มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 834

ในฐานะที่หนึ่งในตัวทำเงินให้เอนท์กรุ๊ปอย่างตานเลี่ย ถูกคนกลุ่มหนึ่งที่ไม่เคยพบหน้ามาก่อนจากหัวกั๋วทุบตีทำร้าย เมื่อข่าวนี้แพร่ออกไป คนส่วนใหญ่ก็คิดว่านี่เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อ

ยิ่งไปกว่านั้น เขายอมใช้เงินของตัวเองสิบล้าน จ้างคนมีฝีมือสองคนมาออกหน้าให้

ฉีเติ่งเสียนถึงกับกลั้นขำไม่อยู่ "อะไร? จะเอาคนมาจัดการผมเนี่ยนะ? ชีวิตสุนัขของคุณน่ะอยู่ในมือผมตั้งนานแล้ว เอาใครมาก็เปล่าประโยชน์"

ตานเลี่ยยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนจะพูดกับฉีเติ่งเสียน "แน่นอนว่าไม่ได้เชิญมาจัดการแก แต่คนที่ฉันเชิญมาเป็นคนสำคัญ ให้มาสั่งสอนแกสักหน่อยว่าควรจะพูดจายังไงกับฉันแค่นั้นเอง"

เฉินหยูยื่นมือไปหยิกเอวฉีเติ่งเสียน พูดอย่างโมโห "คุณช่วยรีบหน่อยไม่ได้หรือไง? ฆ่าเขาไปเลยก็ได้"

"โมโหหิวอะไรแม่คุณ!" ฉีเติ่งเสียนพูด

เฉินหยูโมโหมาก เธอมั่นใจว่าเมื่อครู่คือฉีเติ่งเสียนจงใจแก้แค้นแน่ๆ แต่ตอนนี้เธอปวดฉี่มาก ถ้ายังต้องอั้นต่อไป มีหวังได้ขายหน้าประชาชีแน่

แต่เธอจะไปคนเดียวก็ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นหากถูกคนของตานเลี่ยจับได้ ทีนี้ได้จบเห่กันหมดแน่

เธอเห็นการต่อสู้ฉากใหญ่มาก็มาก แต่ต้องยอมรับว่าแรงกดดันและพละกำลังของฉีเติ่งเสียนนั้น ราวกับคู่ต่อสู้กำลังเผชิญหน้ากับพระเจ้าก็ไม่ปาน ไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยที่จะทำให้คนอื่นรู้สึกกลัวจนฉี่ราด

"ฉันจะฆ่าแกให้ได้ ต่อให้แกจะสู้เก่งแค่ไหน แต่ก็คงเอาชนะปืนเป็นร้อยกระบอกไม่ได้หรอกมั้ง? ฉันยังมีหน่วยรักษาความปลอดภัยอีกกลุ่มหนึ่ง มีไรเฟิลอีกสองร้อยกระบอก!" ในใจตานเลี่ยเต็มไปด้วยความเกลียด

ตำแหน่งของเขา ได้มาจากการต่อสู้กับโจวกวางหรง ตอนที่เอนท์กรุ๊ปยังไม่ยิ่งใหญ่ มีคนไม่ต่ำกว่าร้อยคนที่ตายภายใต้คมดาบของเขา ในขณะที่ต่อสู้แย่งชิงอาณาเขตกับกรุ๊ปใหญ่หลายกรุ๊ป

โชคดีที่กวางหยางเดิมทีไม่ได้ใหญ่มาก ระยะทางก็ไม่ไกลจากเอนท์กรุ๊ป

คนที่ตานเลี่ยยอมควักเงินจ่ายเต็มๆสิบล้านไม่นานก็มาถึง

คนหนึ่งเป็นผู้หญิงรูปร่างสูงอ้วน อีกคนเป็นเด็กชายที่เหมือนยังเรียนชั้นประถมอยู่

หญิงร่างสูงอ้วนสะพายเป้ใบหนึ่ง ส่วนเด็กชายก็ขดตัวอยู่ในเป้ใบนั้น

ฝีเท้าของหญิงร่างสูงอ้วนรวดเร็วมาก ทุกครั้งที่ย่างก้าวจะมีเสียงตึงตึงตึง ยังไม่ทันเห็นตัวคนก็ได้ยินเสียงลงฝีเท้าที่แม้แต่คนหูหนวกก็ได้ยินนั้นก่อน ทุกครั้งที่ย่ำเท้า ก็เหมือนมีเสียงคำรามจากลูกกระสุนปืนใหญ่!

"แค่เดินต้องใช้แรงมากถึงขนาดนี้เลยเหรอ? คนแบบนี้ เหมือนจะเคยเจอมาก่อน" หูของฉีเติ่งเสียนพิเศษกว่าคนทั่วไป สามารถฟังเสียงจากระยะไกลได้ แค่เขาขยับใบหู ก็ได้ยินเสียงอะไรๆชัดเจนแล้ว

ทันทีที่คนเหล่านั้นเห็นหญิงร่างสูงอ้วนปรากฏตัว ก็พากันก้มหัวทำความเคารพ ก่อนจะรีบถอยให้พ้นทาง

"ตานเลี่ย มีเรื่องที่ถึงกับต้องให้เราสองสามีภรรยาลงมือเลยเหรอ? ถึงกับยอมจ่ายตั้งสิบล้าน!" เสียงเล็กราวกับเสียงเด็กดังมาจากกระเป๋าเป้ด้านหลังของหญิงร่างสูงอ้วน พร้อมกับเสียงขำคิกคักอย่างชอบใจ

"คุณจิน คุณอวี้ ในที่สุดพวกคุณก็มาถึง!" หลังจากที่ตานเลี่ยได้ยิน ใบหน้าของเราก็ร้อนผ่าว คิดจะลุกขึ้นยืน

แต่กลับถูกฉีเติ่งเสียนกดลงไปอีกครั้ง ทำให้ตานเลี่ยต้องทรุดลงคุกเข่าตามเดิม

เมื่อต้องอับอายต่อหน้าคนจำนวนมากอีกครั้ง สีหน้าของตานเลี่ยก็เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธ เขาพูดอย่างโมโห "น้องชาย ฉันจะบอกอะไรให้นะ คนที่ฉันเชิญมาสองคนนี้ คือนักฆ่าที่มีชื่อเสียงโด่งดัง "จินถงอวี้หนี่ว์"! ฝีมือของแกคงไม่ได้ด้อยจนไม่รู้จักหรอกนะ?"

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ "จินถงอวี้หนี่ว์ ก็ต้องรู้จักอยู่แล้วสิ!"

อวี้หนี่ว์เดินผ่านฝูงชนเข้ามา เมื่อเห็นฉีเติ่งเสียนก็ขมวดคิ้ว รู้สึกถึงกลิ่นอายความคุ้นเคยบางอย่าง แต่ก็นึกไม่ออก

ฉีเติ่งเสียนเข้าออกอวี้สือกั๋วก็จัดการเปลี่ยนรูปลักษณ์ของตัวเอง ยากที่จะมองออกถึงตัวตนที่แท้จริงของเขา

ใบหน้าเรียวได้รูปแปรเปลี่ยนเป็นอ้วนกลม ราศีจับดูสุขสมบูรณ์ รูปร่างก็อ้วนท้วมขึ้น

รูปร่างฉีเติ่งเสียนคล้ายฉีปู้อวี่พ่อของเขา เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็ดูธรรมดาทั่วไป ออกจะดูอ่อนแอไปหน่อยด้วยซ้ำ

การปลอมตัวของฉีปู้อวี่เป็นสิ่งที่ยากจะเข้าใจ ดูๆไปแล้วก็เหมือนเป็นครูหัวโบราณคนหนึ่ง แต่เมื่อไหร่ที่ลงมือก็น่าสะพรึ่งเกินคำบรรยาย

สุดท้ายยังโดนฉีเติ่งเสียนเอารองเท้าบ้านั่นมาหลอกรีดไถไปอีกหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์......

อวี้หนี่ว์เองก็เหมือนจะเริ่มจำได้แล้ว สีหน้าเริ่มเปลี่ยน มองประเมินฉีเติ่งเสียนไม่วางตา กลิ่นอายคุ้นเคยบางอย่างเริ่มปรากฏเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ

อืม......กวนบาทาแถมยังน่ารำคาญ เหมือนกับคนคนหนึ่ง......

มุมปากจินถงสั่นเทา ยิ้มเย้ย "อาจารย์ฉี?"

และมันก็ยิ่งชัดเจน เพราะระดับฝีมือกังฟูอย่างฉีเติ่งเสียน การหดขยายกล้ามเนื้อเพื่อปลอมตัวไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย

"ใช่ ฉันคือฉีเทียน เด็กเหลือขออย่างนายก็รู้จักด้วยเหรอ?" ฉีเติ่งเสียนยิ้ม

จินถงปรายตามองไปที่รองเท้าไนกี้AJคู่นั้นของฉีเติ่งเสียน สีหน้าไม่น่าดูมากขึ้นเรื่อยๆ

เหมือนกับที่มันใส่ครั้งที่แล้วไม่มีผิด!

บอกว่าเป็นรุ่นลิมิเต็ดไม่ใช่หรือไง?

ให้ตายเถอะ ไอ้สารเลวนี่มันนักต้มตุ๋นของแท้ ใส่ของก๊อปแล้วยังมาบอกว่าลิมิเต็ด หน้าไม่อาย!

"แก แกคือ......"

จินถงตบไหล่อวี้หนี่ว์ พูดเสียงต่ำ "มันคือไอ้บ้านั่นนั่นแหละ เธออย่าลงมือเลย ไม่งั้นเงินที่เราช่วยกันสะสมมา อาจจะโดนมันหลอกเอาไปอีก!"

อวี้หนี่ว์ได้ยินก็สีหน้าเปลี่ยน เก็บขากลับที่เดิม ไม่คิดจะต่อสู้อีก

ตานเลี่ยที่คุกเข่าอยู่ที่พื้นมองเหตุการณ์ตรงหน้าเหมือนคนโง่ นี่มันหมายความว่ายังไง?!