มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 491

หยางเผยหยวยไม่คิดว่าผู้อำนวยการหม่าจากสำนักงานสาธารณสุขก็อยู่ที่นี่ด้วย หลังจากไดรับการตักเตือน ก็รีบบ่นฉี่เติงเสียน แล้วถือแก้วไวย์ของตัวเองเดินไปห้องข้างๆแล้ว

"ห้องข้างๆคือใคร?"ฉี่เติ่งเสียนหันไปถามหยางกวนกวน

"คือผู้อำนวยการของโรงพยาบาลในจังหวัดตงไห่หูเต๋อและผู้อำนวยการหม่า"หยางกวนกวนกล่าว

ฉี่เติ่งเสียนทำเพียงพยักหน้าไปพราง ไม่ได้เเสดงออกอะไร

หลังจากที่หยางเผยหยวนเข้าไปในห้องส่วนตัว ก็เจอกับผู้อำนวยการหม่าและหูเต๋อสองคน ตะลึงไปชั่วขณะ กล่าวอย่างรีบร้อน"อ๊ายายา ช่างบาปนัก ไม่รู้ว่าผู้อำนวยการหม่าและผอ.หูจะอยู่ที่นี่ด้วย"

"ไม่อย่างนั้น คงจะมาทำความเคารพนานแล้ว！"

"ต้องขอโทษด้วยจริงๆ น่าละอาย！"

หลังจากพูดแบบนั้น เขาหยิบแก้วขึ้นมาดื่มหมดในอึกเดียว กล่าว"ฉันจะทำสิ่งนี้ก่อนด้วยความเคารพ และขอโทษผู้ใหญ่ทั้งสองท่านด้วย！"

หูเต๋อกลับทำแค่เหมือนจะยิ้มแล้วกล่าวว่า"ผอ.หยางนี่สุดยอดจริงๆ ได้รับโควตาร์แลกเปลี่ยนที่เหมยหลัวคลินิค ก็ไม่ถือเอาพวกเราผู้นำโรงพยาบาลชั้นนำและหัวหน้าใหญ่ของสาธารณสุขไว้ในสายตาแล้ว?"

หยางเผยหยวนตัวสั่น รีบกล่าว"ผอ.หูทำไมพูดแบบนั้นหล่ะครับ ผมจะมีความคิดแบบนั้นได้ยังไงกัน?ผมก็เพิ่งรู้เมื่อกี้ว่าผู้อำนวยการหม่าอยู่ที่นี่ ก็รีบมาทำความเคารพทันที！"

ใบหน้าของผู้อำนวยการหม่าเย็นยะเยือก เห็นได้ชัดว่าเขาก็รู้สึกเหมืนว่าหยางเผยหยวนผู้อำนวยการโรงพยาบายระดับมฑลมาถึงจงไห่ ไม่ได้มาทักทายเขาเป็นอันดับแรก มาเยี่ยม ไม่มีมารยาทมาก

คำพูดของหูเต๋อ ยิ่งทำให้เขาไฟโทสะเพิ่มขึ้น

"ฉันรู้สึกว่าคำพูดของผอ.หู เหมือนจะจริง?"ผู้อำนวยการหม่ามองดูหยางเผยหยวน ยิ้มเย็นชา

หยางเผยหยวนตกใจจนหน้าซีด กล่าว"ผู้อำนวยการหม่า ฉันทำให้คุณไม่พอใจตรงไหน?"

ใบหน้าของผู้อำนวยการหม่าเย็นชากล่าว"คุณทำให้ฉันขุ่นเคืองหรือไม่ ในใจคุณไม่ชัดเจนเหรอ?"

หูเต๋อยิ้มเย็นชากล่าว"ใช่แล้ว โรงพยาบาลสามอันดับแรกของเราต่างก็ปฏิเสธที่จะร่วมมือกับเทียนไล่เภสัชกรรม มีแค่คุณคนเดียวที่ไปตีสนิทกับเขา คุณนี่ไม่ได้เอาผู้อำนวยการหม่าไว้ในสายตาเลยเหรอ?"

ใบหน้าของหยางเผยหยวนดูไม่ได้กล่าว"ผอ.หู ผู้อำนวยการหม่า ผมก็แค่ทำตามเจตนาของจังหวัดก็เท่านั้น"

"เจตนาของจังหวัด?ใครบอกว่าเป็นเจตนาของจังหวัดกัน?ถ้าเป็นเจตนาของจังหวัดจริง ทำไมฉันจะไม่รู้?"ผู้อำนวยการหม่าตบโต๊ะ ถามอย่างเย็นชา เริ่มยากขึ้นแล้ว

หยางเผยหยวนไม่กล้าพูดอะไร ผู้อำนวยการหม่าเป็นบุคคลผู้มีอำนาจในแวดวงการแพทย์ของจังหวัดตงไห่ เขาไม่กล้ากระตุ้น

ถ้าทำให้ผู้อำนวยการหม่าโกรธล่ะก็ พรุ่งนี้ตัวเองอาจจะดูสั่งสอนก็เป็นได้

"ผู้อำนยการหม่าใจเย็นๆ เรื่องนี้ถ้าจะจัดการก็ง่ายมาก"หูเต๋อหน้าแดงกล่าวอยู่ข้างๆ

"ผอ.หูไหนคุณพูดสิว่าจะจัดการยังไงดี?"ผู้อำนวยการหม่ากล่าวอย่างสงบ

"ให้ผอ.หยางละทิ้งโควตาร์ทั้งหมดก็สิ้นเรื่อง?ให้ผอ.หยางไปพูดกับเหมยหลัวคลินิคเอง ว่าพวกเขาไม่มีความสามารถนี้ ไม่เหมาะสมที่จะแลกเปลี่ยนกับเหมยหลัวคลินิค"หูเต๋อกล่าว

ผู้อำนวยการหม่าพยักหน้าเบาๆ กล่าว"ผอ.หยาง คุณคิดว่าคำแนะนำของผอ.หูเป็นยังไงบ้าง?"

หยางเผยหยวนเข้าใจแล้ว พนันได้เลยว่าการแลกเปลี่ยนที่เหมยหลัวคลินิคครั้งนี้จะทำให้โรงพยาบาลสามอันดับแรกถูกเขี่ยออก ทำให้ผู้อำนวยการหม่าและหูเต๋อต่างก็ไม่พอใจ

แต่เรื่องนี้ ไม่ใช่เรื่องที่เขาสามารถตัดสินใจได้！

จะกล่าวโทษเขาได้ยังไงกัน มันทำให้เขารู้สึกเสียใจและสับสนเล็กน้อย

"ผู้อำนวยการหม่า เรื่องนี้ผมไม่มีสทธิตัดสินใจนี่ครับ.......ถึงผมจะปฏิเสธเหมยหลัวคลินิครับ ก็ไม่แน่นอนว่าเขาจะเอาโควตาร์นี้ให้กับผอ.หูหรือโรงพยาบาลสามอันดับแรก"หยางเผยหยวนพูดอย่างน้อยใจ

"ฉันไม่สนใจว่าพวกเขาจะให้หรือไม่ เพราะยังไง ตัวคุณก็ไปไม่ได้ คนจากโรงพยาบาลอื่น ก็ไปไม่ได้สักคน！"ผู้อำนวยการหม่ากล่าวอย่างเด็ดขาด

"คนของคุณ ถ้ากล้าที่จะเหยียบเข้าไปที่เหมยหลัวคลินิคเเม้เเต่ก้าวเดียว พรุ่งนี้ฉันจะสั่งสอนคุณ！"