มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 493

ฉีเติ่งเสียนบอกให้ซุนโหย่วเหวย ศิษย์ของซุนชิงเสวียนมาทักทายที่บ้าน ดังนั้นการพบกันระหว่างหลี่อวิ๋นหว่านและซุนเหลียนเฉิงจึงค่อนข้างราบรื่น

ซุนเหลียนเฉิงเป็นพี่ใหญ่ของซุนโหย่วเหวย เขามีท่าทางของคนอายุสามสิบและลักษณะที่คนประสบความสำเร็จควรมี

“ประธานซุน ฉันแจ้งจุดประสงค์ที่ฉันมาครั้งนี้ให้พวกคุณทราบก่อนหน้านี้แล้ว เรามาเข้าประเด็นกันเลยดีกว่า” ทันทีที่เข้าไปในสำนักงาน หลี่อวิ๋นหว่านก็หยิบเอกสารออกมาอย่างไม่รีรอ

“ไม่ต้องรีบหรอกประธานหลี่ นั่งดื่มชาแล้วค่อยๆ คุยกันเถอะ” ซุนเหลียนเฉิงให้เลขานำชามาให้หลี่อวิ๋นหว่าน

หลังจากแสดงความขอบคุณ หลี่อวิ๋นหว่านก็จิบชา กระแอมเบาๆ และเริ่มเข้าเรื่อง

ทันทีที่เธอพูด ซุนเหลียนเฉิงก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “สถานการณ์ปัจจุบันของเทียนไล่เภสัชกรรมไม่ค่อยดีเท่าไรเหรอ โรงพยาบาลเกรดดีหลายแห่งปฏิเสธพวกคุณ?”

หลี่อวิ๋นหว่านชะงักก่อนจะพูดว่า “ใช่ค่ะ แต่ไม่ได้เป็นปัญหาอะไร เรามาคุยเรื่องธุรกิจกันต่อเถอะ”

ทันทีที่เธอจะกลับเข้าเรื่อง ซุนเหลียนเฉิงก็เปลี่ยนหัวข้อเสียเดี๋ยวนั้น “สงครามธุรกิจระหว่างเซี่ยงกรุ๊ปกับสวีกรุ๊ปเมื่อปีที่แล้วทำให้ผมตื่นตาตื่นใจมากจริงๆ...”

หลี่อวิ๋นหว่านพยายามพูดอย่างอดทนและกลับเข้าเรื่องอีกครั้ง

แต่ซุนเหลียนเฉิงก็เอาแต่หลีกเลี่ยงหัวข้อนั้นและพูดเรื่องอื่น ดูเหมือนไม่อยากพูดถึงเรื่องยาพิเศษเลย

หลังจากผ่านไปหลายครั้ง ในที่สุดหลี่อวิ๋นหว่านก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอหรี่ตาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ประธานซุนไม่อยากคุยเรื่องนี้ใช่ไหม!”

ซุนเหลียนเฉิงชะงัก “โอ้? ประธานหลี่ดูออกเหรอ ฮ่าฮ่า ทักษะการแสดงของผมนี่แย่จริงๆ!”

หลี่อวิ๋นหว่านพูดเสียงเย็น “ในเมื่อประธานซุนไม่อยากคุย งั้นก็พูดมาตรงๆ สิ จะทำให้เสียเวลากันทุกคนทำไม”

ซุนเหลียนเฉิงส่ายหน้า “ผมต้องไว้หน้าน้องชายผม เพราะยังไงเขาก็เป็นศิษย์ของหมอเทวดาซุน!”

“พูดตามตรงนะ ที่ผมเจียดเวลามาพบคุณวันนี้ก็ถือว่าใจกว้างมากแล้ว”

“ไม่อย่างนั้นถึงจะมีคนจากเทียนไล่เภสัชกรรมจะมาคุกเข่าก็ไม่มีประโยชน์”

หลี่อวิ๋นหว่านอดโมโหไม่ได้เมื่อได้ยินสิ่งที่ซุนเหลียนเฉิงพูด

ฉีเติ่งเสียนเลือกซุนเภสัชภัณฑ์เป็นหุ้นส่วนเพราะเขาคิดว่าศิษย์อย่างซุนโหย่วเหวยเป็นคนจากซุนเภสัชภัณฑ์ ดังนั้นทุกคนจะได้หาเงินร่วมกัน

แต่ใครจะไปคิดว่าซุนเหลียนเฉิง ประธานของซุนเภสัชภัณฑ์จะไม่จริงจังกับเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย แถมเขายังพูดจารุนแรงแบบนี้อีก!

“ในเมื่อซุนเภสัชภัณฑ์ไม่เต็มใจที่จะร่วมมือ งั้นฉันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องนั่งที่นี่ต่อ!” หลี่อวิ๋นหว่านยืนขึ้นและเตรียมตัวเดินออกไป

ในตอนนั้นเอง ผู้อำนวยการหม่าก็ปรากฏตัวที่หน้าประตู

ผู้อำนวยการหม่ายิ้มก่อนจะพูดว่า “ประธานหลี่มาอย่างรีบๆ แล้วก็ยังกลับแบบรีบๆ เหรอ”

หลี่อวิ๋นหว่านขมวดคิ้วเมื่อเห็นเขา เธอได้ฟังเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานจากปากของฉีเติ่งเสียนแล้ว

“ประธานหลี่ ผมรบกวนฝากข้อความไปถึงประธานฉีสักหน่อย!” ผู้อำนวยการหม่ายิ้มจางๆ

“ข้อความอะไร ว่ามาสิ!” หลี่อวิ๋นหว่านมองผู้อำนวยการหม่าอย่างเฉยชา

ผู้อำนวยการหม่าถอนหายใจและกล่าวว่า “ประธานฉีช่วยเลิกทำยาพิเศษอะไรนั่น แล้วก็เลิกหาพันธมิตรเถอะ ถึงจะผลิตออกมาได้ แต่สำนักงานสาธารณสุขของเราก็ไม่อนุมัติให้อยู่ดี!”

หลี่อวิ๋นหว่านกำหมัดแน่น เธอไม่คิดว่าผู้อำนวยการหม่าจะอวดดีขนาดนี้

ดูเหมือนว่าที่วันนี้ซุนเหลียนเฉิงมีท่าทีแบบนี้น่าจะเกี่ยวกับผู้อำนวยการหม่าเป็นส่วนใหญ่!

“เรื่องบางเรื่องไม่ใช่ว่าคุณจะตัดสินได้! สูตรยาพิเศษที่เราซื้อมาจะสร้างประโยชน์ต่อสังคมหัวกั๋วทั้งหมด หากคุณมาขัดขวางกระแสนี้ ไม่ช้าก็เร็วคุณได้ถูกเหยียบตายแน่!” หลี่อวิ๋นหว่านมองผู้อำนวยการหม่าและพูดด้วยรอยยิ้มหยัน

“แล้วก็คุณ ซุนเหลียนเฉิง!”

“ตอนแรกประธานฉีต้องการกระจายเงินให้ได้กันถ้วนหน้า แต่ในเมื่อคุณไม่รู้สถานการณ์ เราก็ไม่จำเป็นต้องร่วมมือกัน”