มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 909

เจิ้งโหยวปินพูดด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์ “ถ้าที่นี่เป็นโมตู เธอได้ตายเป็นร้อยๆ ครั้งแน่!”

ถังหลิงหัวเราะร่าและพูดว่า “น่าเสียดายที่ที่นี่คือเซียงซาน ทำไม นายจะจัดการฉันเหรอ ลองแตะต้องฉันดูสิ”

เจียงชิงเย่ว์พูดอย่างใจเย็น “ประธานเจิ้ง อย่าไปพูดเรื่องไร้สาระกับเธอเลย ถึงเธอจะทำให้ฉันอับอายแค่ไหน แต่ยังไงบทนางเอกก็เป็นของฉัน”

คำพูดเหล่านี้ทำให้ใบหน้าของถังหลิงแดงก่ำด้วยความโกรธ เธอหรี่ตาและพูดเสียงเย็นว่า “นังคนชั้นต่ำ เธอคิดว่าตัวเองจะดังในเซียงซานได้จริงๆ เหรอ ฉันจะไม่ทำอะไรเธอสักพักเพราะเห็นแก่ผู้กำกับสวี รอให้หนังถ่ายจบเมื่อไร ฉันเอาเธอตายแน่!”

“ซู่ๆ...”

ในตอนนั้นเองถังหลิงก็รู้สึกเย็นวาบบนศีรษะ แล้วไวน์แดงก็ไหลงมาจากด้านบนศีรษะของเธอ

ฉีเติ่งเสียนกำลังเทไวน์แดงด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดว่า “ดูสภาพเธอสิ หุ่นก็สู้ไม่ได้ หน้าตาก็สู้ไม่ได้ นิสัยยิ่งไม่ต้องพูดถึง ผู้เฒ่าสวีใช้อะไรมองถึงได้เลือกให้เธอเป็นนางเอก”

“เป็นเพราะปัสสาวะของฉันไม่เหลือง ไม่งั้นฉันจะเอาราดเธอแล้ว!”

ไวน์แดงหนึ่งขวดถูกเทลงจนหมด ถังหลิงเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำและชุดบนร่างของเธอก็ชุ่มไปด้วยไวน์แดง

“บ้าไปแล้ว เขาคือใคร กล้าขนาดนี้เลยเหรอ”

ผู้ที่ชมเหตุการณ์อยู่รอบๆ ต่างตกใจและตะลึงจนอ้าปากค้าง

มีใครไม่รู้บ้างว่าถังหลิงเป็นแฟนของเฉินซงเฟย แต่ก็ยังกล้าเทไวน์แดงทั้งขวดจากหัวเธอแบบนี้งั้นเหรอ เขาอยากตายหรือไง

เจิ้งโหยวปินและเจียงชิงเย่ว์เองก็ตะลึงเช่นกัน พวกเขาไม่คิดว่าจะมีอัศวินชักดาบออกมาช่วย

สวี่อี้หรูและเพื่อนๆ ของเธอก็อึ้งไม่ต่างกัน ชายผู้บ้าบิ่นคนนี้ เธอเพิ่งจะเตือนเขาไปว่าอย่าเสนอหน้า แต่เขาก็ยังทำเรื่องสุดขั้วแบบนี้!

ที่ถังหลิงกล้ากลั่นแกล้งคนอื่นในงานเลี้ยง นั่นเป็นเพราะเธอมีเฉินซงเฟยเป็นแบ็กหลังอยู่! ถ้าคนต่างถิ่นอย่างคุณไปแกล้งคนอื่นในงานเลี้ยงของนายกหวงแบบนี้ล่ะก็ อย่าว่าแต่เฉินซงเฟยจะไม่ปล่อยคุณไป ลำพังแค่เกียรติยศศักดิ์ศรีของนายกหวงก็ไม่น่ารอดไปได้

“ไอ้เวรนี่ อยากตายใช่ไหม!” ถังหลิงหันกลับมาด้วยความโกรธราวกับสิงห์สาวที่กำลังโกรธเกรี้ยว

ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูดด้วยสำเนียงเซียงซานแบบแปร่งๆ “ฉันมีเซอร์ไพรส์ให้เธออีกอย่าง”

หลังจากพูดจบ เขาก็ดึงมือซ้ายที่ซ่อนไว้ข้างหลังออกมาซึ่งบนมือมีเค้กชิ้นหนึ่ง

“เซอร์ไพรส์! มาเธอร์ฟัคเกอร์!” ฉีเติ่งเสียนพูดพลางโปะเค้กทั้งชิ้นลงบนหน้าของถังหลิง

เค้กกระจายเต็มหน้าเธอ ถังหลิงล้มลงกับพื้น

ตอนแรกสวีเอ้าเสวี่ยไม่ได้ใส่ใจสถานการณ์ตรงนี้เท่าไรนัก จนกระทั่งมันเริ่มกลายเป็นเรื่องใหญ่ เธอจึงหันมามอง ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อได้ยินประโยคภาษาต่างประเทศเมื่อครู่ มุมปากของเธอก็กระตุกทันที

เธอรู้สึกคุ้นกับภาษาต่างประเทศประโยคนี้มาก...

สวี่ฉางเกอตกใจไม่น้อย เมื่อเห็นว่าฉีเติ่งเสียนคว่ำเค้กใส่ถังหลิงจนร่วงไปกับพื้น เขาก็ชะงักและรู้สึกชาวาบไปทั้งหัว

ถังหลิงคำรามด้วยความโกรธ “ไอ้ข้างถนน ถ้าวันนี้ฉันเรียกคนมาฆ่าแกไม่ได้ ฉันก็คงเป็นคนกระจอก!”

สวี่ฉางเกอรีบวิ่งเข้ามาและพูดว่า “คุณหนูถังใจเย็นๆ...”

“คุณสวี่? ไอ้ข้างถนนนี่เป็นลูกหลานของคุณเหรอ วันนี้ฉันขอบอกคุณไว้เลยนะ ถ้าคุณไม่มีคำอธิบายที่น่าพอใจ ตระกูลสวี่ได้ไปอยู่ข้างถนนกับเขาแน่!” ถังหลิงตะโกนบอกสวี่ฉางเกอ

สวี่ฉางเกอขมวดคิ้วใส่ฉีเติ่งเสียนและพูดว่า “เสี่ยวหลี่ เกิดอะไรขึ้นกับนาย ทำไมนายถึงลงไม้ลงมือกับคุณหนูถัง!”