มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 421

ฉีเติ่งเสียนเดินออกจากห้องไปที่ห้องนั่งเล่น เห็นหลี่อวิ๋นหว่านกำลังทำแผลให้เฉินอวี๋

ใบหน้าของเฉินอวี๋บอบช้ำมาก แว่นตาของเธอแตก วันนี้เป็นวันที่โชคร้ายที่สุดในชีวิตของเธอเลยก็ว่าได้

“คุณเฉิน ตอนี้ฉันรู้แล้ว องค์กรนี้เรียกว่าองค์กรโครงกระดูกเลือด ได้รับเงินสนับสนุนจากทางการหนานหยาง” ฉีเติ่งเสียนพูดกับเฉินอวี๋

“ฉันรู้แล้ว ฉันกำลังจะบอกคุณพอดี แต่ไม่คิดว่าคุณจะได้ข่าวเหมือนกัน” เฉินอวี๋ยิ้มก่อนจะพูดออกมา

หลี่อวิ๋นหว่านกล่าวว่า: “อย่ายิ้ม ยิ้มแล้วฉันจัดการลำบาก!”

“โอ้!” เฉินอวี๋รู้สึกเกรงใจและรีบขอให้เธอทำความสะอาดบาดแผลบนใบหน้าเธออีกครั้ง

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างครุ่นคิด: “ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเฉินกับทางการหนานหยาง จะตึงเครียดขึ้นในระดับหนึ่งไม่อย่างนั้นพวกเขาจะไม่ใช้มาตรการที่รุนแรงแบบนี้แน่”

เฉินอวี๋กล่าวว่า: “ไม่เกี่ยว ถ้าฉันไม่ตายตอนนี้ ฉันจะสร้างปัญหาให้พวกเขาหากฉันกลับไปที่หนานหยางอีกครั้ง”

ความโกรธของตระกูลเฉิน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะรับมือ ทุกการเผชิญหน้าระหว่างพวกเขากับหนานหยางนั้นมีไว้เพียงเพื่อผลกำไรหรือผลประโยชน์เท่านั้น

คราวนี้หากเฉินอวี๋รอดชีวิตและกลับมาที่หนานหยาง ทางการหนานหยางนั้นมีราคาที่ต้องจ่ายสูง

ตระกูลเฉิน เปรียบเสมือนกับเชื้อพระวงศ์ที่ต่างราชกุลกันในประเทศหนานยาง ซึ่งได้รับการสนับสนุนทางทหารอย่างแข็งขัน มีทรัพยากรทางการเงินที่น่ากลัว หากทางการของประเทศหนานยางเปรียบเป็นราชวงศ์ ก็เป็นราชวงศ์ที่อยากจะกำจัดคนที่ต่างราชกุลเพื่อแย่งชิงอำนาจ

แต่รากฐานของอีกราชกุลนั้นหยั่งรากลึกเกินไป ราชสกุลที่มีอำนาจและเงินน้อยกว่าสามารถเล่นกลอุบายตลบหลังได้เท่านั้น เพราะไม่มีความสามารถในการท้าทายซึ่งๆหน้าได้

“พรุ่งนี้เครื่องบินของกรมยุทธการจะมารับคุณที่จงไห่และพาคุณกลับไปส่งที่หนานหยาง” ฉีเติ่งเสียนพูด

“เหมาะสมหรือ? หากไม่เหมาะสม ฉันไปนั่งเครื่องบินโดยสารจะดีกว่านะ” เฉินอวี๋กล่าว

ไม่มีประเทศหรือกองกำลังใดกล้าจัดการกับเครื่องบินโดยสารตรงๆ ไม่เช่นนั้นจะเป็นคนที่คนทั้งโลกต้องการย่างแน่นอน!

ฉีเติ่งเสียนพูด: “เชื่อถือได้และปลอดภัย คุณไม่ต้องห่วง ฉันรับประกันได้”

เฉินอวี๋กล่าวว่า: “ในเมื่อคุณฉีพูดแบบนี้แล้ว แน่นอนว่าฉันเชื่อ!”

หลี่อวิ๋นหว่านใช้ใส่ยาที่สุดท้ายแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “เสร็จแล้ว!”

เฉินอวี๋อดไม่ได้ที่จะถาม: “คุณยิ้มอะไร?”

หลี่อวิ๋นหว่านพูดโดยไม่ลังเล: “ฉันยิ้มให้กับความโชคร้าย!”

เฉินอวี๋มองเธอด้วยความประหลาดใจ มุมปากกระตุก: “......”

หลี่อวิ๋นหว่านจึงกล่าวต่อไปว่า: “วันนี้ที่คุณมาปรากฏตัวที่บริษัทและทำให้พวกเราทุกคนประหลาดใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณดูงุนง่าน ก็เลยอดยิ้มไม่ได้น่ะสิ!”

เฉินอวี๋ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ก่อนจะส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ โดยพูดว่า: “การที่มีดวงในเรื่องความโชคร้ายนั้นไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่ ไม่สมควรได้รับการชื่นชมหรอกนะ”

หลี่อวิ๋นหว่านก้มศีรษะลงเก็บยาทั้งหมดออกไป เธอยังคงไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอได้ เธอไม่ได้มีความสุขจริงๆ แต่เธอกลับพบว่ามันน่าสนใจ

ยากที่จะจินตนาการว่าผู้หญิงที่สง่างามและมั่นใจอย่าง เฉินอวี๋จะมีด้านที่งุนง่านและประหม่าขนาดนี้

หลี่อวิ๋นหว่านยังต้องการรู้เพื่อดูว่าเธอมีนิสัยแปลกๆ อื่นๆอีกหรือไม่ มันยิ่งดูน่าสนใจมากขึ้น!

ฉีเติ่งเสียนให้บริกรโรงแรมนำอาหารและไวน์แดงเข้ามา อันดับแรกเขาตรวจสอบว่ามียาพิษหรือไม่ จากนั้นจึงขอให้ทั้งสองกินของว่างตอนดึกด้วยกัน

“ฉันอยากอยู่ที่จงไห่ต่ออีกสักสองสามวันเพื่อดูว่ามีอุตสาหกรรมไหนน่าลงทุนบ้าง แต่ไม่คิดว่าพรุ่งนี้จะต้องกลับไปแล้ว” เฉินอวี๋พูดอย่างเบื่อหน่าย ถือมีดกับส้อม หั่นเนื้อนุ่มชิ้นหนึ่ง

“ยังมีโอกาสอีกมาก หลังจากที่สถานการณ์คลี่คลายแล้ว คุณสามารถกลับมาดูก็ได้นิ” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

เขากลัวจริงๆ ถ้าเฉินอวี๋ประสบเหตุบางอย่างที่นี่โดยไม่ได้ตั้งใจ เขาคงจะแบกรับความผิดนั้นไม่ไหวแน่ ไม่มีทางรู้ว่ามันจะทำให้เกิดหายนะแบบไหนได้!

หลี่อวิ๋นหว่านกล่าวว่า: “คุณสามารถพิจารณาเข้าสู่อุตสาหกรรมยาได้ โรงพยาบาลในเมืองตงไห่ของเราเกือบทั้งหมดจัดหาโดยบริษัทต่างชาติ ฉันคิดว่าผู้บริหารระดับสูงก็ต้องการให้บริษัทในท้องถิ่นทำเช่นนั้นด้วย เพราะถึงอย่างไรเราไม่สามารถป้องกันให้เงินและผลกำไรรั่วไหลออกไปได้!”