มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 93

ฉีเติ่งเสียนไม่ไหวติง ยังคงยืนอยู่ข้างโต๊ะไพ่

เขาทำให้เฉียวชิวเมิ่งโมโหอย่างมาก ต่อว่าเสียงต่ำ : “นายทำอะไร เคยช่างน้ำหนักสถานะของตัวเองบ้างหรือเปล่า เรื่องของคนใหญ่คนโตแบบนี้ เป็นสิ่งที่นายสามารถเข้าร่วมได้เหรอ”

“พวกเขาสองคนร่วมมือกันรังแกเถ้าแก่ของผม หรือว่าจะให้ผมยืนดูแบบนี้เหรอ” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างไม่แยแส

เฉียวชิวเมิ่งเกือบจะเป็นลมไปแล้ว พูด : “นายก็รู้ด้วยเหรอว่าพวกเขากำลังรังแกเถ้าแก่ของนาย! แม้แต่เถ้าแก่ของนายก็กล้ารังแก นายคิดว่านายอยู่ต่อหน้าพวกเขาตัวเองเป็นอะไร”

มุมปากของฉีเติ่งเสียนโค้งเล็กน้อย พูดอย่างไม่แยแส : “ผมคิดว่าผมเป็นพ่อของพวกเขา!”

“ไอ้คนไม่รู้จักความเป็นความตาย!” หวังหู่เปิดปากพูดโดยตรง ดวงตาทั้งคู่ราวกับดาบ พร้อมกับจิตสังหาร

“นายกำลังรนหาที่ตายเหรอ ถ้าหากนายยังกระโดดขึ้นๆลงๆ เหมือนกับตัวตลกอีก ก็อย่าโทษฉันไม่ไว้หน้าเสี่ยวหลง” สวีเอ้าเสวี่ยก็พูดอย่างเย็นชาเช่นกัน

ทุกคนได้ยินคำพูดนี้ของฉีเติ่งเสียน ต่างอารมณ์เสียทุกคน

“แกแม่งเอ๊ย ผู้ชายคนนี้หยิ่งผยองเกินไปแล้ว คาดไม่ถึงว่าจะกล้าพูดแบบนี้! รนหาที่ตายเหรอ”

“ฉันไม่เคยเห็นคนโง่เขลาแบบนี้ คาดไม่ถึงว่าจะกล้าพูดว่าตัวเองเป็นพ่อของคนใหญ่คนโตทั้งสองท่าน ฉันว่าอีกสักพักเขาจะต้องถูกโยนลงทะเลเป็นอาหารของฉลามแน่นอน”

“ทำไมถึงมีคนโง่เขลาแบบนี้ขึ้นเรือมาด้วยนะ นายกหวงยังไม่รีบโยนเขาลงไปในทะเลอีก ให้เขาว่ายน้ำกลับไปด้วยตัวเอง”

หลี่อวิ๋นหว่านได้ยินคำพูดของคนเหล่านี้ อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหน้า นิสัยเสียของฉีเติ่งเสียนนี้

ถ้าหากเกรงใจกับเขาหน่อย อย่างนั้นยังสามารถพูดกับเขาดีๆได้ ถ้าหากเผชิญหน้ากับเขาซึ่งๆหน้า อย่างนั้นคำพูดที่เขาพูดออกมา สามารถทำให้คนโมโหจนตายได้

เซี่ยงตงฉิงพูด : “กฎสามารถเปลี่ยนแปลงกันได้ เพียงแค่ราคาที่เสนอมากพอ!”

เธอกำหมัดของตัวเองเบาๆ หลังจากนั้นพูด : “ฉันจะให้รองหัวหน้าฉีเติ่งเสียนเล่นไพ่ตานี้แทนฉัน ฉันยินดีที่จะเพิ่มหุ้นอีกสิบเปอร์เซ็นต์มาเป็นการเดิมพัน!”

“บูม!”

ทุกคนที่ดูอยู่ในสถานที่ เพียงแค่รู้สึกว่าสมองระเบิดออกทันที

หลี่อวิ๋นหว่านก็อึ้งเช่นกัน เธอรู้ถึงความร้ายกาจของฉีเติ่งเสียน แต่ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ไม่สามารถจินตนาการได้ เซี่ยงตงฉิงต้องการให้โอกาสเขาเข้าร่วมเกมไพ่อย่างเปิดเผย คาดไม่ถึงว่าจะเอาหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ของตัวเองไปเดิมพันอย่างกล้าหาญ

องค์กรคุณภาพสูงอย่างเซี่ยงกรุ๊ปแบบนี้ หุ้นสิบเปอร์เซ็นต์มีมูลค่าเท่าไร พันล้าน สองพันล้าน หรือจะเป็นสามพันล้าน

เฉียวชิวเมิ่งก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงเช่นกัน เซี่ยงตงฉิง คนใหญ่คนโตที่อยู่ห่างไกลจากเอื้อมมือของตัวเองท่านนี้ คาดไม่ถึงว่าจะเอาหุ้นออกมาสิบเปอร์เซ็นต์ ให้ฉีเติ่งเสียนเข้าร่วมเกมไพ่ตัดนี้เหรอ!

“สมองของประธานเซี่ยงพังแล้วมั้ง คาดไม่ถึงว่าจะให้เขาเข้าร่วมไพ่ตานี้เหรอ นี่เป็นการส่งหุ้นให้คนอื่นเขาฟรีๆไม่ใช่เหรอ”

“เดาว่าประธานเซี่ยงน่าจะแพ้จนโหโหแล้ว สมองเลอะเลือน.....คาดไม่ถึงว่าจะเชื่อผู้ชายที่ไร้ความสามารถคนนี้”

“ใช่แล้ว ทันทีที่เห็นผู้ชายคนนี้ก็รู้ว่าไร้ความสามารถ ยากจนอย่างมากจนไม่มีชุดสูทดีๆใส่เลยด้วยซ้ำ เล่นไพ่เป็นด้วยเหรอ”

สวีเอ้าเสวี่ยหรี่ตาของตัวเองลง ถามอย่างเย็นชา : “เซี่ยงตงฉิง คุณมั่นใจเหรอว่าจะทำแบบนี้”

เซี่ยงตงฉิงไม่สนใจ หันหน้าไปทางเฉียวชิวเมิ่งและพูด : “ประธานเฉียว ขอยืมใช้สามีของคุณสักหน่อย ให้มาช่วยฉันเล่นไพ่ตานี้”

“เอ่อ ได้ได้ได้.....” เฉียวชิวเมิ่งตอบตกลงอย่างกระอักกระอวน ปล่อยฉีเติ่งเสียน เดินไปด้านข้าง

หวังหู่พูดเสียงลึก : “ในเมื่อประธานเซี่ยงเชิญคนนอกมาเล่น อย่างนั้น ผมและประธานสวีก็จะควรจะเชิญคนนอกมาเล่นใช่ไหม”

“เชิญใครมาก็ไม่เป็นไร ช่วยเร็วๆหน่อย” ฉีเติ่งเสียนนั่งข้างเซี่ยงตงฉิงอย่างหมดความอดทน หยิบชิปขึ้นมาสองอันด้วยความเบื่อหน่าย วนอยู่ระหว่างนิ้วไปมา

มองเห็นฉีเติ่งเสียนนั่งอยู่ที่โต๊ะไพ่ที่มียักษ์ใหญ่ทางธุรกิจสามคนมารวมตัวกัน ชั่วขณะหนึ่งเฉียวชิวเมิ่งรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงเล็กน้อย

หลี่อวิ๋นหว่านเดินมาด้านข้างเฉียวชิวเมิ่ง พูด : “เมิ่งเมิ่ง คุณฉีเป็นคนของเซี่ยงกรุ๊ป เขาช่วยเถ้าแก่ของตัวเองออกหน้า เธออย่าไปรบกวนดีกว่า”