มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 930

หมาป่าโลภก็ล้มลงไปจากเก้าอี้ทันที หัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง

แม่ง ฉีเติ่งเสียนยังมีตาทิพย์? รู้ว่าฉีปู้อวี่ไปแล้ว?

ฉีเติ่งเสียนทำหัวเราะเย็นชา ฉีปู้อวี่ ไม่เคยพูดไร้สาระให้เขาระวังตัวอะไรแบบนั้น เขามองเห็นก็รู้แล้วว่าเป็นหมาป่าโลภที่หลอกเขา

หมาป่าโลภพูดด้วยเสียงสั่นเทา“ เป็นไฟที่สว่างจริงๆ การเผาไหม้สะพานข้ามแม่น้ำ แม่นยำ แม่นยำจริงๆ…”

เขารู้ รอให้ฉีเติ่งเสียนกลับมาที่เรือนจำโยวตู ตอนนั้นคงหนีไม่พ้นจริงๆ

ก่อนหน้านี้ ตัวเองทักทายกับนักโทษในเรือนจำ ส่งมอบบุหรี่ให้พวกเขาหลายมวน หลีกเลี่ยงถึงเวลานั้นจะถูกเพิกถอน ก็ต้องรีบทำลายหลักฐาน

“ทุกวัน สองพ่อลูกคู่นี้กำลังฝึกวิชากลั่นยาเซียน!ฉันสงสัยอย่างหนักว่าเขากำลังกลั่นยาเซียน ไม่อย่างนั้น วิชาของพวกเขาทำไมถึงไม่มีคู่ต่อสู้ เสี่ยงทายโดยการใช้แผนภูมิปาไกว้ก็ทำแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลอะไรแล้ว !” หมาป่าโลภปิดคอมพิวเตอร์ เดินกลับเข้าไปในห้องขังควักบุหรี่ที่ซ่อนเอาไว้หลายเดือนขึ้นมา นั่งหลบมุมสูบบุหรี่ในห้องขัง

เรือนจำโยวตูมีอิสระมาก ประตูห้องขังของนักโทษทั้งหมดล้วนเปิดเอาไว้ ปกติก็สามารถเดินออกกำลังกายได้อย่างอิสระ แต่ถึงเวลาที่ดับตะเกียง ใครก็ไม่กล้าออกมา วันรุ่งขึ้นไปจุดไฟบนถนนหรือเสาไฟฟ้า ก็จะพบว่ามีคนห้อยอยู่หนึ่งคน

เช้ามืดวันต่อมา หมาป่าโลภมองเห็นฉีปู้อวี่สะพายกระเป๋า ท่าทางเหมือนจะเตรียมตัวออกไป

หมาป่าโลภก็รีบเดินเข้าไปยิ้มและพูด“ หัวหน้าใหญ่ ต้องการนักแปลไหม? หมาป่าโลภยอมเป็นพนักงานของท่าน!”

ฉีปู้อวี่มองหน้าเขา

ผีพยาบาทก็ถลันเข้ามา และพูด“ หัวหน้าใหญ่ ผมๆ! ช่วงนี้ผมฝึกฝนภาษาใบ้ ตอนนี้เรียนภาษาใบ้ได้ถึงระดับเก้าแล้ว เลือกผม!”

หมาป่าโลภก็พูด“ นายมือซ้ายพิการ และเป็นคนบ้า ไม่เหมาะสม!”

“ รองหัวหน้าใหญ่ เลือกผม ผมไม่มีปัญหาอะไร และพูดจาน่าฟัง สามารถใช้งานได้!” ปีศาจราตรีก็วิ่งออกมา ตบหน้าอกพลางพูด

“ นายเป็นคนโง่ ยิ่งไม่เหมาะสม!” หมาป่าโลกก็รีบพูดทำลายคู่ต่อสู้อีก

ชายผู้ชั่วร้ายก็วิ่งออกมา และพูด“ รองหัวหน้าใหญ่ คุณไปฆ่าคน ผมช่วยคุณจัดการศพ รักษางานศิลปะทั้งหมดให้ยอดเยี่ยมยิ่งกว่าโมนาลิซ่า!”

หมาป่าโลภหันไปมองเขา และพูด “นายออกไปก็ทำให้พวกเด็กๆกลัว ไม่เหมาะสม!”

นักโทษหลายคนพากันเสนอตัวอาสา หวังว่าจะสามารถออกไปกินลมชมวิวนอกเรือนจำได้

ฉีปู้อวี่กลับชี้ไปที่หมาป่าโลภ หลังจากนั้นก็โบกมือ เดินออกไปข้างนอก

“แม่ง เป็นไอ้โง่นี้อีกแล้ว!”

“เมื่อวานเขาให้บุหรี่พวกเรา อาจจะเป็นเพราะงานเข้าแล้ว กลัวว่าจะถูกรองหัวหน้าจัดการ”

“ใช่ ถ้าเขากลับแล้วถูกเพิกถอน ฉันใช้เงินซื้อผ้าอนามัยเปื้อนเลือด, ติดไว้ที่หน้าประตูของเขา!”

มองเห็นคนที่ฉีปู้อวี่พาออกไปก็คือหมาป่าโลภอีกแล้ว ก็ทำให้ทุกคนอดไม่ได้ที่จะอิจฉา ทุกคนโกรธมากจนทุบหน้าอกของตัวเอง

ฉีปู้อวี่ออกไปครั้งนี้ คือไปที่เมืองจงไห่

หลังจากที่ถึงจงไห่แล้ว ฉีปู้อวี่ก็เรียกรถ ไปที่ตระกูลเฉียว

ครั้งนี้ ฉีปู้อวี่ ไม่ลืมที่จะให้เงินค่ารถแท็กซี่

หลังจากที่เคาะประตู ประตูก็ถูกเปิดออก พั่งซิ่วอวิ๋นปรากฏตัวอยู่หน้าประตู หลังจากมองเห็นฉีปู้อวี่ ก็พูดด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เหล่าฉี?!”

ฉีปู้อวี่พยักหน้าเล็กน้อย บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้ม

เฉียวกั๋วเทาได้ยินการเคลื่อนไหว ก็รีบวิ่งมาที่ประตู และพูดด้วยความประหลาดใจ“เหล่าฉี นายมาได้ยังไง? รีบเข้ามาๆ!”

หลังจากที่พั่งซิ่วอวิ๋นมองเห็นฉีปู้อวี่ ในใจก็รู้สึกกระดากอาย ถึงยังไง ตอนนั้นตัวเองเป็นคนขอร้องให้ฉีเติ่งเสียนรีบหย่าร้างกับเฉียวชิวเมิ่ง