มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 559

ซุนอิ่งซูตกใจมาก แม้ว่าเธอจะหลุดพ้นจากอันตรายชั่วคราว แต่เมื่อครู่เธอก็เข้าใกล้ความตายมากจริงๆ

“ดูเหมือนคุณจะรู้จักนักฆ่าสองคนนั้นเป็นอย่างดี คุณรู้เหรอว่าพวกเขาเป็นใคร” ซุนอิ่งซูอดถามไม่ได้

“ที่ลูกน้องคุณพูดไง จิงถ่งอวิ้นหวี่!” ฉีเติ่งเสียนพูดนิ่งๆ

ซุนอิ่งซูขมวดคิ้วพลางพูดว่า “พวกเขาเหมือนแม่ลูกกันเลย”

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า “พวกเขาเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงมากในโลกนักฆ่า พวกเขาแทบไม่เคยทำพลาด ครั้งนี้ถือว่าคุณโชคดี”

ฉีเติ่งเสียนเคยได้ยินเรื่องของโลกนักฆ่าจากเทพเจ้าแห่งความตายผู้นั้น เขาเคยพูดถึงจิงถ่งอวิ้นหวี่มาก่อน ไม่คิดเลยว่าฉีเติ่งเสียนจะได้พบเจอในวันนี้

“พวกเขาไม่ใช่แม่ลูก แต่เป็นคู่รักกัน” ฉีเติ่งเสียนพูด

“โอเค...” ซุนอิ่งซูรู้สึกว่ามันแปลกมาก ผู้หญิงคนนั้นทั้งสูงทั้งอ้วน ส่วนผู้ชายกลับดูเหมือนเด็กที่ยังไม่โต

ฉีเติ่งเสียนเล่าต่อ “สองคนนี้เป็นคู่รักที่รักกันมาตั้งแต่เด็ก แต่ว่ามีเรื่องเกิดขึ้นกับครอบครัวของพวกเขาและครอบครัวทั้งหมดก็เสียชีวิตในชั่วข้ามคืน”

“มีเพียงเด็กชายและเด็กหญิงที่รอดชีวิต เด็กชายจึงไปทำงานที่ไซต์ก่อสร้างเพื่อเลี้ยงดูเด็กหญิง”

“ว่าไปแล้วเขาก็เป็นคนน่าสงสาร เพื่อที่จะเลี้ยงดูเด็กหญิงให้ได้ เขากลายเป็นแรงงานเด็กและต้องทำงานวันละสิบสองชั่วโมง”

“เมื่อเวลาผ่านไป การแบกรับน้ำหนักเป็นเวลานานทำให้ร่างกายเขาเกิดปัญหา เขาไม่สามารถสูงขึ้นได้อีก ส่วนเด็กหญิงที่เขาเลี้ยงมากลับขาวและอ้วนขึ้น”

“หลังจากนั้นก็ไม่รู้ว่าทั้งสองเข้าสู่โลกนักฆ่าได้ยังไง ด้วยฝีมือที่ช่ำชองและรูปลักษณ์ที่ทำให้คนสับสน พวกเขาก็แทบจะทำอะไรราบรื่นไปทุกอย่าง”

ซุนอิ่งซูถึงกับพูดไม่ออก เธอคิดว่าเรื่องนี้มันแปลกประหลาดราวกับเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในนิยายกำลังภายใน

เพียงแต่ว่าเมื่อครู่เธอได้เจอกับคนสองคนที่เป็นแบบนั้น

จิงถ่งเป็นผู้ชายที่มีปัญหาทางร่างกายและไม่สามารถสูงได้อีก ส่วนอวิ้นหวี่เป็นผู้หญิงที่ถูกจิงถ่งเลี้ยงจนสูงใหญ่

“ทางที่ดีผมขอแนะนำให้คุณรีบกลับไปยังถิ่นของคุณและสร้างเกราะป้องกันให้ดีเพื่อจะได้ไม่ถูกพวกเขาฆ่า”

“พวกเขาสองคนแข็งแกร่งมาก”

“คนหนึ่งเก่งศิลปะการต่อสู้ ส่วนอีกคนเก่งปืน ยากที่จะรับมือได้”

ฉีเติ่งเสียนพูดพลางส่ายหัว

เทพเจ้าแห่งความตายเคยเอ่ยถึงสองคนนี้และประเมินพวกเขาไว้สูงมาก ลำพังตัวพวกเขาก็แข็งแกร่งมากอยู่แล้ว บวกกับพวกเขาเข้าใจกันและกันมากกว่าคนทั่วไป ไม่ว่ายอดฝีมือคนไหนได้พบพวกเขาต่างก็ปวดหัวไม่ต่างกัน

สีหน้าของซุนอิ่งซูดูไม่ดีนัก เธอกำลังคิดว่าเธออาจจะต้องขอให้จ้าวหงซิ่วฆ่าสองคนนี้ เพื่อเป็นการเตือนให้คนอื่นหวาดกลัว

ในเมื่อสองคนนี้มีชื่อเสียงมาก หากพวกเขาตายด้วยน้ำมือของเธอ มันจะเป็นการการสยบคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังอย่างไม่ต้องสงสัย!

ขณะที่ซุนอิ่งซูกำลังครุ่นคิด เสียงปืนหลายนัดก็ดังขึ้นราวกับถั่วระเบิด กระสุนตกลงมาบนรถราวกับเม็ดฝนและกระจกรถก็แตกทันที!

เธอขดตัวเป็นลูกบอลอย่างรวดเร็วและกรีดร้องออกมา

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้วมุ่น เขาเห็นจิงถ่งยืนอยู่บนซันรูฟของรถที่วิ่งขนาบข้าง ในมือของเขาถือปืนกลเล็กและยิงมาที่รถของฉีเติ่งเสียนอย่างบ้าคลั่ง

“ดีที่วันนี้ฉันไม่ได้ขับแอสตันมาร์ตินมา ไม่งั้นถ้าแกมาชนรถของฉันแบบนี้ ฉันจะบี้กระโหลกแกให้แตก!” ฉีเติ่งเสียนสาปแช่งในใจ

ฝีมือการยิงของจิงถ่งนั้นแม่นยำมาก แม้ว่าเขาจะไม่สามารถฆ่าคนในรถด้วยกระสุนด้วยนัดเดียวได้ แต่กระสุนสองสามนัดก็ระเบิดยางหลังของฉีเติ่งเสียนได้สำเร็จ

ถ้าฉีเติ่งเสียนควบคุมทิศทางรถได้ไม่ทัน เกรงว่ารถคงพลิกคว่ำไปแล้ว!

“จับแน่นๆ!” ฉีเติ่งเสียนตะโกนเสียงดัง