มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 846

“อุ๊ย คุณขี้ปอดแหกมากนะ！”

“คุณปอดแหกถึงสองครั้ง ไม่ค่อยเจอเลยจริงๆ！”

เฉินหยูมองไปที่ฉีเติ่งเสียน อดไม่ได้ที่จะพูดแขวะ

ฉีเติ่งเสียนมุมปากกระตุก อยากที่จะปล่อยหมัดใส่หัวเขา หน้ามืดและพูด“ ถ้าไม่ใช่ว่าเป็นกังกลที่อาจจะดูแลคุณไม่ได้ ก็ถูกฆ่าฉันตายไปนานแล้ว！ผู้หญิงสุนัข ไม่รู้จักสำนึกในบุณคุณเลย！”

เฉินหยูได้ยินคำนี้ จู่ๆก็ยิ้มอย่างพราวเสน่ห์และพูดว่า：“จริงๆแล้วคุณแคร์ฉันถึงขนาดนี้เลย ตื่นตะลึงเพราะคาดไม่ถึงเลยจริงๆ กลับไปสวมถุงน่องสีดำให้คุณดู”

ฉีเติ่งเสียนกลอกตาไปมาอย่างรุนแรง หรือว่าแค่ดูถุงน่องก็สามารถแก้ไขปัญหาได้แล้วหรอ？

แน่นอนว่ามันไม่ได้ง่ายขนาดนี้ อย่างน้อยก้ต้องใส่กระโปรงสั้นเพิ่ม！

“ล้อคุณเล่นเฉยๆเอง แต่ทว่า เห็นได้ชัดว่าโจวกวางหรงนั่นไม่ธรรมดา ”เฉินหยูพูด

“คุณรู้ได้ยังไง ？”ฉีเติ่งเสียนถามอย่างอดไม่ได้

“ดูจากสายตาที่คุณมองเขาก็เห็นได้ชัดเจน ว่าคนนี้ไม่ธรรมดา” เฉินหยูพยักหัวและพูด

“ว้าว ที่แท้คุณก็สนใจฉันขนาดนี้นะ？”ฉีเติ่งเสียนก็พูดเกินความจริงตอบไป

เฉินหยูพูด：“ใช่สิ ยังไงคุณก็ร้ายกาจถึงขนาดนี้ จะไม่ทำให้ผู้หญิงใจเต้นได้ยังไงล่ะ เอายังไง วันนี้ตอนเย็นนอนด้วยกันมั้ย？”

สำหรับผู้หญิงที่มีอีคิวสูงอย่างเฉินหยูแล้ว คำพูดที่ยั่วยวนนี้ มีลับลมคมใน มันเหมือนกับการที่ทำไปตามอารมณ์ง่ายๆอย่างงั้น

ยิ่งไปกว่านั้น สำหรับฉีเติ่งเสียนที่มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนแล้ว มันไม่ได้ขายหน้า

ไม่ว่าใครจะพูดยังไงก็เป็นผู้ชายที่มีจิตใจอันเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ เพียงคนเดียวมีอิทธิพลระดับโลกอย่างมีนัยสำคัญ เป็นการยากที่จะหาบางคนที่สามารถแข่งขันแบบตัวต่อตัวได้

ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูด：“คุณอย่าซ่อนปืนไว้ใต้หมอน ฉันเชื่อคำพูดโกหกพวกนี้แล้ว”

เฉินหยูได้ยินก็อดไม่ได้ที่จะตกใจขึ้นมาแล้ว พูด：อุ๊ย ไม่คิดเลยว่าแม้แต่เรื่องนี้คุณก็รู้！”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเยาะ：“ทุกๆวันก่อนคุณจะเข้านอนจะต้องเอาแม็กกระสุนออกมาตรวจๆสอบ และแน่ใจว่าปืนไม่ได้เกิดขัดข้องใช่ไหม”

เฉินหยูพูด：“ปืนนี้ใช้เพื่อยิงหมาป่า คุณเป็นคนหื่นกาม ไม่ใช่หมาป่าแก่ ดังนั้น ไม่ต้องกังวลนะ！”

ฉีเติ่งเสียนขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเธอ คนหื่นกามอะไร นั่นเป็นสิ่งที่คนนอกเข้าใจผิดเกี่ยวกับรองหัวหน้าใหญ่

ในฐานะชายหนุ่มบริสุทธิ์และแสนดี แม้แต่ แพลตฟอร์มโป๊อะไรเลยเขาก็ยังไม่รู้จักเลยนะ......

“วันนี้ไม่สามารถบรรลุข้อตกลงกับโอวโม่ ต่อไปคุณวางแผนจะทำยังไง？”เฉินหยูทนไม่ไหวที่จะเอ่ยถาม

“ไม่รีบร้อน คุณบรรลุข้อตกลงกับมั่วคังก่อน พวกเรายืมมือของมั่วคังมาจัดการเอนท์กรุ๊ป ถ้าไม่มีเอนท์กรุ๊ป เขาไม่เดินก็ไม่ได้แล้ว！”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างชิลๆ

เฉินหยูก็รู้สึกว่านี่เป็นวิธีที่ดีที่สุด ถ้าหากว่าโอวโม่โง่งมงายจริงๆ งั้นก็จะทำลายเอนท์กรุ๊ปโดยตรงแล้ว

อีกอย่าง ฉีเติ่งเสียนรังเกียจเป็นอย่างมากกับเอนท์กรุ๊ปที่เป็นเนื้อรายนี้ ถึงแม้ว่าเพื่อนร่วมชาติเหล่านั้นที่ถูกหลอกให้มาที่กวางหยางจะโง่และโลภ แต่ทว่าก็ยังไม่ควรจะเสียทรัพยากรไปกับเรื่องแบบนี้

วันรุ่งขึ้นฟ้าก็ยังไม่สว่าง เฉินหยูก็ไปเห็นฉีเติ่งเสียนที่กำลังฝึกวิชาในห้อง

เขาอดไม่ได้ที่จะตกใจเล็กน้อย คิดว่าไอ้บ้านี้พยายามมากจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่ฝีมือศิลปะการต่อสู้จะสามารถพัฒนาบรรลุถึงระดับนี้ได้

ฉีเติ่งเสียนหันหน้าไปทางทิศตะวันออก ฝั่งนึงทำท่ามวยห้าองค์ประกอบ และในขณะที่เคลื่อนพลังชี่และเลือดตามวิธีโยคะที่เรียนจากชาชัยเมื่อวาน

“ศิลปะโยคะแบบนี้ มันโดนเด่นมีเอกลักษณ์จริงๆ อาศัยการพัฒนาจิตวิญญานจากปรัชญาศาสนา หลังจากนั้นขุดค้นขุมทรัพย์เนื้อหนังมังสา ร้ายกาจ！”ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

บรรลุถึงระดับนี้แบบเขา ไม่ว่าศิลปะการต่อสู้จะสูงและลึกแค่ไหนก็ตาม ไม่ว่าวิธีจิตใจภายในจะมีพลังเพียงใด ขอเพียงแค่เขาจับจุดสำคัญได้ ที่เหลือก็สามารถนำไปอนุมานได้อย่างง่ายดาย

กำลังคนนั้นมีจำกัด จิตใจนั้นกลับไม่จำกัด

ในมนุษย์ เป็นเพราะจิตใจที่มีจินตนาการอันไม่มีที่สิ้นสุด ถึงสามารถพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีได้ ด้วยเหตนี้จึงขึ้นสู่สวรรค์และเข้าสู่โลก

พระอาทิตย์พึ่งขึ้นจากทิศตะวันออก ฉีเติ่งเสียนก็เห็นเฉินหยูเดินออกมาจากประตู