มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 486

เมื่อหยางกวนกวนเห็นซุยจื่อหมินเลียแข้งเลียขาภู่ซิงซ่านแบบนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชาว่า : “หัวหน้าซุย นายจะต้อนรับแขก นายก็ต้องดูก่อนไหมว่าใครมาก่อนใครมาหลัง? พวกเราไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าตานายเลยเหรอ?”

ซุยจื่อหมินทิ้งพวกเขาแล้วเข้าไปเลียแข้งเลียขาภู่ซิงซ่านทันที มันทำให้พวกเขารู้สึกโกรธมาก

คําพูดของหยางกวนกวนเป็นคำพูดแทนความรู้สึกของทุกคน

ซุยจื่อหมินอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง เขาหันกลับมาและพูดเบาๆ ว่า : “พวกคุณมาจากบริษัทยาไหน?”

“เทียนไล่เภสัชกรรม!” หยางกวนกวนพูดอย่างเย็นชา

ซุยจื่อหมินหัวเราะเยาะและพูดว่า: “ฉันไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน บริษัทขยะแบบนี้สมควรที่ฉันต้องต้อนรับด้วยเหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างเรียบเฉยว่า : “นี่ฉันคิดว่าเหมยหลัวคลินิกจะเลือกรับแต่คนที่มีคุณภาพสูงเข้ามาทำงานซะอีก แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีแต่ขยะแบบนี้!”

ซุยจื่อหมินโกรธมากกับคําพูดของเขา เขาหันกลับมาและเยาะเย้ย: “นายเป็นใคร มีสิทธิ์มาพูดวิจารณ์ฉันแบบนี้ด้วยเหรอ?”

ภู่ซิงซ่านผู้ซึ่งอยู่ข้างๆ เขา ไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ จึงพูดขึ้นทันทีว่า​ : “หัวหน้าซุย ชายคนนี้เป็นประธานของเทียนไล่เภสัชกรรม ตอนนี้เขากำลังกระวนกระวายใจอยู่ นายไม่จำเป็นต้องสนใจเขา”

หลังจากได้ยินแบบนั้นซุยจื่อหมิน ก็อดไม่ได้ที่จะหยิ่งผยองและพูดว่า: “เทียนไล่เภสัชกรรมใช่ไหม?”

“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ เหมยหลัวคลินิกจะไม่มีทางร่วมมือทำธุรกิจกับเทียนไล่เภสัชกรรมของพวกนายอย่างแน่นอน!”

“ตราบใดที่ฉันยังอยู่ในแผนกเภสัชกรรม ผลิตภัณฑ์ยาของพวกนายจะไม่มีวันเข้ามาได้แน่นอน!”

“แม้แต่แอลกอฮอล์เพียงหยดเดียวก็จะไม่สามารถเข้ามาได้!”

เมื่อภู่ซิงซ่านได้ยินสิ่งนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและอิ่มเอมใจมาก นี่คือราคาของความเย่อหยิ่ง คุณคิดว่าทุกคนต้องตามใจพวกเขาจริงหรือ?

หยางกวนกวนกล่าวอย่างเหยียดหยามว่า : “ผลิตภัณฑ์ยาของเทียนไล่เภสัชกรรมของพวกเราจะเข้าเหมยหลัวคลินิกได้หรือไม่ได้ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของหัวหน้าแผนกเภสัชกรรมตัวน้อยๆอย่างนายหรอก แต่เป็นการตัดสินใจของพวกเรา!”

ซุยจื่อหมินหัวเราะและพูดว่า : “กำลังพูดเรื่องตลกอะไร? ทุกอย่างมันขึ้นกับพวกนายเหรอ? ตลกสิ้นดี”

ฉีเติ่งเสียนพูดเบาๆ ว่า : “อืม เธอพูดถูก แผนกเภสัชกรรมของพวกนายไม่มีสิทธิ์มาตัดสิน”

ภู่ซิงซ่านกล่าวว่า : “หัวหน้าซุย พวกเราอย่ามัวไปเสียเวลาคุยกับคนโง่พวกนี้เลย เรามาเซ็นสัญญาต่อหน้าพวกมันให้รู้กันว่าไปเลยว่าซั่งซ่านเภสัชกรรมเป็นบริษัทที่ดูแลเรื่องผลิตภัณฑ์ยาทั้งหมดของเหมยหลัวคลินิก!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น ซุยจื่อหมินก็คิดว่ามันเป็นความคิดที่ดีและตอบตกลงว่า : “อืม โอเค ผมคิดว่ามันดีมาก!”

ภู่ซิงซ่านยิ้มให้ฉีเติ่งเสียนและพูดว่า: “อีกเดี๋ยวหัวหน้าซุยกับฉันจะลงนามในสัญญาจัดหาต่อหน้าพวกนาย ถึงเวลานั้นฉันจะทำให้พวกนายได้เห็นว่าซั่งซ่านเภสัชกรรมของของเราเข้ามาได้อย่างไร! ไอ้ขยะ!”

ในเวลานั้นเองก็มีเสียงเครื่องยนต์ของรถบรรทุกดังมาจากประตู

เมื่อภู่ซิงซ่านหันหน้าไปมอง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

รถบรรทุกสินค้าเหล่านั้นพิมพ์ชื่อว่า “เทียนไล่เภสัชกรรม” !

รถบรรทุกมากกว่าหนึ่งสิบคันค่อยๆทยอยขับเข้ามาเป็นแถวยาวและมาหยุดที่หน้าประตูสถานพยาบาล จากนั้นประตูก็เปิดออกและพนักงานส่งของก็กระโดดลงมาจากรถ เมื่อพวกเขาเปิดรถบรรทุกก็เริ่มขนยาลงจากรถทันที

“ฉันเพิ่งบอกไปว่าการจัดหาผลิตภัณฑ์ยาเข้าเหมยหลัวคลินิกไม่ได้ขึ้นอยู่ที่การตัดสินใจของนาย แต่มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพวกเรา” ฉีเติ่งเสียนเอามือล้วงกระเป๋าและพูดโดยไม่มีการแสดงออกทางสีหน้าใด

เหล่าตัวแทนทางการแพทย์ต่างอดไม่ได้ที่จะตกใจ เกิดอะไรขึ้น? ยาของเทียนไล่เภสัชกรรมถูกจัดส่งมาที่นี่โดยตรง?

ซุยจื่อหมินรีบวิ่งออกไปด้วยสีหน้าตกใจ เขาเข้าไปหยุดพนักงานขนส่ง และพูดอย่างโกรธเคืองว่า​ : “พวกนายกำลังทำอะไร ทำไมถึงขนยาพวกนี้เข้าสถานพยาบาลพวกฉัน?”

“คุณครับ เรามาที่นี่เพื่อส่งสินค้า มันคืองานของบริษัทครับ!” พนักงานขนส่งคนหนึ่งมองเขาอย่างงงงวยและไม่เข้าใจว่าทําไมเขาถึงต้องโกรธมากขนาดนี้

ซุยจื่อหมินอดไม่ได้ที่จะโกรธและพูดว่า : “หยุดเดี๋ยวนี้ ฉันขอตรวจสอบให้แน่ใจก่อน!”

หลังจากพูดแบบนั้นจบ เขาก็คว้ารายการสินค้าในมือของพนักงานขนส่งมาอ่าน ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็แย่ลงไปกว่าเดิมอีก