มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 64

“ไอ้หมานี่ พูดอะไรน่ะ!”

เซี่ยงอวิ๋น สีหน้าบูดบึ้งมืดมน และก็ดวงตาเฉียบคมขึ้น

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาและพูดว่า "ฉันนึกว่าคุณไม่เข้าใจภาษามนุษย์น่ะ!"

เซี่ยงอวิ๋นพูดอย่างเย็นชา: "ฉันเป็นรองประธานบริหารของเซี่ยงกรุ๊ป สิ่งที่ฉันพูด ก็คือกฎหมาย และคือเหตุผล!"

“ที่คุณพูดมาทั้งหมด มันไร้สาระ ฉันไม่จำเป็นต้องถาม หรือไม่ต้องทพความเข้าใจ ฉันแค่รู้ว่า แกหยาบคายกับคุณหลิน”

“ แบบนี้เอง งั้น สิ่งที่จะต้อนรับแกก็คือสนามรบนี้แหละ คุกเข่าและ รอชะตากรรมของแกซะ!”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูดว่า "ก็เห็นชัดๆว่าแกเป็นคนรังแกคุณหลินก่อน"

หลังจากได้ยินคำพูดของฉีเติ่งเสียน บวกกับรอยยิ้มบนใบหน้า ทุกคนล้วนรู้สึกว่าเขาขี้ขลาด และไม่สนามได้แล้วล่ะ ดังนั้นพวกเขาจึงพร้อมที่จะอธิบายเหตุผลกับ เซี่ยงอวิ๋น

แต่ว่า เห็นได้ชัดว่าเซี่ยงอวิ๋นมีอำนาจเหนือกว่า และไม่ฟังคำอธิบายของเขาเลย และพร้อมที่จะลงมือก่อน

“ที่คุณหลินรังแกคุณ นั่นก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ เธอถือว่าเป็นแขกผู้มีเกียรติของเซียงกรุ๊ป รังแกแล้วจะทำไม?”

“อย่าว่าแต่รังแกเลย แม้ว่ามือและเท้าของแกจะถูกตัดขาด ก็ควรคุกเข่าและขอบคุณเธออย่างสุดซึ้ง!”

“ตอนนี้ก็ คุกเข่าลงซะ!”

“เรื่องแค่นี้ ฉันจะไม่พูดมันอีกรอบ”

เซี่ยงอวิ๋นโบกมือของเขา ท่าทางเหมือนกับประธานาธิบดีที่มีอำนาจเหนือกว่า

ในปากของหลี่อวิ๋นหว่านรู้สึกขมขื่น ก่อนนี้เป็นหลินว่านชิวที่เป็นฝ่ายตบเธอก่อนชัดๆ แต่ฉีเติ่งเสียนที่ทนไม่ไหว เขาถึงจะลงมือ

แต่ทั้งหมดนี้ เมื่อออกมาจากปากของเซี่ยงอวิ๋น ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผล

“รรองประธานเซี่ยง ฉันเป็นคนของบริษัท ฝ่ายรักษาความปลอดภัยของรองประธาน คุณไม่พูดช่วยคนในบริษัท แต่คุณช่วยเหลือคนนอก?” ฉีเติ่งเสียนกล่าว แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่มีเหตุผลอย่างมาก แต่เขาก็ตัดสินใจว่าจะทำให้เรื่องนี้ชัดเจนก่อน

ยังไงนี่ก็คือบริษัทของเซี่ยงตงฉิง

เซี่ยงอวิ๋นดูเย็นชาและพูดว่า "โอ๊ะ? แกก็คือรองหัวหน้าฝ่ายความปลอดภัยของรองประธานคนใหม่หรอ?"

“เฮอ เฮอ ต่อให้เป็นอย่างนั้น แล้วคิดว่าตัวเองเป็นใคร?”

“พูดดีๆหน่อยก็แผนกรักษาความปลอดภัย พูดแบบไม่น่าฟัง ก็แค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเท่านั้น”

“แกก็แค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย กล้าทำให้แขกVIPของเซียงกรุ๊ปขุ่นเคือง และตอนนี้ยังมาพูดนั่นพูดนี่อยู่ที่นี่?”

ฉีเติ่งเสียนหุบยิ้มบนใบหน้าของเขา เปลี่ยนเป็นสีหน้าจริงจังขึ้น พยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ดูเหมือนว่ารองประธานเซียงจะไม่ค่อยมีเหตุผลแล้ว!"

เมื่อทุกคนรูปร่างหน้าตาของเขา ก็ล้วนหัวเราะกันออกมา แต่ที่เห็นวันนี้ ตอนแรกจะจำเป็นไหม?

คิดว่าเป็นรองหัวหน้าฝ่ายความปลอดภัยก็สามารถอาละวาดได้? แผนกรักษาความปลอดภัย ไม่ใช่แผนกที่รับผิดชอบเรื่องความปลอดภัยใหรอ? เป็นแค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย แต่ก็ยังกล้าที่จะหยิ่งผยอง!

“คนที่ชื่อนามสกุลฉีก็ขี้ขลาดแล้ว ตอนนี้รองประธานเซียงก็ยังจะไม่ปล่อยเขาไป ไม่รู้ว่าเขาจะถอยมาได้ยังไง?”

“ถอยออกมา? เขากลัวจะก้าวลงไปไม่ได้แล้ว ชีวิตนี้จะปกป้องได้หรือเปล่าก็ยังไม่แน่ใจ”

“ทุกคนเห็นได้ชัด นี่คือชะตากรรมของคนหยิ่งผยอง และถือว่าสิ่งนี้เป็นคำเตือน เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะทำตาม”

สถานการณ์ปัจจุบันของฉีเติ่งเสียน เหมือนจะทำให้ทุกคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกยินดีกับความโชคร้ายของเขา

หลินว่านชิวทนไม่ไหวอีกต่อไปและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม "พี่เซียง ให้เขารีบคุกเข่าลง! ตัดมือออก และยอมรับความผิดพลาดของเขาต่อฉัน!"

เซี่ยงอวิ๋นพยักหน้าและพูดอย่างเย็นชา "แกมันไม่สมควรกับคำว่าเหตุผลสองคำนี้ คุณหลินพูดอะไร แกก็ทำตามนั้นซะ"

“ดูเหมือนว่าคุณจะโง่จริงๆนะ ก็เหมือนกับหลินว่านชิวคนนี้” ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจและพูด

เซี่ยงอวิ๋นโกรธมาก ยกมือขึ้นแล้วตะโกน: "ยืนนิ่งๆซะ เมื่อกี้แกรังแกคุณหลินไว้ยังไง ฉันจะส่งคืนให้แบบนั้น!"

“ไอ้โง่! คืนให้แม่แกสิ!”

ก่อนที่เซี่ยงอวิ๋นจะลงมือ ฉีเติ่งเสียนก็ตบหน้าเขาฉาดใหญ่