ฉีเติ่งเสียนทำให้อวี้เสี่ยวหลงโกรธก่อนจะพูดว่า: “ผู้อำนวยการหลัวพูดถูกจริงๆ นายมันไร้มารยาทจริงๆ ไม่ว่าจะทำอย่างไร คุณก็ไม่สะทกสะท้าน”
ฉีเติ่งเสียน ยืดตัวตรงบนหลังม้าแล้วพูดว่า “ถ้าฉันไม่ช่วย ฉันจะกลายเป็นคนไร้มารยาท? ตรรกะอะไรวะเนี่ย! อย่าไปฟังคำพูดของหลัวไท่จี๋มากนักเลย”
“พูดยังไงก็ไม่มีประโยชน์ใช่ไหม?” เฉินหยู่ถามด้วยใบหน้าเข้ม
“ไม่ใช่ว่ามันไม่มีประโยชน์ แต่มันยากจริงๆ ที่จะหลอกสวีเอ้าเสวี่ย ถ้าฉันไปขายเหมืองให้เธอ เธอจะต้องระมัดระวังตัวอย่างแน่นอน มันจะเป็นอันตรายเวลาที่ลงมือ” ฉีเติ่งเสียนส่ายหัว
อวี้เสี่ยวหลงกล่าวว่า: “คำพูดแบบนี้ก็เป็นความจริง เธอฉลาดมาก ยากมากที่จะหลอกเธอได้”
เฉินหยู่กล่าวว่า: “ไม่จำเป็นต้องโกหก แค่ขายให้เธอ เธอจะต้องการมันอย่างแน่นอน นี่เป็นแค่การสมรู้ร่วมคิดเปิดเผยออกมาได้ก็ไม่สำคัญ!”
อวี้เสี่ยวหลงกับฉีเติ่งเสียน มองหน้ากันและส่ายหัว
รู้สึกว่าวิธีการนี้เสี่ยงมากเกินไป ด้วยเพราะตระกูลจ้าวที่ยืนอยู่ข้างหลัง สวีเอ้าเสวี่ย
แม้ว่าต้องการล่อลวงตระกูลจ้าว เข้าสู่เกมนี้จริง ๆ ไม่สามารถใช้วิธีการแบบนี้ได้ ต้องใจเย็น ค่อยเดินเรื่องและทำให้มีช่องโหว่บ้าง
“แล้วคุณคิดว่าเราควรทำยังไง?” เฉินหยู่พองแก้มแล้วถามด้วยความโกรธ “ฉันขอให้คุณช่วย แต่คุณบอกว่ามันลำบาก”
ฉีเติ่งเสียนพูด: “มันลำบากจริงๆ แต่ก็ไม่ลำบากเกินไป”
เฉินหยู่กล่าวว่า: “ปัญหาก็คือปัญหา แต่เรื่องนี้ก็ยังต้องทำ! คุณช่วยฉัน ฉันจะสวมถุงน่องสีดำทุกวันนับจากนี้ไป!”
แน่นอนว่าเธอพูดด้วยความโกรธ เธอแอบได้ยินการสนทนาระหว่างฉีเติ่งเสียนกับหลี่อวิ๋นหว่านในคืนนั้น
วันรุ่งขึ้นเธอก็สยบผู้หญิงคนอื่นๆ ด้วยการแค่สวมถุงน่องสีดำกับกระโปรงสั้นไปสนามบินด้วยท่าทางที่สามารถฆ่าทุกคนได้
อวี้เสี่ยวหลงตกตะลึงเมื่อได้ยิน นี่มันตรรกะอะไร?
ฉีเติ่งเสียนพูดทันที: “ตกลง!”
อวี้เสี่ยวหลงเกือบจะตกจากหลังม้าทันที
เฉินหยู่กลอกตาอย่างรำคาญ เก็บนิสัยผู้หญิงสูงศักดิ์เอาไว้ ก่อนจะยกนิ้วกลางขึ้นโชว์ระหว่างจมูก
“เอาล่ะ มาคุยเรื่องแผนกันดีกว่า!” เฉินหยู่กล่าว
“ก่อนอื่น ฉันต้องสร้างภาพว่าฉันต้องการเงิน ต้องขอความช่วยเหลือจากเซี่ยงกรุ๊ป ยิ่งกว่านั้นต้องขอให้กูซินสกีช่วยปิดเป็นความลับด้วย” ฉีเติ่งเสียนกล่าว
“ไม่อย่างนั้นเกมจะดูปลอมเกินไป สวีเอ้าเสวี่ยจะสังเกตได้ทันที”
“เรื่องต้องการเงินนี้ต้องเกิดช่วงสั้นๆเท่านั้น”
“หากตระกูลเฉินมีทรัพย์สินในต่างประเทศ สามารถใช้โอกาสนี้ ทำให้ผลลัพธ์ดูสมจริงมากยิ่งขึ้น”
ฉีเติ่งเสียนดึงสายบังเหียนเพื่อหยุดม้า จากนั้นค่อย ๆ อธิบายแผนการของเขา
เขาใช้เวลาประมาณสิบนาทีในการอธิบายแผนใหญ่นี้อย่างครบถ้วน เรียกได้ว่า เขาดักทุกทางแล้ว
อวี้เสี่ยวหลงกับเฉินหยู่ตกตะลึง การหลอกลวงครั้งใหญ่ ดูลำบาก แต่ก็สามารถหลอกลวงสวีเอ้าเสวี่ยได้
“คุณเตรียมแผนไว้นานแล้วเหรอ!” เฉินหยู่ตระหนักได้ว่าเธอถูกหลอก จึงยกหมัดขึ้นอีกครั้งด้วยสีหน้าดุดัน
“อันที่จริง ตอนสวีเอ้าเสวี่ยมาคุยกับฉันเรื่องนี้ ฉันก็คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไว้บ้างแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันได้พบกับสัตว์ประหลาดคนหนึ่งและขอให้เธอช่วยฉันวางแผน” ฉีเติ่งเสียนกล่าว
แน่นอนว่าสัตว์ประหลาดตัวนี้คืออิเลียน่า จินวา
ฉีเติ่งเสียนพูด: “ถ้าเราให้ตระกูลจ้าวเข้าสู่สถานการณ์ด้วยวิธีที่ซับซ้อนกว่านี้ เราจะต้องมีเวลามากกว่านี้ในการวางแผนสถานการณ์อย่างใจเย็น ถ้าเราทำให้โจ่งแจ้งตั้งแต่ต้น ความกดดันก็จะยิ่งสูง”
เฉินหยู่พยักหน้าและต้องยอมรับว่าคำพูดของฉีเติ่งเสียนนั้นสมเหตุสมผล
แน่นอนว่าเป็นวิธีสมคบคิด ตระกูลจ้าวเต็มใจที่จะก้าวเข้าสู่หนานหยางอย่างเปิดเผย วิธีนี้ทั้งสองฝ่ายต่างเล่นไพ่ได้ถูกต้องตามกติกา
ด้วยการตีรอบๆพุ่มไม้ อย่างน้อยลดความคมลงในความขัดแย้งลงได้ ตระกูลเฉินก็จะมีเวลาวางแผนมากขึ้น
“ฉันแค่ล้อเล่นเท่านั้น แค่อยากเห็นว่าคุณกังวลแค่ไหน” ฉีเติ่งเสียนยิ้มให้เฉินหยู่แล้วพูด
ปากของเฉินหยู่กระตุก รู้สึกว่าชายคนนี้สมควรถูกตีจริงๆ ถ้าเอาชนะเขาไม่ได้ จะต้องดึงเขาลงจากหลังม้าแล้วค่อยทุบตี
ฉีเติ่งเสียนพูด: “ฉันหวังว่าคุณจะเข้าใจ ตั้งแต่คุณปรากฏตัวในสายตาของฉัน คุณก็ดูห่างไกลจากโลก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...