มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 57

เมื่อฉีเติ่งเสียนได้ยินมาถึงตรงนี้ เขาก็นึกไตร่ตรองไปด้วย

เขาไม่ได้คาดคิดว่านี่จะเป็นพรจากความโชคร้ายจริงๆ

อสังหาริมทรัพย์ตระกูลจังหนีไปพร้อมกับเงินจำนวนมาก และตระกูลเฉียวก็ร่วมลงทุนไปกว่าหลายสิบล้าน แต่ทันทีที่อสังหาริมทรัพย์ตระกูลจังหนีไป ส่วนภูมิภาคก็จัดประชุมและมุ่งเน้นไปที่การพัฒนาดินแดนแห่งความตาย?

หากอสังหาริมทรัพย์ตระกูลจังอดทนอยู่อีกสองสามวัน อาจจะพลิกชีวิตจากล้มละลายกลายเป็นที่นิยมในเมืองจงไห่อีกครั้ง

น่าเสียดายที่หัวใจของคนน่ากลัวอยู่เสมอ เมื่อรู้ว่าตัวเองกําลังจะล้มละลายจึงอยากทําเงินให้ได้มากที่สุดและหนีไป และไม่คิดถึงว่าจะบริหารบริษัทอย่างไรเลย

“การประชุมที่จัดขึ้นในส่วนภูมิภาคนั้นเป็นความลับอย่างยิ่ง...…เฮ้ย? ทําไมผมถึงต้องพูดอะไรเกี่ยวกับการประชุมของส่วนภูมิภาคด้วย เมื่อกี้ผมไม่ได้พูดอะไรไปใช่ไหม?” หวงเหวินหลั่งกระแอมและพูดด้วยความประหลาดใจ

“ไม่ครับ เมื่อกี้นายกหวงเพิ่งบอกผมว่าสถานที่แห่งนี้ถูกใช้โดยตํารวจติดอาวุธเพื่อยิงนักโทษประหารชีวิต” ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูด

หวงเหวินหลั่งแสดงความชื่นชม เขาคนนี้ค่อนข้างจะรู้จักหลักการต่างๆเป็นอย่างดี ถ้าฉีเติ่งเสียนไม่ได้ช่วยรักษาหวงฉิงเกอให้หายขาด เขาคงไม่เปิดเผยข้อมูลสําคัญเช่นนี้ให้กับเขาหรอก สิ่งที่บังเอิญกว่านั้นคือความจริงที่ว่าตระกูลเฉียวซึ่งมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับฉีเติ่งเสียน ได้ลงทุนหลายสิบล้านในอสังหาริมทรัพย์ตระกูลจัง

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนออกจากบ้านหวงไปแล้ว พวกเขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ไม่น่าแปลกใจเลยที่การเมืองและธุรกิจไม่แยกจากกัน ด้วยการดูแลนโยบายลับมันไม่ง่ายเกินไปที่จะสร้างโชคลาภ

ดินแดนแห่งความตายที่ไม่มีคนสนใจ ใครจะคิดว่าส่วนภูมิภาคจงไห่จะเลือกให้มีการพัฒนาที่สําคัญของพื้นที่นี้ให้เป็นเขตการค้าพิเศษ?

“ฉีเติ่งเสียนล่ะ?” หวงฉิงเกอออกมาจากห้องและถามด้วยความประหลาดใจ เมื่อไม่เห็นเขา

หวงเหวินหลั่งหันหน้าไป ก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจมาก เพราะลูกสาวของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาหวงฉิงเกอที่มีอาการป่วยทางจิตและไม่ยอมออกจากห้องทั้งวัน ผมก็ไม่เคยสระ เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำตัวสกปรกเลอะเทอะ

แม้ว่าเส้นผมของเธอจะแห้งเสียชี้ฟูมานานแล้ว แต่ในเวลานี้ก็ไม่แห้งฟูอีกต่อไป ถูกจัดเรียงอย่างเรียบร้อยและตกแต่งด้วยกิ๊บติดผมอย่างสวยงาม

ชุดนอนที่ยืดย้วยก็ถูกแทนที่ด้วยชุดชาแนลที่ไม่ได้สวมใส่มาหลายปี นาฬิกา Longines ซึ่งหยุดเดินมานานปรากฏขึ้นอีกครั้งบนข้อมือของเธอ และต่างหูเพชรของคาร์เทียร์ก็เช่นกัน...…การแต่งหน้าแบบเรียบง่าย ด้วยความหวานและความธรรมชาติ

หวงฉีปินพูดขึ้นว่า: “ปรมาจารย์ฉีเพิ่งคุยกับพ่อเสร็จ ออกไปสักพักแล้ว”

หวงฉิงเกอขมวดคิ้วและพูดอย่างโกรธเคืองว่า : “พวกพ่อไม่มีมารยาทเลย เขาช่วยชีวิตหนูและรักษาหนูจนหายป่วย ยังไม่เชิญเขาอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันอีก!”

หวงเหวินหลั่งดูเหมือนจะสําลัก

หวงฉีปินก็ยังรู้สึกเก้อเขินและไม่รู้จะพูดอะไร

หวงฉิงเกอกระทืบเท้าด้วยความโกรธและพูดว่า : “หนูไม่สนใจ พวกพ่อต้องเชิญเขากลับมา หนูจะเชิญเขาไปทานอาหารเย็นเพื่อขอบคุณเขา!”

“ฮ่าฮ่า...…ฉิงเกอ วันนี้ปรมาจารย์ฉีมีหลายอย่างที่ต้องทํา อย่าไปรบกวนเขาเลย เดี๋ยวรอวันเกิดลูก พ่อจะจัดการให้เขามาร่วมงานวันเกิดด้วยดีไหม?” หวงเหวินหลั่งถาม

“หื้ม? ก็ดีเหมือนกัน! ในวันเกิดของหนู หนูจะแต่งตัวเป็นเจ้าหญิงที่สวยที่สุด! พ่อ พ่อต้องเตรียมแผนอย่างแยบยลให้หนูด้วยนะ” หวงฉิงเกอคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดอย่างจริงจัง

หวงเหวินหลั่งกล่าวว่า: “ไม่มีปัญหา เดี๋ยวพ่อจะไปยืมเรือสําราญของลุง เพื่อจัดงานวันเกิดกลางทะเลให้หนูดีไหม?”

หวงฉิงเกอคิดว่ามันเป็นความคิดที่ดี จึงยิ้มและพูดว่า: “แต่ไม่ว่าจะยังไงฉีเติ่งเสียนจะต้องอยู่ที่นั่นด้วย มิฉะนั้น ก็ไม่ต้องจัดงานวันเกิดอะไรแล้ว!”