“ทำไมเป็นคุณอีกแล้ว?!”
หลังจากที่หยางหลิงกวงเห็นฉีเติ่งเสียน แล้วหัวเราะแทบจะร้องไห้ ในใจมีความคิดอยากตายขึ้นมาเลย
ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วที่ฉีเติ่งเสียนทำร้ายแขกต่างแดน ครั้งที่แล้วในการประชุมส่งเสริมการลงทุน เขาทำให้เกิดสถานการณ์ค่อนข้างยุ่งมาก แต่โชคดีที่มันจบลงได้ดี
ตอนนี้ ฉีเติ่งเสียนก็มีเรื่องกับภู่ซิงซ่านคนของนายทุนซ่านซิงอีกแล้ว อีกทั้งยังลงมือด้วยปืน นี่มันร้ายแรงกว่าครั้งที่แล้วเป็นสิบๆเท่า!
ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าเบาๆพูดขึ้น: “ปลัดหยาง สวัสดีครับ”
หยางหลิงกวงพูดในใจ: “แย่แล้ว ตอนนี้กรูแย่มากเลย!เชี้ยเลิกหาเรื่องให้กรูสักทีเถอะ แบบนี้จะดีมากเลย!”
คำในใจคำนี้ หยางหลิงกวงนั้นชื่นชมและรู้สึกขอบคุณฉีเติ่งเสียนมาก เพราะว่าเรื่องของลูกชายเขาถ้าไม่ใช่เพราะฉีเติ่งเสียนรายงายเขา ตำแหน่งปลัดของเขาอาจได้รับผลกระทบด้วย
เมืองจงไห่อยู่ภายใต้การปกครองของจังหวัดตงไห่ สิ่งเลวร้ายเช่นนี้เกิดขึ้นภายใต้จมูกของเขาผู้นำจังหวัดและลูกชายของเขามีส่วนเกี่ยวข้อง มันจะทำให้ผู้คนสงสัยว่าเขารู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกหรือไม่ มันเป็นเพียงการจงใจ ปล่อยตัว
“ประธานฉี เกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องใช้ปืนด้วย?ไม่รู้หรอว่าคุณภู่จะคนของนายทุนซ่านซิงและเป็นแขกพิเศษของจังหวัดตงไห่?!”หยางหลิงกวงถามอย่างหน้าอมมืด น้ำเสียงเต็มไปด้วยคำถาม
ฉีเติ่งเสียนพูดนิ่งๆ: “ปลัดหยาง ไม่ใช่ฉันจะใช้ปืนนะ แต่พวกเขาที่จะโจมตีฉัน ฉันถึงยิงปืน!”
ภู่ซิงซ่านหัวเราะอย่างเย็นชาพูดขึ้น: “โจมตีคุณ?มีหลักฐานะอะไร!”
“ได้เลย ถึงแม้ว่าพวกเราโจมตีคุณ อย่างนั้นคุณก็สามารถใช้อาวุธปืน?”
“เมืองหัวกั๋ว เป็นประเทศที่ห้ามใช้อาวุธปืน!”
ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเย็นชา: “พวกเขาโจมตีผู้นำสูงสุดของเมืองหัวกั๋ว เหตุผลแค่นี้พอไหม?!”
คำพูดของฉีเติ่งเสียน ทำเอาคนทั้งงานเงียบลง ภู่ซ่านซิงก็เริ่มขมวดคิ้วขึ้น
“ผู้นำสูงสุด?ล้อเล่นอะไรอยู่!”ภู่ซิงซ่านตั้งสติขึ้นรีบถามขึ้น
หยางหลิงกวงขมวดคิ้วแล้วไอเบาๆ พูดขึ้น: “ประธานฉี วันนี้คุณต้องให้คำตอบที่พอใจกับฉันหนึ่งข้อ!”
ฉีเติ่งเสียนยื่นมือออกไป ยื่นมือไปที่ตรงกลางอกตัวเอง แล้วเอาหลักฐานออกมาหนึ่งเล่ม พูดขึ้น: “ฉันไม่สนว่าเขาคือแขกพิเศษอะไรจากนอกแดน เขามาโจมตีฉันก่อน อย่างนั้นก็เท่ากับว่ามาเหยียบย้ำการต่อสู้ของเมืองหัวกั๋วของพวกเรา!ฉันมีสิทธิ์ จำเป็นต้องใช้อาวุธปืนเพื่อป้องกันตัวและตอบโต้ด้วยซ้ำ!”
หลังจากพูดจบ เขาก็ยื่นเอกสารไปที่มือของหยางหลิงกวง
ตำรวจรอบๆหลายคนก็เริ่มมุมเข้ามาดู หลังจากที่หยางหลิงกวงเปิดออก สีหน้าทุกคนต่างเปลี่ยนไปแล้วสูบหายใจลึกๆ
หยางหลิงกวงถึงกับงง ตบที่หัวตัวเองเบาๆ แย่แล้ว นายพลจัตวาของรัฐ...ตำแหน่งนี้ ใหญ่พอแล้ว เมื่อไหร่กันที่เขานั้นได้รับตำแหน่งนี้?!
สวีเอ้าเสวี่ยเห็นก็ตกใจมาก หันไปมองฉีเติ่งเสียน ยากที่จะเชื่อ ไอ้หมอนี่ไม่พูดไม่จาได้สถานะทหารมาได้ยังไง?
“คุณภู่ ทำไมคุณถึงโจมตีพนักงานราชการชั้นสูงของเมืองหัวกั๋วพวกเรา?!”หยางหลิงกวงทำได้เพียงมองภู่ซิงซ่านอย่างหน้ามืดๆ
หลังจากภู่ซิงซ่านได้ยินก็ถึงกับตะลึง แล้วพูดขึ้น: “อะไรนะ?ล้อเล่นอะไรกัน!เขา...เขาเป็นผู้นำสูงสุดของหน่วยทหาร ผู้นำนายพลจัตวา?!”
หยางหลิงกวงพยักหน้าแล้วพูด: “ไม่เลวเลย!คุณภู่ การกระทำของคุณ.....”
ภู่ซิงซ่านเป็นคนฉลาด เคยเจอมาเยอะ รู้ว่าเวลานี้อะไรควรยอมรับและไม่ควร
เขาคิด รีบเปิดปากพูดกับหยางหลิงกวง: “คุณปลัดหยาง นี่ไม่ใช่คำสั่งของฉัน แต่เป็นความคิดของบอดี้การ์ด ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน!”
หยางหลิงกวงรู้สึกว่านี่คือการจัดการที่ดีที่สุดแล้ว ดังนั้นเลยไม่ได้ตามถามภู่ซิงซ่านและไม่ได้เปิดโปรงเขา คนอื่นๆก็ไม่มีทางรู้
“พูด ทำไมคุณถึงจะต้องแอบโจมตีพลทหารของเมืองหัวกั๋ว?!”ภู่ซิงซ่านมองบอดี้การ์ดของตัวเองแล้วถามอย่างโกรธๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...