มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 790

คนในร้านอาหาร ก็ได้ถูกอพยพออกไปด้วยการจัดการของไป๋หลิ่วแล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เดือดร้อนไปด้วย

ฉีเติ่งเสียนอและอวี้เสี่ยวหลงกลับยังคงนั่งรอพร้อมที่จะตกเหยื่อ

เหวินชางหวู่ก็ได้เดินเข้าไปในร้านอาหารอีกครั้ง เดินเข้าไปอยู่ที่ข้างหน้าของเขา แค่ชายหนุ่มอายุไม่ถึงสามสิมปี ทั้งกายใส่ชุดสูทสีดำ แว่นไร้ขอบที่ดั้งจูก มองเข้าไปค่อนข้างหนุ่ม

“บอสใหญ่ ก็คือไอ้นี่ ถลกตาฉันออกไป......อีกย่าง ฉันเคยเห็นมาก่อนหน้านี้ ผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ข้างๆเขาสวยงามไม่ธรรมดา สามารถขายได้ในราคาดีแน่นอน！”เหวินชางหวู่กัดฟันทั้งหมดพูด อาศัยความทรงจำทั้งหมดในสมองและหันกลับไปทางโต๊ะของฉีเติ่งเสียน พูดเสียงดัง

บทสนทยายังไม่ทันขาดคำ ผู้คนหลายสิบคนก็ได้เข้าไปในร้านอาหารชักปืนออกมาช้าๆ ปากประบอกปืนสีดำ เขามุ่งเป้าไปที่อวี้เสี่ยวหลงและฉีเติ่งเสียนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร

ฉีเติ่งเสียนเห็นตรงนี้ อดไมได้ที่จะหรี่หรี่ตาลง ไอ้เด็กดี สักแปปก็หยิบอาวุธที่ผลิตในออสเตเรียออกมามากมายในคราวเดียว กลัวว่าจะมีอะไรผิดปกติหรอ？

ชายหนุ่มที่ถูกชางเหวินหวู่เรียกว่า“บอสใหญ่หยวน”เขาได้ถูกปรับมุมแว่นตาของตัวเองอย่างอ่อนโยน เดินเข้ามาอย่างช้าๆ และพูดชิลๆ：“ผู้ชายท่านนี้เป็นใครมาจากกันกันล่ะ? จัดการลูกน้องของฉันจนเป็นแบบนี้！”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มแสยะปากและพูด：“ค่อยๆคุยกันดีๆ วางปืนลงก่อน ปืนหลายกระบอกชี้มาที่ฉันขนาดนี้ ฉันกลัว”

บอสใหญ่หยวนกลับหัวเราะแล้วพูด：“ไม่ได้หรอกนะ ฉันรู้จักผู้ที่ฝึกศิลปะการต่อสู้บางคน กระสุนก็สามารถหลบได้！ ถ้าหากปืนน้อยเกินไป คนที่จะกลัวก็คงเป็นฉันแล้ว”

เขาเดินตรงเข้าไปที่ข้างๆอวี้เสี่ยวหลง ยื่นมือออกมายกยอดแหลมหมวกแก๊ปของเขาเบาๆ

อวี้เสี่ยวหลงไม่ได้ต่อต้านอะไร

ยอดแหลมของหมวกแก๊ปถูกยกขึ้นครึ่งนึง บอสใหญ่หยวนก็ได้มองเห็นหน้าของอวี้เสี่ยวหลงชัดเจน อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความพอใจ：“จุ๊ๆ เป็นคนที่เยี่ยมยอดจริงๆเลย！อีกอย่าง คิ้วทรงนี้ มีความคล้ายคลึงกับเทพธิดาแห่งสงครามประเทศหัวกั๋วของพวกเรามาก มีความเป็นไปได้มากว่าจะขายได้ในราคาที่สูงมากๆ”

หน้าของอวี้เสี่ยวหลงใส่แว่นไว้อยู่ ปลอมตัวเล็กน้อยก่อนจะออกไปข้างนอก แถมตอนนี้ยังเสแสร้งไปด้วยใบหน้าที่หวาดกลัวอีกด้วย มันยากมากจริงๆที่จะดูใบหน้าที่แท้จริงของเธอออก

รูปร่างที่อวี้เสี่ยวหลงปรากฎต่อหน้าผู้คน เย็นชาและเย่อหยิ่งอยู่เสมอ มั่นใจในตัวเอง จะเห็นใบหน้าเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ถูกคนอื่นรังแกได้ยังไง？

“ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วหรอ？”บอสใหญ่หยวนหัวเราะไปและเอ่ยถาม

กลัวสิ แน่อนว่าแกล้งแสดงออกมา ฉีเติ่งเสียนและอวี้เสี่ยวหลง ในระยะห่างที่ใกล้กันขนาดนี้ เป็นได้สูงว่าจะสามารถฆ่าเขาได้ภายในวินาทีเดียว

แต่ทว่า บอสใหญ่หยวนรู้สึกว่าตัวเองพาคนมาเยอะขนาดนี้ และปืนเยอะขนาดนี้ มันเพียงพอแล้วที่จะหยุดสองคนนี้ไว้ไม่ให้กล้าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า

ฉีเติ่งเสียนไอขึ้นมาหนึ่งเสี่ยง เอ่ย：“บอสใหญ่หยวนท่านนี้ คุณอยากจะทำยังไงกับเรื่องนี้ มีแผนยังไงล่ะ？”

บอสใหญ่หยวนกลับส่ายส่ายหัวแล้วพูด：“คุณทำให้ลูกน้องที่เก่งที่สุดของฉันตาบอดไปแล้ว แน่อนว่าไม่ใช่การแก้ไขที่ดี ไปกัน เมื่อถึงอาณาเขตของฉันพวกเราค่อยๆคุยกัน”

อวี้เสี่ยวหลงตัวสั่นและพูด：“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉัน สามารถปล่อยฉันไปก่อนได้มั้ยน่ะ？”

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ถ้าไม่ไปร่วมงานรางวัลออสการ์คงน่าเสียดายจริงๆ แม่งโคตรเจ๋งเลย......

“อย่างงั้นไม่ได้สิ พวกเราต้องคุยกันให้จบก่อนค่อยตัดสินใจ”บอสใหญ่หยวนพูดและหัวเราะเฮอเฮอ

เขาก็เป็นคนที่ระมัดระวัง อีกอย่าง ในเมื่อฉีเติ่งเสียนได้ยอมรับคำขอของไป๋หลิ่วแล้ว อย่างงั้นต่องมีความอดทนสักหน่อย

แต่ทว่า ถ้าหากไปถึงอาณาเขตของเขา อย่างงั้นทั้งหมดมันก็พูดได้ยากแล้ว！

ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจและพูด：“เอาเถอะ ฝั่งคุณคนเยอะปืนเยอะ ก็ไปคุยที่เขตของคุณกัน”

“บอสใหญ่ ต้องฆ่าไอ้นี่ให้ตายแล้วเอาไปเป็นอาหารฉลาม！”เหวินชางหวู่พูดเสียงดัง

“แน่นอน ”บอสใหญ่หยวนหัวเราะแล้ว หลังจากนั้นหันหัวไปหาลูกน้องของเขาทำท่าทางจับคอ

ลูกน้องคนนี้เข้าใจความหมาย ประคองเหวินชางหวู่ไปข้างหน้า พูด：“อาจารย์เหวิน ฉันจะพาคุณไปตรวจอาการที่โรงพยาบาลก่อน เหตุการณ์ที่นี่ บอสใหญ่จะจัดการให้ดีเอง”

เหวินชางหวู่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก และออกไปกับเขา