอะไรแล้วก็รีบออกไปจากที่นี่ซะ วันนี้ฉันเหนื่อยมากและอยากพักผ่อนแล้ว”

ใบหน้าของจ้าวเจิ้งหวาเป็นเคร่งขรึม ถ้าเขาไม่สามารถรับเฉินหยูไปด้วยได้ สําหรับพวกเขาแล้วมันคือการล้มเหลวในหน้าที่การงานและจะถูกเบื้องบนตราหน้าว่าไร้ความสามารถ

ในตอนที่เรื่องเกิดครั้งแรกเขาไม่ได้ส่งใครไปปกป้องเฉินหยู แต่ตอนนี้เขากลับจะมาเอาหน้าหลังเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว

“คุณฉี โปรดให้เกียรติ พวกเราเป็นคนของทางการ และนี่เป็นหน้าที่ที่ได้รับคําสั่งจากผู้บังคับบัญชา!” จ้าวเจิ้งฮวาหันไปพูดกับฉีเติ่งเสียนอย่างเย็นชา

“นั้นมันเรื่องของคุณไม่ใช่เรื่องของผม คุณหนูเฉินไม่เต็มใจที่จะให้พวกคุณคุ้มครองความปลอดภัย เพราะเธอไม่ไว้วางใจพวกคุณอย่างยิ่ง!” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเยาะเย้ย

ใบหน้าของจ้าวเจิ้งหวามืดลงและเขาพูดอย่างเย็นชาว่า: “ถ้าคุณฉียังยืนกรานที่จะต่อต้านพวกเรา พวกเราก็สามารถใช้มาตรการเข้มงวดกับคุณฉีได้ จากนั้นขอให้คุณหนูเฉินกลับไปที่สํานักงานความมั่นคงท้องถิ่นกับพวกเรา!”

เฉินหยูอดไม่ได้ที่จะโกรธและพูดว่า: “เหตุการณ์เมื่อกี้มันเป็นเรื่องใหญ่มาก คนทั้งถนนกำลังจ้องหมายจะเอาชีวิตฉัน แต่ฉันกลับไม่เห็นพวกนายเลยสักคน!”