มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 722

"สองพันล้าน ถ้าจะต่อรองก็ไสหัวไปให้พ้น"

ฉี่เติ่งเสียนมองดูเจียงซานไห่ ชูสองนิ้วต่อหน้าเขา ทำให้สิงโตอ้างปากค้างทันที

หลังจากที่เจียงซานไห่ได้ยินตัวเลขนี้แล้ว อดไม่ได้ที่จะตะลึง แล้วสีหน้าก็กลับมาปกติ ไม่คิดเลยว่าความต้องการของฉี่เติ่งเสียนจะสูงขนาดนี้

แค่เปิดปาก ก็จะเอาสองพันล้าน ทำอย่างกับว่าเงินปลิวมาจากสายลมอย่างนั้นเหรอ?

ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"ไม่เอาเหรอ?ไม่เอาก็แล้วแต่ ฉันจะซื่อให้ซ่งจือเหม่ยก็ได้ อย่างน้อยเขาก็ขับซุปเปอร์คาร์"

เจียงซานไห่กล่าว"เดี๋ยวก่อน!เงินนี้ฉันจะออก ป้ายหยกให้ฉัน!"

แน่นอนว่าเขาไม่มีทางปล่อยให้ฉี่เติ่งเสียนขายป้ายหยกให้ศัตรูอย่างซ่งจือเหม่ย ไม่อย่างนั้น การต่อสู้เพื่อชิงตำแหน่งกัปตันครั้งนี้ เขาคงต้องตกอับเเน่

เมื่อได้รับป้ายหยก ก็เทียบเท่ากับเจ้าชายที่ได้รับตราหยกในสมัยโบราณที่สืบทอดมาจากบ้าานเมือง สามารถออกคำสั่งได้อย่างราบเรียบ!

แม้ว่าสองพันล้านนี้จะเจ็บปวดมากแค่ไหน แต่ก็ต้องจ่าย!

"จ่ายเงินเลย นี่คือบัญชีธนาคารในรุ่ยกั๋วของฉัน เมื่อเงินเเข้าบัญชีแล้ว ป้ายหยกนี้ก็จะเป็นของคุณ!"ฉี่เติ่งเสียนยิ้มกล่าว"แน่นอน เจียงชิงเยว่ก็จะเป็นของฉันด้วย"

เจียงซานไห่กล่าว"เงินได้โอนไปแล้ว คุณดูเองได้เลย"

ฉี่เติ่งเสียนยิ้มจนดอกไม้บาน นำป้ายหยกโยนให้เจีนงซานไห่โดยตรง กล่าว"เป็นของคุณแล้ว!"

เจียงซานไห่รับอย่างตกใจ ถือมันไว้ในมือดั่งกับสมบัติมีค่า มองฉี่เติ่งเสียนด้วยความโกรธ กล่าว"ของมีค่าขนาดนี้ คุณโยนมาง่ายๆอย่างนี้ เดี๋ยวแตกกแล้วจะทำยังไง?!"

ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"แตกแล้ว แน่นอนว่าก็ต้องนับเป็นของคุณสิ!"

เจียงซานไห่หมดคำจะพูด ทำไมถึงเป็นคนไร้ยางอายขนาดนี้?

"แม่เอ้ย เป็ต้มตุ๋นนี่ได้เงินมาเร็วจริงๆ ทำไมเมื่อก่อนฉันถึงคิดไม่ได้นะ?"ฉี่เติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะแอบคิด

เมื่อเจียงซานไห่รับป้ายหยกได้ จับไว้ในมือสังเกตุอย่างละเอียด ไม่ว่าจะเป็นงานฝีมือหรือเนื้อสัมผัส ก็ไม่พบความผิดปกติอะไร ทำให้เขาพยักหน้าเล็กน้อย

เขาไม่ได้เหมือนซ่งจือเหมยแบบนั้น ต้องเล่นกับป้ายหยกของเหวินหย่งฟูด้วยมืตัวเอง ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วบนตัวป้ายหยก มีรอยแตกเล็กๆ

ที่สำคัญ ป้ายหยกนี่เดิมทีเป็นงานฝีมือของปรามาจารย์แห่งเรือนจำโมตู กลัวว่าถึงจะเป็นคนของการประชุมมาดู ก็ยังดูปลอมเป็นจริงได้ หาข้อผิดพลาดไม่ได้

ฉี่เติ่งเสียนรู้สึกว่าโมตูนั้นเป็นโชคของตัวเองจริงๆ เริ่มจากทำกำไรมหาศาลจากจ้าวมั่นเอ๋อร์ รอบนี้ก็ยังได้รับจากเจียงซานไห่อีกสองพันล้าน......

เจียงซานไห่นำป้ายหยกเก็บไว้ กล่าวเย็นๆ"ได้แล้ว ตุณสามารถออกไปจากที่นี่ได้แล้ว!"

ฉี่เติ่งเสียนกล่าวตะลึง"คุยกันแล้ววว่าจะให้เจียงชิงเยว่แต่งงานกับฉันไง?พูดคุยเรื่องเวลาก่อน!"

เจียงซานไห่ยิ้มเย็นกล่าว"คุณยังอยากให้ลูกสาวฉันแต่งงานนกับคุณอีกเหรอ?ฝันไปเถอะ!รีบไสหัวออกไปซะ!"

ฉี่เติ่งสียนไหวไหล่ กล่าว"คุณเจียงนี่ไว้ใจไม่ได้จริงๆ แต่ว่า ในเมื่อขายให้คุณแล้ว ก็ช่างมันเถอะ ไปแล้วไปแล้ว ไม่รบกวนแล้ว!"

หลังจากพูดจบ ฉี่เติ่งเสียนก็หันหลังจากไป

เจียงซานไห่รอให้คนเดินจากไปแล้ว ก็หัวเราะเสียงดังทันที ใบหน้าต็มไปด้วยความร้ายกาจ กล่าว"รอให้ฉันได้ขึ้นเป็นราชาแห่งหลงเหมิน จะค่อยๆเล่นกับคุณ! คุณกินเข้าไปมากเท่าไหร่ จจะต้องคายออกมาเป็นสองเท่า!"

ขณะนี้ มีร่างหนึ่งเดินออกมาจากมุมตึกของชั้นสอง

นี่ก็คือคนปัจจุบันของเจียงซานไห่ ฉู๋ซียนเหยา

รอให้ถึงที่ประชุมของโมตูหลงเหมินก่อน เจียงซานไห่ปรากฎตัวในที่ประชุมที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยานโดยมีป้ายหยกปลอมอยู่ในอ้อมแขน ไม่รู้ว่าที่ประชุมจะเกิดอะไรขึ้น? กลัวว่า อยากจะทำให้เขาหัวเราะเเทบตาย"ฉี่เติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะชื่นชมในความร้ายกาจ

ใครก็ตามที่ทุ่มเงินสองพันล้านเพื่อซื่อของปลอม คงจะโกรธมากจนกระอักเลือดในทันที!

"ที่รัก คุณอยู่ไหน?ฉันเพิ่งได้เงินจากพ่อคุณมาเมื่อกี้นี้ แบ่งให้คุณหน่อยแล้วกัน!"ฉี่เติ่งเสียนส่งข้อความไปให้เจียงชิงเยว่

ตั้งแต่เพิ่มเพื่อนกัน ทั้งสองคนก็ไม่เคยติดต่อกันอีก

นี่ยังเป็นการให้ฉี่เติ่งเสียนเป็นคนส่งข้อความก่อน

ได้รับข้อความจากฉี่เติ่งเสียนเจียงชิงเยว่อดไม่ได้ที่จะตกใจ แล้วตอบกลับอย่างเย็นชา"ให้ตายเถอะ ใครเป็นแฟนคุณกัน ฉันไม่ยอมรับหรอก!"

ฉี่เติ่งเสียนตอบกลับ"เงินที่ฉันได้เพียงพอที่จซื้อทุกอย่างให้เเม่เธอได้ ไม่เอาก็ช่าง"

เจายังถือว่าเป็นคนที่มีน้ำใจ สถานการณ์ของเจียงชิงเยว่นั้น เขาก็เห็นใจ อีกอย่าง เงินที่เลวร้ายนี้ก็ใเอาให้เธอได้ใช้สักหน่อย ทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยสายใจ

"คุณมาห้องประชุมของฉันสิ!เดี๋ยวส่งที่อยู่ให้คุณ"เจียงชิงเยว่คิดแล้ว ไม่ว่าจะจริงหรือไม่ ตอนี้เธอต้องการเงินจำนวนมาก เลยส่งตำแหน่งให้ฉี่เติ่งเสียนโดยตรง

ฉี่เติ่งเสียนเรียกรถหนึ่งคัน ก็ไปห้องประชุมของเจียงชิงเยว่ทันที

เจียงชิงเยว่เปิดสำนักงานเล็กๆของตัวเอง มีการฝุ่นอบรมบางรุ่น เพื่อโฆษณาเสื้อผ้าและการรับรองลิตภัณฑ์บางอย่าง

เพื่อหาเงิน เธอมักจะเข้าสู่การต่อสู้ด้วยตัวเอง

"เจียงซานไห่นับไม่ได้อะไรเลย ฉันแบบล็กเมล์น้อยไป"หลังจากที่ฉี่เต่งเสียนเข้าใจสถานการณ์แล้ว ก็รู้สึกเสียดายเล็กน้อย