มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 549

การเดินทางไปยังเมืองหลวงครั้งนี้ของหลี่อวิ๋นหว่านไม่ราบรื่นนัก เพราะอย่างไรแล้วเมืองหลวงก็เป็นสถานที่ที่มีคนชั่วเหมือนบัวไม่พ้นน้ำอยู่มากมาย

ที่เธอมาเมืองหลวงครั้งนี้ หลักๆ ก็เพื่อโยนหินถามทาง แต่ก็เป็นการเปิดหูเปิดตาด้วยเช่นกัน

เธอได้รับการชื่นชมจากผู้มีอิทธิพล โดนเอาเปรียบเล็กน้อย โดนกลอกตาใส่หลายครั้ง แล้วก็ได้รับเสียงปรบมือ...

สิ่งนี้ทำให้เธออดรู้สึกไม่ได้ว่าเธอยังมีหนทางอีกยาวไกลกว่าจะไปถึงจุดที่เซี่ยงตงฉิงอยู่ และนั่นก็ทำให้เธอรู้สึกตกต่ำอย่างเลี่ยงไม่ได้

เธออดคิดไม่ได้ว่าถ้าหนึ่งในผู้หญิงสามคนที่บ้านมาเมืองหลวงในวันนี้

คงไม่มีใครกล้าดูถูกพวกเธอใช่ไหม

“สิ่งต่อไปที่คุณต้องทำคือศึกษาและสะสมทุน จากนั้นก็ไปรับช่วงต่อที่ประเทศมี่ ที่นั่นจะมีเวทีที่ใหญ่กว่านี้” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

ประเทศมี่คงเป็นสถานที่ที่วุ่นวายกว่านี้มาก แถมยังเกินอำนาจของฉีเติ่งเสียนซึ่งมันจะทดสอบความสามารถในการทำงานของหลี่อวิ๋นหว่าน

แต่เขาก็เตรียมการไว้แล้ว เมื่อถึงเวลาเขาจะส่งอิเลียน่าจินวาไปที่นั่นด้วย เมื่อมีความช่วยเหลือจากปีศาจจอมมารยาคนนี้ ความกดดันของหลี่อวิ๋นหว่านก็น่าจะได้รับการบรรเทาลงมาก

เซี่ยงตงฉิงเองก็เคยตั้งคำถามกับการตัดสินใจนี้ของฉีเติ่งเสียน

แต่ฉีเติ่งเสียนบอกว่าถ้าผู้ชายไม่สามารถเชื่อใจได้แม้แต่คู่เคียงเรียงหมอนของตัวเอง ชายคนนั้นก็ไม่ใช่ทรราช แต่เป็นเพียงผู้แพ้เท่านั้น

หลี่อวิ๋นหว่านลุกขึ้นก่อนจะยิ้มและพูดว่า “ได้เข้าร่วมการประชุมหลายครั้ง ได้พบคนดังที่เห็นได้แค่ในทีวีหลายต่อหลายคนและได้เรียนรู้อะไรมากมาย รวมๆ แล้วฉันก็ค่อนข้างพอใจเลย!”

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า “ถ้าคุณพอใจก็ดี อืม...ผมจะให้คุณหยุดพักสามวัน คุณพักผ่อนแล้วค่อยกลับไปทำงานเถอะ”

หลี่อวิ๋นหว่านพูดว่า “โอเค ดีเลย วันนี้นายไปพักผ่อนที่บาร์กับฉันหน่อยสิ ฉันไม่ได้เต้นมานานแล้ว”

ฉีเติ่งเสียนมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ แล้วพูดว่า “คุณยังชอบเต้นในผับอยู่เหรอ”

หลี่อวิ๋นหว่านพูดอย่างเหนียมอายและไร้เดียงสาทันที “ฉันดื่ม ฉับสูบบุหรี่ ฉันไปไนต์คลับ แต่ฉันเป็นเด็กดีน้า!”

มุมปากของฉีเติ่งเสียนกระตุก

หลี่อวิ๋นหว่านรู้สึกขบขันกับเรื่องตลกนี้มากจนระเบิดหัวเราะเสียงดัง “ไปกันเถอะ วันนี้ฉันอยากไปบาร์ ถึงมหาราชาจะมาก็ทำอะไรไม่ได้!”

ฉีเติ่งเสียนลืมไปแล้วว่าหลี่อวิ๋นหว่านคนนี้เคยเป็นเจ้าสมุทรผู้เจ้าชู้มาก่อน เธอจัดการกับบรรดาคนที่มาจีบเธอ แต่ก็ไม่เคยมีใครเอาเปรียบเธอได้

ฉีเติ่งเสียนจึงทำได้เพียงไปบาร์จินเฉิงที่โด่งดังที่สุดในเมืองจงไห่กับเธอเท่านั้น เหตุผลที่บาร์แห่งนี้ถูกเรียกว่าจินเฉิงก็เพราะว่าคนที่มาที่นี่ใช้เงินเหมือนน้ำ

ฉีเติ่งเสียนไม่ค่อยชอบไปสถานที่แบบนี้เท่าไรนัก เขาชอบบาร์เล็กๆ อันเงียบสงบที่จางจิ้งเปิดมากกว่า บางครั้งบาร์แบบนั้นก็สามารถดึงดูดคนอย่างจ้างหงหนีให้มาเล่นกู่เจิ้งบนเวทีได้

เมื่อเข้าไปในบาร์ หลี่อวิ๋นหว่านผู้มีรูปร่างสูงเพรียวและขาเรียวยาวก็กลายเป็นเหยื่อของผู้ชายนับไม่ถ้วนทันที แต่น่าเสียดายที่หลี่อวิ๋นหว่านไม่ได้คิดจะให้พวกเขาเป็นเหยื่อในตอนนี้

“เฮ้อ ฉันรู้สึกว่านี่ไม่ใช่การตัดสินใจที่ดีเท่าไร ความรู้สึกที่กลับมาที่นี่กับความรู้สึกก่อนหน้านี้มันต่างกันอย่างสิ้นเชิงเลย” หลังจากสั่งเหล้า หลี่อวิ๋นหว่านก็จิบไปสองอึกแล้วนั่งลงอย่างไม่รู้สึกสนุกแม้แต่น้อย

กลุ่มปีศาจเต้นกันอย่างดุเดือดบนฟลอร์ด้านล่าง ผู้หญิงสะบัดผมไปมาราวกับผี ส่วนผู้ชายก็คึกราวกับเสพยา

ฉีเติ่งเสียนจึงถาม “ทำไมล่ะ”

“เพราะผู้หญิงสามคนนั้นที่ปรากฏตัวที่บ้านในวันนี้จะไม่มีวันมาเที่ยวในสถานที่แบบนี้ แล้วพวกเขาก็คงไม่เล่นอะไรด้วย” หลี่อวิ๋นหว่านส่ายหัวและถอนหายใจ

“มันก็แค่ความชอบส่วนตัวเท่านั้นเอง” ฉีเติ่งเสียนพูด

“เป็นเรื่องรสนิยมหรือเรื่องความชอบส่วนตัวกันแน่” หลี่อวิ๋นหว่านถาม