มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 783

“นายโง่หรือไง?”

ฉีเติ่งเสียนลุกขึ้นยิ้มแย้ม มองหลี่จุ้นหยานแล้วเอ่ยถามเสียงอ่อนโยน

หลี่จุ้นหยานมึนงง จากนั้นขมวดคิ้วแน่นพร้อมเอ่ยเสียงเย็นชาว่า “นายว่ายังไงนะ? พูดอีกทีซิ!”

“ไปหาโครตแม่งไป!”

ฉีเติ่งเสียนเตะเข้าที่ท้องของหลี่จุ้นหยานจนเขาล้มลงกับพื้นทันที

ซุนอิ่งซูตะลึงงัน!

“ฉันแค่ล้อเล่นเฉยๆ แต่นายกลับเหยียบจมูกขึ้นหน้าคิดจริงจังเชียวนะ? คุณนายซุนเป็นเพื่อนสนิทของฉัน อย่างนายยังมีหน้าดูถูกเธองั้นเหรอ?” ฉีเติ่งเสียนกล่าวยิ้มเยาะ

หลี่จุ้นหยานโกรธจัด “แกกล้าเตะฉันงั้นเหรอ เชื่อไหมว่าฉันทำให้นายใช้เวลาบั้นปลายของชีวิตอยู่แต่ในคุกได้!”

ฉีเติ่งเสียนตอบ “เอาสิ นายก็ลองดู ดูซิว่าจะสามารถทำให้ฉันใช้ชีวิตอยู่แต่ในคุกจนถึงบั้นปลายชีวิตไหม! ถ้านายทำไม่ได้ ฉันจะฆ่าล้างทั้งตระกูลนายแทน”

ขณะที่พูดประโยคนี้ เขาคลี่ยิ้มจนเห็นแสงสะท้อนจากฟัน นัยน์ตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร ดูน่ากลัวถึงขีดสุด!

ถูกยอดฝีมือระดับ ‘เห็นเทพก็ไม่หวั่น’ แบบนี้จ้องเข้า คนที่จิตใจอ่อนแอหน่อยคงตกใจจนหัวใจแทบวายเป็นแน่

ราวกับเสียงตวาดของเตียวหุยในศึกสะพานเตียงปันเกี้ยวครั้งนั้นที่สะเทือนไปทั้งกองทัพโจโฉ ทำให้ทหารโจโฉคนหนึ่งตกใจ หน้าซีด ตกม้าตายในทันใด

หลี่จุ้นหยานเองก็เกือบปัสสาวะเล็ดราดด้วยเหมือนกัน!

“ไอ้หอกพวกนี้ ไม่รู้ว่าหยิ่งมาจากไหน ถึงได้มาทำหน้าทำตาต่อหน้าฉันแบบนี้” ฉีเติ่งเสียนละสายตาพร้อมแค่นเสียงเย็นชาไปทีหนึ่ง

ใบหน้าของซุนอิ่งซูมีรอยยิ้มจางๆ แฝงอยู่อย่างไม่ทันสังเกต เมื่อได้ยินฉีเติ่งเสียนบอกว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทของเขานั้น ทำให้เธอมีความรู้สึกดีเป็นพิเศษ

แต่ทว่าคำพูดล้อเล่นอันชั่วร้ายของฉีเติ่งเสียนแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกใจไม่ดีจริงๆ แถมเมื่อครู่ยังรู้สึกผิดหวังด้วย

“โอเคๆ นายมันแน่! แต่ว่า ในเมื่อนายปฏิเสธฉัน ถ้าอย่างนั้นก็อย่าคิดจะเอากำไรจากโปรเจกต์นี้เลย” หลี่จุ้นหยานกัดฟันกล่าว เกลียดชะมัด

“เหอะๆ ถ้านายมีความสามารถนี้จริง ก็ถือว่าเก่งแล้ว แต่ฉันอยากบอกอะไรนายอย่าง เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่ขยะอย่างนายจะมาตัดสินใจได้” ฉีเติ่งเสียนเอ่ยเรียบนิ่ง

หลี่จุ้นหยานคลานลุกจากพื้นแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “คอยดูแล้วกัน!”

ฉีเติ่งเสียน “อ้อ…จริงด้วย โปรเจกต์นี้ นายไม่ต้องหวังละ เพราะนายไม่มีสิทธิ์ แล้วก็หยางกรุ๊ปอะไรนั่นด้วย อย่าเสียแรงเปล่าๆ เลย”

ทว่าหลี่จุ้นหยานกลับคิดเพียงว่านี่เป็นแค่คำพูดโอ้อวดของฉีเติ่งเสียนเท่านั้น เขาจึงไม่แม้แต่จะฟังมันเข้าไป เพียงแค่หันตัวเปิดประตูห้องทำงานเดินจากไปทันที

“ปิดเบาๆ ล่ะ” ฉีเติ่งเสียนกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

เดิมหลี่จุ้นหยานคิดจะปิดประตูแรงๆ สักที แต่หลังจากได้ยินประโยคนี้เข้า หน้าเขาพลันชะงักไปครู่หนึ่ง สุดท้ายปิดประตูลงเบาๆ แต่โดยดี

หลังจากที่ออกจากห้องทำงาน หลี่จุ้นหยานก็รู้สึกโมโหไฟลุกขึ้นมา เขาเคยอับอายขายหน้ามากขนาดนี้ที่ไหนกัน?

“ฉันป้อนซุปให้นายดื่ม นั่นเป็นเพราะให้เกียรตินาย แต่ในเมื่อนายไม่ยอมรับ ถ้าอย่างนั้นก็อย่าคิดจะได้กินแม้แต่กระดูกเลย! คิดว่าแค่เกาะแข้งเกาะขาซุนอิ่งซูไว้ก็จะไม่เป็นไรงั้นเหรอ? หล่อนไม่มีที่ยืนแล้ว!” หลี่จุ้นหยานก่นด่าอยู่ในใจแล้วเดินออกจากสำนักงานใหญ่ของกั่วเชี่ยวกรุ๊ป

หลี่จุ้นหยานรู้ความลับภายในไม่น้อย ดังนั้นที่เขามาที่นี่ ก็เพื่ออยากทำให้ซุนอิ่งซูอับอายพร้อมรวดจัดการทุกอย่างให้ราบรื่นไร้ที่ติ โดยปราศจากข้อผิดพลาด

ความขัดแย้งกันภายในของกลุ่มธุรกิจซ่างซิงได้แพร่กระจายสู่ภายนอกแล้ว อย่างเช่นเรื่องที่ซุนอิ่งซูกับหลี่จุ้นหยานกำลังแก่งแย่งโปรเจกต์ก่อสร้างท่อส่งก๊าซธรรมชาติข้ามประเทศในครั้งนี้

ไม่อย่างนั้น ซุนอิ่งซูก็คงไม่เบนความสนใจทั้งหมดไว้ที่ฉีเติ่งเสียนผู้ชั่วร้ายอำมหิตคนนี้หรอก

เพราะเธอรู้ว่า ฉีเติ่งเสียนมีเส้นสายกับประเทศเมืองหิมะ แถมยังมีเส้นสายไม่น้อยด้วย ซึ่งส่วนใหญ่ล้วนแต่สามารถมีผลกระทบต่อโปรเจกต์นี้ทั้งนั้น

หลังจากที่ขับไล่หลี่จุ้นหยานคนน่ารังเกียจออกไปได้แล้ว ฉีเติ่งเสียนถึงจะเอ่ยยิ้มแย้มกับซุนอิ่งซูว่า “ดูจากทรงช่วงนี้สถานการณ์ภายในกลุ่มธุรกิจซ่างซิงจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ!”