มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 635

หยางซิ่วเข้ามาด้วยความโกรธเต็มที่ เธอได้เตือนจินเฉินซีแล้วอย่าพยายามติดต่อกับหยางกวนกวนมากเกินไป

ตอนนี้หยางกวนกวนทำให้จินเฉินซีถูกไล่ออกจากกั่วเชี่ยวกรุ๊ปและอาจต้องรับผิดชอบทางกฎหมายด้วย เมื่อถึงตอนนั้น เขาจะสามารถจ่ายเงินมากขนาดนี้ได้หรือ?

“คุณป้า” หลังจากเห็นหยางซิ่วแล้ว หยางกวนกวนก็ขมวดคิ้วก่อนจะกล่าวทักทาย

แม้ว่านามสกุลของหยางซิ่วคือหยางแต่ความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับตระกูล หยางก็ไม่แข็งแกร่งอีกต่อไปแล้ว มันเป็นบรรพบุรุษระหว่างสองรุ่นเท่านั้น

หยางซิ่วยิ้มเยาะทันที: “ไม่ อย่าเรียกฉันว่าป้าเลย! เธอมันขี้แพ้ ฆ่าพ่อของตัวเองแล้วหนีแม่ อย่ามากล้าเรียกฉันว่าป้าเลย”

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกเพียงว่าคำพูดของหญิงชราคนนี้รุนแรงมาก ทำให้เขาอยากจะพูดตอกใส่หน้าเธอดูบ้าง

หยางกวนกวนอาจเคยได้ยินคำพูดประเภทนี้มา จึงไม่ได้ใส่ใจกับมัน นอกจากนี้ ความคิดตอนนี้ก็เริ่มเปลี่ยนไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงเพียงยักไหล่

“เป็นตัวปัญหา ออกจากเมืองโมตูไปแล้วก็ออกไปสิ จะกลับมาทำไม? ทำไมถึงอยากเกี่ยวข้องกับเฉินซีของครอบครัวเราด้วย!” หยางซิ่วชี้ไปที่หยางกวนกวนก่อนจะด่า

“หนูไปที่ที่อยากไปไม่ได้เหรอ ฮ่าๆ...” หยางกวนกวนยิ้มอย่างเย็นชาและพูดเบา ๆ

ใบหน้าของ หยางซิ่วตกใจทันทีก่อนจะพูดด้วยความโกรธ: “เพราะเธอ อนาคตอันสดใสของครอบครัวจินเฉินซีของเราจึงหมดสิ้นไป เขาถูกไล่ออกจาเมื่อวานนี้ และเขาอาจจจะต้องรับผิดชอบในวันข้างหน้า!”

“เธอรู้ไหมว่ากั่วเชี่ยวกรุ๊ปจะสูญเสียเงินไปกี่พันล้านเนื่องจากความร่วมมือที่ถูกยกเลิกเพราะเธอ และเฉินซีจะต้องรับภาระหนี้นั้นทั้งหมด!”

“เธอจะมาปัดก้นแล้วออกไปง่ายๆ ตามที่เธอต้องการ แต่แล้วพวกเรา เฉินซีล่ะ!”

หยางกวนกวนพูดอย่างใจเย็น: “เรื่องจินเฉินซีเกิดขึ้นเพราะหนู และหนูกำลังแก้ไข”

หยางซิ่วอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย: “แก้ไขยังไง? แก้ไขอะไร? เปิดโทรศัพท์แล้วอ่านข่าว ดูชื่อเสียงของเธอมันแย่แค่ไหน”

“เธอจะแก้ปัญหาของจินเฉินซียังไง? จะชดใช้ยังไงเป็นหลายร้อยล้าน ขายตัวทั้งชีวิตยังไม่ได้เลย!”

“เธอนี่มันตัวซวย ทำไมไม่รีบตายๆไป?”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น: “คุณคิดว่าเธอไม่สามารถแก้ปัญหาได้และไม่สามารถจ่ายค่าชดเชยได้ แล้วคุณมาที่นี่ทำไม?”

หยางซิ่วพูดว่า: “ฉันมาที่นี่เพื่อด่าเธอ ยัยคนขี้แพ้ ไม่ได้เหรอ? หยางกวนกวนยายผู้หญิงทราม ต่อไปนี้อยู่ให้ห่างจากลูกสาวของฉันด้วย!”

ตอนที่หยางซิ่วจะประทุไปมากกว่านี้ จินเฉินซีก็วิ่งเข้ามา

“แม่ กำลังทำอะไร? หนูบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ใช่เรื่องของลูกพี่ลูกน้อง แต่เป็นเพราะโคกูรยอ เพราะหนูแกล้งหนักไปหน่อย? ทำไมยังมาตำหนิเธออีก!” จินเฉินซี ลากมือแม่ของเธอจะออกไป เพราะตอนี้เธอรู้สึกอับอายเป้นอย่างมาก

“ฉันรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ ฉันเคยเตือนเธอแล้วใช่ไหมว่าให้อยู่ห่างจากหยางกวนกวนยัยขี้แพ้ ดูสิ ใครก็ตามที่เกี่ยวข้องด้วยก็จบเห่กันหมด!” หยางซิ่วชี้ไปที่หยางกวนกวนและสาปแช่ง

จินเฉินซีหน้าตาบิดเบี้ยวและพูดกับหยางกวนกวน: “ลูกพี่ลูกน้อง อย่าเอาคำพูดของแม่ฉันไปใส่ใจเลยนะ...”

หยางซิ่วพูดด้วยความโกรธ: “จินเฉินซีฉันขอเตือนเธอ ไม่ว่าเธอจะจำฉันไม่ได้ว่าเป็นแม่ก็ตาม เลิกติดต่อคนนำความตัวซวยคนนี้ซะ! ไม่เช่นนั้นก็อย่าโทษฉันเลย ที่ไล่เธอออกจากบ้าน!”

จินเฉินซีไม่คิดว่าหยางซิ่วจะพูดจาโหดร้ายขนาดนี้ ทำให้เธอชะงักไปพักหนึ่ง

“ลูกพี่ลูกน้อง ไม่ต้องห่วง ฉันจะช่วยคุณแก้ไขเรื่องนี้เอง สิ่งที่ฉันพูดเมื่อวานนี้เป็นเรื่องจริง” ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างสบายๆ

“นายไม่ใช่คนดีแน่ๆ ถ้านายตามหยางกวนกวนคนแพ้! แม้ว่าตอนนี้นายจะยังโชคดีอยู่ แต่ต่อไปเธอก็จะฆ่านายไม่ช้าก็เร็ว!” หยางซิ่วสาปแช่งด้วยความโกรธ